29. Back in business

De nacht was al diep in de ochtend doorgedrongen toen Bill en ik nog steeds bezig waren met het perfectioneren van het nummer “Strange.” De gitaar lag naast ons op het bed, zijn houten lichaam reflecteerde het zwakke licht van de lampen die we aanhadden. We waren zo gefocust op elk detail, elk akkoord en elke tekstregel, dat we volledig de tijd uit het oog verloren waren. Het leek alsof de uren in een wolk van creativiteit waren verdwenen, en we waren vergeten dat de wereld buiten nog steeds bestond.
Uiteindelijk waren we in slaap gevallen, uitgeput maar tevreden. De gitaar was naast ons op het bed blijven liggen, als een stille getuige van de inspanning en passie die we in het nummer hadden gestopt. Het was een mooie, serene chaos van muzikale noten en verliefde blikken, maar nu was het tijd om te rusten.
Plotseling werd de rustige nacht onderbroken door de scherpe ringtone van Bill’s gsm. Het geluid drong door mijn droomloze slaap heen, als een hardnekkige wekker die je uit een diepe slaap trekt. Ik opende mijn ogen en zag Bill nog steeds naast me liggen, een rustige uitdrukking op zijn gezicht.
“Bill,” mompelde ik, terwijl ik hem zachtjes probeerde te schudden. Mijn vingers tastten naar zijn schouder en duwden lichtjes. “Bill, je telefoon.”
Bill mompelde iets onverstaanbaars en draaide zich om, duidelijk nog half in dromenland. “Hmm,” klonk het, “dat zal gewoon Tom zijn om te zien waar ik zit.”
“Zet het af,” klaagde ik, het volume van de ringtone was veel te hoog voor deze tijd van de nacht. Mijn ogen waren nog steeds zwaar van de slaap, en ik was niet helemaal klaar voor een gesprek.Bill deed een poging om wakker te worden en stak zijn hand uit naar het nachtkastje naast het bed. Zijn vingers tastten onhandig over het oppervlak totdat hij uiteindelijk zijn telefoon vond. Het geklingel stopte toen hij de telefoon oppakte, maar hij schrok rechtop in bed toen hij zag wie er belde.
“Hans,” fluisterde Bill, zijn stem nu volledig wakker en bezorgd. “Ik moet opnemen.”
Bill klom uit bed en trok zijn broek aan terwijl hij de slaapkamer uitliep, de deur zachtjes achter zich dichttrekkend. De stilte die achterbleef was evenwel welkom en ik probeerde mezelf weer in slaap te brengen, maar het was te laat; mijn eigen telefoon begon te rinkelen.
Verdoofd en nog half in de slaap opende ik mijn ogen opnieuw. Mijn telefoon lag op het nachtkastje en ik zag dat Paul belde. Met een zucht en een lichte irritatie voor de onderbreking, reikte ik uit en pakte de telefoon op.
“Hallo?” zei ik, mijn stem nog schor van de slaap.
“Hey Elise,” kwam de vertrouwde stem van Paul door de luidspreker. “Ik hoop dat ik je niet wakker maak.”
“Nee, het is goed,” antwoordde ik terwijl ik mezelf rechtop in bed trok. “Wat is er aan de hand?”
Paul’s stem klonk geruststellend, maar er was een ondertoon van bezorgdheid die me meteen alert maakte. “Ik wilde even checken hoe het met je gaat."
Ik leunde terug in het kussen en zuchtte diep. “Ja, alles is in orde. Ik heb mijn geheugen terug, en alles is terug op zijn plaats aan het vallen."
“Elise, we hebben net een telefoontje gehad van het management van Tokio Hotel. Ze willen ons heel graag terug bij de Humanoid Tour. Ik had begrepen van Bas dat jij dit ook zag zitten?” Ging Paul verder.
Een glimlach brak door op mijn gezicht, en ik kon mijn enthousiasme nauwelijks bedwingen. “Ja, natuurlijk! Dat is geweldig nieuws!”
