Gale

“Wat bedoel je?" Vraagt Liam bezorgd. De jongen gaat zitten, Gale staart mistroostig naar de grond.
"Je kunt het me vertellen, Gale. Ik weet dat jij ook gestruggled hebt met je gave. Ze denken dat ze mij kunnen helpen. "
Hij weet.. Dus misschien hebben ze hem vertelt over Gale’s verleden. Over de slechte dingen die Gale op zijn geweten heeft. Hij weet niet meteen wat te antwoorden, dan spreekt Liam weer.
"Ik weet dat jij mijn leven al meermaals gered hebt, en dat je het waarschijnlijk niet zo aanvoelt, maar ik wil geen burden zijn. Ik wil mezelf kunnen redden als dat nodig is."
Langzaam durft Gale de andere jongen weer aan te kijken.
“Je bent geen burden,” zegt Gale menend. “iedereen struggelt met hun krachten. Het instituut laat ons struggelen om ons vreselijk te laten voelen over onszelf. Om ons te laten geloven dat wij hén nodig hebben. Maar ze gebruiken ons.”
Gale zucht. “Ik heb nog niet al te veel bewijs en je mag hier nooit over praten. Ik weet namelijk wat er is gebeurt met mensen die erover spraken..”
Hij kijkt naar zijn handen, een van hen was een goede vriend van hem. Die door een “noodlottig” ongeval onderaan een kliff belandde.
“Jouw krachten zijn bijzonder, Liam. Er zijn genoeg mensen met vuurkrachten zoals ik geweest, net als natuurkrachten, lucht, psychics. Maar iemand met ijskrachten hebben ze nooit eerder gezien.”