De zee

In het begin was het wennen, de golven, de vele mannen, het zware werk, het altijd buiten zijn en natuurlijk alleen maar water.
Maar ik had uiteindelijk mijn draai gevonden. De mannen respecteerden dat ik niet zo sterk was, maar door mijn nieuwe brutaliteit werd ik toch weer gewaardeerd. Ook in de avonduren werd het kaarten steeds gezelliger, meestal verloor ik maar nu begin ik er steeds beter in te worden! Ik heb er zelfs al een paar duiten mee gewonnen.
Cristian doet niet mee met de gezelligheid. Meestal zit hij in een hoekje naar ons te kijken. Ook nu zitten we lekker te spelen en heb ik bijna een overwinning te pakken! Toen de laatste kaart gelegd was gilde ik 'ha ik heb gewonnen! kom maar op met die pot!'
'verdorie! dat joch begint er nog eens goed in te worden!' zei een van de mannen die Larry heette. Met hem kon je echt lachen!
Ik draaide me om en ging bij Cristian zitten. 'zeg waarom doe jij niet eens mee?'
'ach geen zin..' antwoorde Cristain verveeld
'geen zin.. kom op er wordt hartstike veel gelachen! kom er dan gewoon bijzitten!'
'nee'
'dan is er dus meer aan de hand! kom op vertel op!'
'nee joh, het is niets'
'kom op' drong ik door 'kom vertel dan houdt ik er rekening mee, wat het dan ook mag zijn'
'oke.. Mijn vader was gokverslaafd. Daarom doe ik niet mee.'
'gok verslaafd?'
'Ja, daardoor zijn we zo arm geworden, hij bleef namelijk doorgaan en verloor zo al ons geld'
'O, dat wist ik niet, sorry'
'ach maakt niet uit joh! misschien stel ik me wel gewoon aan!'
'nee joh! weet je morgen kom je er gewoon bij zitten, dan doe ik ook niet mee en gaan we gewoon gezellig lachen!'
toen verscheen er weer een glimlach op het gezicht van mijn beste vriend. 'Oke dat doen we!' was zijn antwoord.
Daarna maakten we ons klaar om te gaan slapen, toen ik in mijn hangmat stapte klonk er opeens geluid uit de hangmat naast me. Het was Jonas het oudste bemannings lid van dit schip. Hij staarde naar me en vroeg 'hoe lang denk je dit vol te gaan houden?'
'huh? wat bedoeld u?' antwoorde ik verbaast.
'nou, hoelang ga je volhouden tegen de rest van de bemanning dat je een jongen bent?'
'wat?!? u weet .. ik bedoel; ik bén een jongen!' antwoorde ik verschrikt, hoe kon hij nou weten dat ik geen jongen was?
'Goed zo meid blijf in je rol, maar ik heb je door! jij bent hier niet zonder reden!'
'voor een reden?'
'ja, ik ken het. In mijn vele jaren op zee heb ik wel vaker verstekelingsters aan boord gehad. Nu herken ik ze wel zo'n beetje.'
'maar hoe bent u er dan achter gekomen?'
'je hebt constand een maat om je heen die je nauwlettend in de gaten houdt, je gezicht ziet er te zacht uit voor een jongen en tja.. je hebt toch meer rondingen dan de rest van de bemanning.' de man begon een beetje te grinneken terwijl ik rood aan liep 'maar wees maar gerust hoor meissie, ik zeg niks. en je heb je wel zo goed verkleed dat ik zelfs drie keer moest kijken of ik het wel goed had. Dus blijf ik je wel David noemen.'
'oke' antwoorde ik. Nog een beetje ontdaan kroop ik in mijn hangmat.
Cristain en ik moesten snel en naam verzinnen toen we ons aangemeld hadden, de eerste naam die in me op kwam was David, de naam van mijn broer. Nu had ik toch mijn familie een beetje bij me.

Ik lag nog lang wakker, ik maakte me zorgen of niet meer bemanningsleden ontdekt hadden dat ik geen jongen was. Ik nam me voor om me nog mannelijker te gaan gedragen. Uiteindelijk viel ik in slaap...

Weer overal vuur, grote hoge hete vlammen. Maar deze keer voelde ik ze niet, ze kietelden meer alleen op mijn borst, waar de ketting hing daar was het warm. Ik keek naast me en zag dat ik niet alleen was. Ik verwachtte mijn moeder maar ik zag een apparte man, met lange zwarte haren en allemaal kralen erin. Zijn ogen waren ook zwart omrand en hij lachte naar me. Ook hij stond in de vlammen, maar leek ook geen pijn te lijden...