De zee II

Ik werd wakker zonder de rare droom te herinneren. Naast mij was de hangmat leeg, ook Cristian lag niet meer in zijn hangmat. Waarschijnlijk had ik iets te lang geslapen. en dat betekend dat ik het ontbijt gemist had! Waarom had Cristian me niet even wakker gemaakt?
Ik kroop uit mijn hangmat en ging het dek op. Daar was iedereen inderdaad al druk bezig.
'he jij daar!' werd er geschreeuwt, het was Joe. Een ruige kerel die geen fatsoen had in mijn ogen. Ik knikte naar hem als teken dat ik hem gehoord had'
'kom eens gauw hier jonkie! dan kan je dit zeil maken!' zelfs toen ik voor hem stond bleef hij schreeuwen, daarna ging hij weg en lied hij mij achter. Ik pakte het zeil en zag inderdaad een grote scheur. waarschijnlijk gekomen door verslijting. Ik ging naar het ruim en sneed een stuk zeil uit. Dat nam ik mee en naaide het over de scheur. Als het gewoon stof geweest was zou ik binnen een half uurtje klaar geweest zijn, maar dit is zo'n harde stof dat het nu ongeveer een halve dag zal duren.
Onder tussen kwam Cristian langs. 'Hier als je blieft, ik heb wat eten voor je achtergehouden.'
'waarom heb je me niet wakker gemaakt?'
'je lag nog zo lief te slapen dat ik je dat niet aan wou doen.' glimlachte Cristian naar me.
Dankbaar nam ik het scheepsbeschuit aan en begon toen te vertellen over Jonas; 'hij is erachter gekomen dat ik een meisje ben!'
'wat?!? hoe kan dat nou? ik heb je tot nu toe alleen maar David genoemd!'
'Ja hij zei dat hij het aan mijn uiterlijk zag en dat jij de heletijd om mij heen hing om me te beschermen'
'Maar ik kan je toch moeilijk alleen laten! en je bent hartstike goed verkleedt! Zelfs ik zou moeite hebben het te zien!'
'Ja dat vond hij ook, maar hij heeft wel meerdere verstekelingen meegemaakt, dus kent ze wel.'
'gaat hij het doorvertellen?'
'nee, hij zei van niet. Maar ik denk wel dat we hem te vriend moeten houden'
'pfoe ja! dat zeker! maar ondanks dat, verder alles goed?'
'ja helemaal top. Ik maak dit en dan ga ik eens kijken of de kok nog hulp nodig heeft.'
'oke, dan ga ik ook weer door. tot zo!'
Zo gezegd, zo gedaan. Cristian ging weer verder met zijn werk en ik ging door met het mijne. Het was weer een zelfde dag als de dagen ervoor. Een beetje koken, schoonmaken zeilen verstellen, soms ook gescheurde bloezen van de bemanning en nog meer van dat soort kleine klusjes.
Zo gingen nog vele dagen voorbij. Ik dacht niet erg veel meer na over Jonas, maar ging gewoon door met mijn leven.