26. Maü and Me

De ochtendzon scheen zachtjes door de gordijnen terwijl Bill zich langzaam uit bed wrong. Na de seks en het heerlijke ontbijt op bed moest hij helaas vertrekken om dingen voor Tokio Hotel te regelen. Hij trok zijn kleren aan en boog zich voorover om me een kus op mijn voorhoofd te geven.
"Ik wou dat ik de hele dag bij je kon blijven," zei hij zachtjes terwijl hij me nog een laatste keer kuste. "Maar er is zoveel te doen."
"Ik weet het, Bill," antwoordde ik, terwijl ik mijn hand op zijn wang legde. "Doe wat je moet doen. We zien elkaar vanavond weer."
Hij glimlachte terug, zijn ogen vol liefde. "Ik ben snel terug. Bel me als je iets nodig hebt."
Na een laatste kus vertrok hij, en ik bleef alleen achter in ons warme bed. Maar ik had ook mijn eigen plannen voor de dag. Ik had een afspraak met de dierenarts voor Maü.
Maü was opvallend rustig in zijn reismandje terwijl we naar de dierenarts gingen. De wachtkamer was stil, behalve het zachte gemiauw van een paar andere katten. Toen we aan de beurt waren, legde de dierenarts Maü op de onderzoekstafel en onderzocht hem grondig.
"Uw katje is in prima conditie," zei de dierenarts glimlachend terwijl hij Maü over zijn hoofd aaide. "Een beetje meer aandacht en liefde, en hij zal een geweldige metgezel zijn." Ik zuchtte van opluchting en bedankte de dierenarts uitvoerig.

Op weg naar huis belde ik Bas om hem op de hoogte te brengen van mijn teruggekeerde geheugen. Hij was dolblij en stond erop om me zo snel mogelijk te zien. "We moeten dit vieren, Elise!" riep hij enthousiast door de telefoon.
"Absoluut, ik heb je zoveel te vertellen," antwoordde ik, blij met zijn reactie.
We spraken af om elkaar te ontmoeten en samen naar de dierenwinkel te gaan om spullen voor Maü te kopen.
Een uur later ontmoette ik Bas bij de dierenwinkel. Hij was nog steeds stralend van blijdschap toen hij me zag. "Je hebt geen idee hoe gelukkig ik ben om je weer helemaal terug te hebben," zei hij terwijl hij me een stevige omhelzing gaf.
"Ik ben ook blij, Bas," zei ik terwijl ik zijn omhelzing beantwoordde. "Laten we naar binnen gaan en spullen voor Maü kopen."
We liepen de winkel in en begonnen door de gangen te slenteren, op zoek naar alles wat een kitten nodig heeft. Terwijl we langs de schappen met kattenbakken en speelgoed liepen, keek Bas me serieus aan. "Elise, nu je weer de oude bent, heb ik een vraag voor je."
Ik keek op en zag de serieuze uitdrukking op zijn gezicht. "Wat is er, Bas?"
"Wil je weer optreden? En aan onze CD werken? De jongens en ik hebben het erover gehad, en we missen je talent en energie."
Mijn ogen lichtten op bij zijn woorden. "Ja, heel graag zelfs. Ik heb het zo gemist om op het podium te staan en muziek te maken."
Bas glimlachte breed en klopte me op de schouder. "Dat wilde ik horen. Ik zal het met onze manager regelen. We hebben je terug nodig, Elise."
Mijn hart maakte een sprongetje van vreugde. "Dank je, Bas. Ik kan niet wachten om weer aan de slag te gaan."
We vulden onze winkelwagen met allerlei spullen voor Maü: een kattenbak, speelgoed, een krabpaal en een comfortabel mandje. Terwijl we afrekenden, voelde ik me gelukkiger dan ik in tijden was geweest. Ik had mijn geheugen terug, een prachtige nieuwe kitten, en binnenkort zou ik weer op het podium staan met mijn beste vriend.

Na onze succesvolle winkeltocht voor Maü, besloten Bas en ik om ergens een koffie te gaan drinken. We vonden een gezellig café met grote ramen die uitzicht boden op de drukke straat. Zodra we binnen waren, bestelde ik een cappuccino en Bas een espresso. Terwijl we aan een tafeltje zaten, voelden we de ontspannen sfeer om ons heen.
"Hoe komt het eigenlijk dat je je geheugen terug hebt?" vroeg Bas nieuwsgierig terwijl hij zijn koffie opnam. Ik slikte even, de herinneringen aan gisterenavond kwam terug.
"Het is een lang verhaal," begon ik, mijn handen om mijn kopje gevouwen. "Sophie heeft me altijd voorgelogen. Ze was nooit degene die ze beweerde te zijn. Ik ontdekte dat ze me op een subtiele manier vergiftigde terwijl ze me onder David's controle hield."
Bas keek me met oprechte bezorgdheid aan. "En David? Wat doet hij nu vanuit de gevangenis?"
"Ik weet niet precies wat zijn plannen zijn, maar hij speelt nog steeds vuile spelletjes. Ik was zo kwetsbaar en Sophie heeft dat misbruikt." Mijn stem trilde een beetje, maar ik voelde me sterker nu ik het verhaal kon delen.
Bas zuchtte diep. "Als ik geweten had dat Sophie zo slecht was, had ik jou nooit zo lang in het ziekenhuis gelaten. Ik had je willen beschermen."
"Nee, voel je niet schuldig," zei ik snel. "Ze heeft ons allemaal misleid. Maar nu is alles weer normaal, en dat is wat telt."
Hij glimlachte, en ik zag de opluchting in zijn ogen. "Je hebt gelijk. Je bent weer terug, dat is het belangrijkste." Hij sloot zijn handen om zijn koffie bekertje, alsof hij de warmte ervan wilde vasthouden.
"Kom," zei hij met een knipoog. "Ik wil Maü wel eens ontmoeten."

Bas en ik kwamen terug thuis met tassen vol kattenvoer, speeltjes, een krabpaal en een zachte mand. Mijn appartement was binnen de kortste keren omgetoverd tot een klein poezenparadijs. Overal waar ik keek, was er wel iets om Maü bezig te houden. Hij was in de zevende hemel en het maakte me gelukkig om hem zo blij te zien.
De rest van de dag vloog voorbij terwijl ik bezig was met Maü en het appartement. De ontmoeten tussen Bas en Maü was ook soepel verlopen, maar Bas kon helaas niet lang blijven. Tegen de avond stond ik voor de spiegel, mezelf bekijkend in een kort rood jurkje. Ik was uitgenodigd om bij Bill en Tom te gaan eten, en hoewel ik wist dat ik me niet hoefde op te tutten, voelde het goed om dat wel te doen. Het rode jurkje accentueerde mijn figuur, en ik voelde me zelfverzekerd en mooi.
Maü lag voor de spiegel te spelen met zijn nieuwe speelgoed. Ik glimlachte naar hem en boog me voorover om hem te aaien. "Mama komt straks terug," fluisterde ik zachtjes. Hij keek me even aan met zijn grote, nieuwsgierige ogen voordat hij weer met zijn speeltje ging ravotten.
Met een laatste blik in de spiegel pakte ik mijn tas en liep ik de deur uit. De frisse avondlucht voelde heerlijk aan, en ik voelde een opwinding in mijn buik toen ik naar het appartement van de tweeling liep.