31. Valerie

Bas en ik liepen de studio binnen, waar het geluid van gelach en geklets ons verwelkomde. Het zag ernaar uit dat de jongens net pauze hadden. Aan een buffettafel, zorgvuldig klaargezet door hun cateringteam, stonden Gustav, Georg en een meisje met lang, blond krullend haar, allemaal met hun rug naar ons toe.
Voordat ik de kans had om hen te begroeten, draaide Gustav zich plotseling om en zijn ogen lichtten op toen hij ons zag. "Elise!!!" riep hij luid. Zijn stem vulde de ruimte en iedereen draaide zich onmiddellijk om.
De lange blonde krullen van het meisje maakten een perfecte zwaai over haar schouders en haar haar viel perfect in vorm toen ze recht voor mij stond. Ze had glashelder blauwe ogen, een prachtige glimlach en een figuur dat je niet kon negeren, met grote borsten die haar aanwezigheid nog opvallender maakten. Even hapte ik naar adem, overweldigd door haar uitstraling, maar voor ik nog iets anders kon doen, voelde ik hoe Gustav mij van de grond tilde en mij in de lucht zwierde.
"Gustav!" riep ik terug, half lachend, half protesterend. Hij zette me voorzichtig terug op de grond en gaf me een stevige omhelzing. Georg volgde snel, zijn gezicht stralend van vreugde.
"Oh god, Elise, welkom terug," zei Georg terwijl hij me eveneens stevig vastpakte. "Hoe gaat het nu met jou?" vroeg hij bezorgd.
"Helemaal beter," antwoordde ik met een glimlach. Toch kon ik mijn ogen niet afhouden van het meisje dat recht tegenover mij stond. Ze had nog geen woord gezegd en enkel geglimlacht, maar haar aanwezigheid was onmogelijk te negeren. Wie was zij? Had ik haar al eens eerder gezien?
Net op dat moment stak ze haar hand naar me uit en sprak met een vriendelijke, zachte stem. "Valerie," zei ze, "Ik ben de vriendin van Georg." Terwijl ze dit zei, legde Georg zijn arm over haar schouder en keek naar haar met een liefdevolle glimlach.
"Aangenaam, Valerie," zei ik terwijl ik haar hand schudde, hoewel er iets aan haar me ongemakkelijk maakte. "Wat leuk je te ontmoeten."
"Hetzelfde," antwoordde ze met een warme glimlach. "Georg heeft veel over je verteld."
"Alleen maar goede dingen, hoop ik," grapte ik, en we lachten allemaal. Ondanks haar glimlach voelde ik een lichte kilte in haar ogen. Er was iets aan haar dat me ongemakkelijk maakte, een onderliggende spanning die ik niet kon plaatsen. Er was iets aan Valerie dat niet goed voelde, alsof haar vriendelijke houding slechts een façade was.
Bas stond naast me, zijn hand rustte geruststellend op mijn schouder. "Het voelt goed om hier weer te zijn," zei hij met een glimlach naar iedereen.
"Het is geweldig om je terug te hebben, Elise," zei Gustav terwijl hij een drankje aan mij aanbood. "We hebben je gemist."
"Ik heb jullie ook gemist," antwoordde ik oprecht.

De studio vulde zich met een nieuwe energie toen de deur openging en Bill en Tom binnenkwamen. Het was alsof de lucht in de kamer op het moment dat ze verschenen lichtjes veranderde. Mijn ongemakkelijke gevoel over Valerie verdween meteen, als sneeuw voor de zon. Het enige wat nog telde, was de aanwezigheid van Bill. Mijn hart maakte een sprongetje van vreugde en ik zwaaide enthousiast naar hen.
"Elise!" riep Tom terwijl hij naar ons toe kwam. Bill zwaaide terug, zijn gebruikelijke brede glimlach op zijn gezicht. Toen ze bij ons stonden, pakte Bill mij meteen stevig vast en drukte een zachte kus op mijn lippen. Zijn aanraking, warm en vertrouwd, verjoeg de rest van mijn zorgen.
"Heb je al kennisgemaakt met Valerie?" vroeg Bill zachtjes, zijn hand nog steeds op mijn rug. Zijn adem streelde mijn oor, en zijn stem was een geruststellende aanwezigheid in de drukke studio. Ik knikte, maar kon niet voorkomen dat mijn blik weer naar Valerie ging. Ze stond met een beetje te veel zelfvertrouwen aan de rand van de groep.
Tom kwam naast mij staan en kon het niet laten om me in een vriendelijke knuffel te trekken. "Bill kon de hele dag niet over jou zwijgen," zei hij met een speelse grijns, zijn ogen glinsterend van plezier.
Bill gaf Tom een lichte duw, zijn lachjes een combinatie van gêne en humor. "Niet waar," verdedigde Bill zich, zijn stem vol humor en oprechte verontwaardiging. De broers kibbelen op een manier die vertrouwd en lief was. "Dat is niet waar," zei Tom, "je hebt het er de hele tijd over gehad."
"Hier gaan we weer," zuchtte Georg met een glimlach, terwijl hij zijn ogen over de groep liet glijden. Mijn aandacht werd opnieuw getrokken door Valerie. Haar blik, die iets te uitdagend leek, was volledig gericht op de tweeling, alsof ze elke beweging van hen bestudeerde. Het maakte me ongemakkelijk en ik kon het gevoel niet helemaal plaatsen.
"Lekker ding, hè?" fluisterde Bas zachtjes in mijn oor, zijn ogen gericht op Valerie. Zijn stem had een ondertoon van bewondering die me een beetje ongemakkelijk maakte.
"Hmm," antwoordde ik, een beetje geïrriteerd door zijn opmerking. "Als ik niet voor de mannen was, zou ik haar nog wel doen," ging Bas verder, zijn toon een mengeling van humor en onmiskenbare interesse.
Ik draaide mijn hoofd naar Bas en keek hem met opzet verbaasd aan. "Jij zou dat nog durven," zei ik luidop, om de aandacht af te leiden van Bas' opmerkingen.
Bill had het gesprek opgevangen en kwam onmiddellijk tussen mij en Bas staan. De spanning tussen hen was bijna tastbaar, een onbenoembare wrijving in de lucht. Bill pakte mijn hand stevig vast, zijn grip geruststellend en beschermend. "Is het goed als we nog één nummer doen?" vroeg hij, zijn ogen vol bezorgdheid. Ik knikte, blij dat hij de focus weer op de muziek richtte. "Daarna zullen we naar huis gaan."
"Oké, dan ga ik naar huis," zei Bas, terwijl hij zich voorbereidde om te vertrekken. "Dag Bas," zei Bill kortaf, zijn ogen strak en zijn toon scherp, terwijl de rest van ons op een meer gepaste manier afscheid nam.
De jongens van Tokio Hotel waren ondertussen al terug bij hun instrumenten, klaar om verder te gaan met de repetitie. En ik hield Bas nog even tegen voordat hij echt vertrok. "Ik zie je morgen in de studio?" vroeg ik met een vriendelijke glimlach. Bas knikte terwijl hij zijn jas aantrok. "Fijne avond, dames," zei hij tegen mij en Valerie, en vertrok de studio uit.