HELP

Ik lag op mijn buik, alles schommelde. Te moe om mijn ogen open te doen bleef ik liggen. Ik voelde hoe ruw mijn keel was door het zoute zeewater. ik greep met mijn hand naar mijn ketting, gelukkig die had ik nog. Maar wat raar hij was warm. Mijn koude hand werd verwarmt door de ketting!
Opeens hoorde ik ook een stem; 'Hasse, goed zo hasse! je hebt de poort gevonden!' de stem leek wel die van mijn moeder 'kom hasse, je bent de dapperste meid die ik ken! dat is mijn dochter! ik ben echt super trots op je! kom op geef het niet op, wordt wakker!'
Ik ben wakker dacht ik.
'als je hulp nodig hebt kan je me altijd oproepen, ik zal je helpen..'
de stem stierf weg en mijn ketinkje werd koud. 'mama' kreunde ik. Maar de stem kwam niet terug.
Langzaam deed ik mijn ogen open. Het eerste wat ik zag was zee. 'Nee, niet weer die stomme zee' momelde ik. Ik tilde mijn hoofd op en zag dat ik op een soort vlot lag. Ik ging rechtop zitten en zag dat het geen vlot was maar een stuk zijkant van het schip! Toen begon ik alles weer te herinneren, het water, de golven, cristian...
Nee! Cristian! hij is weg! Snel speurde ik de horizon af, hopelijk zou er nog ergens een vlot ronddrijven met Cristian erop, maar het enige wat ik zag was zee...
ik ging weer liggen, en viel weer in een diepe slaap.