Paul’s stem klonk opgelucht en energiek. “Mooi. De tour begint over drie maanden, en ze willen dat we binnen een uur beginnen met de repetities.”
Ik knikte instemmend, hoewel Paul me niet kon zien. De vermoeidheid die me eerder had overvallen, maakte plaats voor een bruisende energie. Het idee om weer op het podium te staan, om weer te beginnen met de repetities en te werken aan nieuwe muziek, maakte me oprecht blij.
“Dat klinkt fantastisch,” zei ik, mijn stem vol enthousiasme. “Ik kan niet wachten om weer te beginnen."

Bill kwam na het telefoon gesprek de kamer binnen met een enorme glimlach op zijn gezicht. "Je gaat met ons mee op tour?" vroeg hij, zijn ogen schitterden van opwinding. Ik knikte enthousiast, mijn glimlach even breed als de zijne.
"Ik heb ook net telefoon van Paul gehad," zei ik. Bill klom terug in bed en gaf me een kus. Zijn lippen voelden warm en geruststellend tegen de mijne.
"Doordat alles terug in werking is gezet om de tour te laten doorgaan, zal ik helaas zo meteen al moeten vertrekken," zei Bill, zijn stem vol spijt. Ik keek naar de klok op mijn gsm-scherm en tot mijn verbazing was het al acht uur 's morgens.
"Ja," zuchtte ik. "Ik moet binnen een uurtje ook al terug in de studio zijn."
"Ooh," zei Bill met een ondeugende glans in zijn ogen. "Een uurtje, dan hebben we nog tijd."
"Hmm," zei ik ondeugend, en sprong uit bed. Ik trok mijn T-shirt uit en liep naakt, zonder om te kijken, verder naar de badkamer.
Ik hoorde de voetstappen van Bill meteen achter mij. De spanning tussen ons was voelbaar, een mix van opwinding en verlangen. Toen ik de badkamer binnenstapte, draaide ik de douche aan en voelde het warme water over mijn huid stromen. Bill volgde me, zijn ogen gevuld met bewondering en een vleugje speelsheid.
"Je maakt het me wel moeilijk om te vertrekken, weet je dat?" zei hij terwijl hij zich bij me voegde onder de douche.
Ik lachte en sloeg mijn armen om zijn nek. "Misschien wil ik wel dat je blijft."
Hij boog zich naar me toe en kuste me, eerst teder, daarna hongeriger. Het warme water vermengde zich met de hitte tussen ons. Zijn lippen bewogen naar mijn nek, terwijl zijn handen langs mijn rug naar beneden gleden. Ik kreunde zachtjes, mijn vingers door zijn natte haar strijkend.
"Elise," fluisterde hij tegen mijn huid, "je bent onmisbaar."
Ik voelde zijn verlangen en beantwoordde het met evenveel passie. Onze lichamen vonden elkaar onder de douche, elke aanraking intens en vol liefde. Bill tilde me op, mijn benen om zijn middel geklemd, terwijl zijn lippen hun weg terug naar de mijne vonden. We verloren onszelf in elkaar, de wereld om ons heen vergeten.
Zijn handen verkenden elke centimeter van mijn lichaam, terwijl onze ademhaling versnelde. "Ik wil je," fluisterde hij, en ik voelde de oprechtheid in zijn stem.
We gaven ons over aan het moment, het water dat ons omhulde als een warme deken. De passie tussen ons brandde fel, elke aanraking en elke kus versterkte de band die we deelden. Uiteindelijk, uitgeput maar voldaan, stonden we nog steeds in de douche, de stoom die om ons heen zweefde een getuigenis van onze liefde en verlangen.
Bill hield me stevig vast, zijn voorhoofd tegen het mijne rustend. "Dit is wat ik wil," fluisterde hij. "Met jou, elke dag."
Ik glimlachte en kuste hem zachtjes. "Ik ook, Bill. Ik ook."