4

de school was gedaan. Davy had geen dak boven zijn hoofd dus heb ik hem maar mee naar huis genomen." mam! kom is!" riep ik." wat is er?" "mag Davy hier blijven? zijn ouders hebben hem buiten gechot." zei ik." we hebben nog een bed op de logeer kamer. is die goed?" vroeg ma." ja zeker mevrouw." zei Davy. ma ging terug naar beneden." mijn ma weet nie da ik een weerwolf ben of verbonden ben he. en ik wil da zo houden." zei ik." ik zal niets zeggen." zei Davy." ma wij gan weg oke?" riep ik." jaja. maar wel optijd terug zijn." riep ze terug. onder weg naar Rebecca heeft hij mij uitgelegd hoe het bij de duivel was. het intereseerde mij een beetje. ik had nog een heel leven voor mij. bij Rebecca's huis stond zij er al." hoe lang ben je al buiten?" vroeg Davy." een half uur. mijn ma is zo slim geweest om de sleutel niet te geven en nu is werken." zei ze. "waar is uw schooltas?" vroeg ik." in de garage." zei ze." waar is Silke?" vroeg Davy." die is naar de tandarts. dus wij zijn met zen drien." zei ze. Davy had een voorstel om iets te doen. we gingen eens proberen zo te worden zoals op die foto's." ik weet een goede plek. daar komt nooit iemand." zei Rebecca. ze wees ons de weg. aan de rand van het bos. ik voelde mij thuis, tussen de bomen. ik had echt de goesting om nu in mijn wolven vel te zijn. maar ik moest mij normaal houden." ik ga eens zien tot hoe ver jullie durven te gaan." zei Davy." ooh nee!" riep Rebecca." geef maar op." zei ik. Davy ging zitten op de grond en deed zijn ogen dicht. eerst begon hij te bibberen. daarna zat hij heel stil. ik keek naar Rebecca. en dan voelde we de grond beven. een scheur in de grond scheide ons van elkaar af. ik kon niet (als er problemen waren) veranderen. water vloeide tussen de scheur. ik bleef naar Rebecca kijken. tot ze helemaal weg was. Davy zag ik ook niet meer. de bomen waren weg, geen zon alleen het stukje eilendje. uit de grond kwam iets. ik bekeek het heel goed. het was ik maar dan half in weerwolf en half in mens." woow!" riep ik uit. de kopie kwam naar mij afgelopen. en net voor mijn neus was hij weg. mijn hand ging snel naar mijn nek. mijn nek was nat. ik keek naar mijn hand. bloed! ik voelde het van mijn nek tot en met mijn arm lopen. bang was ik niet. mijn nek werd naar het water gebracht. met mijn hoofd en nek in het water zat ik te denken. dit kan toch niet. de aarde kan niet vescheuren en dan loopt er water. maar het water voelde wel echt. ik was benieuwd wat er nu met Rebecca en Davy was. uit het water zat ik te bibberen. het was niet te warm daar. plotseling stond die man die ik op de tweede foto had gezien voor mij. maar gewoon als mens. hij glimlachte geheimzinnig naar mij. ik werd er een beetje bang van. zijn handen vervormde en daarna zijn armen. ik was verschrokken. dat hij al die vormen kon aan nemen. eerst waren het klauwen daarna een soort lasso daar weer na was een arm een mes. maar geen gewoon mes. een mes zolang als twee armen samen. en daarna gebeurde het wat ik op de foto had gezien. een tentakel zat in mijn buik. ik heb hem er proberen uit te trekken maar hij zat muur vast. zijn tentakels gingen terug naar binnen en ik ging mee. in hem. een second later stond ik terug op het eilandje. ik begreep het niet. ik ging zitten en denken. tot er een barst in het eilandje kwam. het eilandje was doormidden gegaan. en nog een scheur er bij. tot het hele eiland verbrijseld was. en ik in het water viel. ik voelde iets aan mijn voet en toen trok het me naar beneden. alles werd zwaryt voor mijn ogen." Leroy, Leroy! kom bij." hoorde ik in de verte. het was Rebecca's stem. stil aan zag ik de bomen weer. Rebecca was half zichtbaar." waar is Davy?" vroeg ik." die is snel naar jouw huis gegaan om je nieuwe kleren aan te doen. je bent helemaal nat." zei ze met en lachje. ik keek naar mijn hand. ik wou eens zien of ik het ook kon zoals die man. in mijn hoofd had ik het woord lasso vast. er kwamen kleine sliertjes rond mijn hand en arm. Rebecca was mee aan het kijken. en ze stond versteld dar dat gebeurde. ik riep zonder het te weten het woord lasso. rond mijn arm en hand kwamen meer van die sliertjes. de sliertjes gingen weg en ik had een lasso in plaats van een hand. onmiddelijk stond ik recht. ik deed mijn arm naar boven en terug naar beneden." pas op eens Rebecca. ik gais iets proberen." zei ik. Rebecca deed 2 stappen achteruit. mijn arm ging recht naar boven en met een harde zwier terug naar benden. niks gebeurde. ik deed het nog eens en nog eens. ik deed mijn arm naar rechts en naar links zwierde ik. ik gooide mijn arm naar de andere kant. de lasso kwam er uit. maar zodra ik stopte ging hij terug naar binnen. na een half uur sukelen voor dat mijn arm terug een hand had. maar het lukte toch. Davy kwam eindelijk aan met mijn kleren. maar ik had een beter idee.