84. Dronken

POV Elise

Na het telefoongesprek met Bill voelde ik een mengeling van opluchting en nervositeit. Ik stak mijn telefoon terug in mijn handtas en keek op naar Bas, die nog steeds aan het roken was. De rook kringelde omhoog in de lucht, vermengd met de geluiden van het nachtleven om ons heen. Mijn gedachten tolde nog steeds na over het gesprek. Zou Bill doorhebben dat ik gedronken had? Ik wist het niet zeker, maar ik hoopte van niet. Mijn stem moest toch niet te wankel hebben geklonken?
"Zou Bill doorhebben dat ik gedronken had?" vroeg ik, mijn stem iets luider dan ik had bedoeld.
"Nee, zeker niet! Je klonk super normaal," riep Bas terug, terwijl hij tussen de trekjes van zijn sigaret door sprak.
Ik liet een zucht van opluchting ontsnappen. Gelukkig maar. Ik wilde niet dat Bill zich zorgen maakte, vooral niet omdat ik hier was om te ontspannen, niet om hem te belasten met mijn zorgen.
Terwijl ik mijn gedachten probeerde te ordenen, voelde ik plotseling een aanraking op mijn schouder. Verbaasd draaide ik me om en werd begroet door een knappe jonge vrouw. Haar golvende blonde haar en stralende glimlach gaven haar een onschuldige uitstraling, maar het feit dat ze een sigaret vasthield, zorgde voor een interessant contrast. Misschien was het de alcohol die mijn zintuigen enigszins vertroebelde, maar ik kon niet ontkennen dat ze er betoverend uitzag.
"Ben jij het, Elise?" vroeg ze, haar stem zachtjes boven het geluid van de muziek uit.
Mijn hart bonkte sneller terwijl ik haar aankeek, verbaasd dat deze vreemdeling mijn naam kende. Toch knikte ik bevestigend, een vleugje onzekerheid verbergen achter mijn glimlach. "Ja, dat ben ik," antwoordde ik, terwijl ik me afvroeg wie ze was en waarom ze me aansprak buiten in de rookzone van deze drukke nachtclub.
Terwijl ik nog steeds verbaasd was over het feit dat deze vreemdeling mijn naam kende, werd ik plotseling geconfronteerd met een ongemakkelijke vraag. "De ex van Bill Kaulitz, toch?" Haar ogen werden groter terwijl ze me aankeek, en ik voelde een steek van irritatie door me heen gaan. Het was frustrerend om steeds herinnerd te worden aan het contract, vooral op een moment dat ik gewoon wilde genieten van de avond.
"grr," mompelde ik binnensmonds met een zucht, mijn innerlijke vloekend over de bekendheid die aan mijn naam kleefde. Naast me hoorde ik Bas instemmend bevestigen. "Ja, dat is ze," zei hij, alsof hij een of ander trofee aanwees.
De vreemdeling reikte me haar cocktail aan met een korte knik en een beleefde glimlach. "Fijn je te ontmoeten," zei ze, terwijl ze me aankeek met een blik die ik niet helemaal kon peilen. "Laat het smaken."
Ik voelde me ongemakkelijk bij het aannemen van de cocktail, maar voordat ik kon weigeren, voelde ik het glas al in mijn handen. Met een bedankende glimlach draaide ze zich om en verdween ze terug de club in.
Verward keek ik Bas aan, nog steeds in de war over wat er zojuist was gebeurd. "Wat was dat net allemaal?" vroeg ik, terwijl ik mijn verwarring probeerde te verbergen.
Bas grinnikte en legde een arm om mijn schouder. "Binnenkort, met onze eigen CD, ga je veel meer herkend worden," zei hij met een grijns. Ik kon niet anders dan terug glimlachen. "Ik neem het woord 'herkend worden' liever niet meer in de mond," mompelde ik, terwijl ik een grote slok van de cocktail nam. "Maar omg, Bas, dit is echt lekker."

Terug in de club, te midden van de pulserende muziek en de dansende menigte, voelde ik me duizeliger worden. Misschien had ik al te veel gedronken deze avond, bedacht ik terwijl ik mijn omgeving in me opnam.
Terwijl de muziek harder begon te bonzen en de sfeer in de club steeds uitbundiger werd, kwam Tilly naar onze tafel gelopen met een plateau vol shotjes in haar handen. "Tilly!" riep ik opnieuw, maar mijn woorden werden overstemd door Bas die enthousiast "Shotjes!" uitriep. Tilly bood me een shotje aan, maar met een handgebaar gaf ik aan dat ik het niet hoefde. Ik voelde me niet goed, en het idee van nog meer alcohol maakte me alleen maar misselijker. Ik zag hoe de rest van de crew de shotjes vlot naar binnen werkte, maar mijn aandacht werd al snel getrokken door Tilly en Bas.
Ze leken te genieten van hun shotjes, lachten en keken elkaar diep in de ogen. En toen gebeurde er iets wat ik totaal niet had zien aankomen. Plotseling smeet Tilly zich in de armen van Bas, en voordat ik het besefte, waren ze elkaar hartstochtelijk aan het zoenen. Ik knipperde even met mijn ogen, verbijsterd over wat ik zag, terwijl een golf van misselijkheid over me heen trok.
Ik trok aan Bas zijn arm, die Tilly even losliet en naar me keek. "Wtf Bas?!" riep ik in zijn oor, terwijl ik worstelde om mijn verbazing en frustratie te uiten. "Ze willen toch dat ik meer oog heb voor het vrouwelijk schoon," riep Bas terug, zijn stem bijna verloren in het geluid van de muziek.
Ik kon alleen maar grommen van frustratie. "Ik ga naar de WC, doe wat je wilt," riep ik terug, terwijl ik me losmaakte van de tafel. Bas haalde zijn schouders op en draaide terug naar Tilly, terwijl ze weer in een intense zoen verwikkeld raakten. Met een gevoel van teleurstelling en verwarring draaide ik me om en zocht mijn weg door de drukte van de club naar de WC.

Verward en overweldigd door emoties liep ik weg van de tafel, mijn gedachten in een warboel. Ik kon niet bevatten hoe Bas zo gemakkelijk leek te veranderen, zijn gevoelens voor jongens opzij te zetten alsof ze er nooit waren geweest, alleen maar omdat we een CD gingen uitbrengen. Gisterenavond nog had hij me plechtig beloofd dat hij trouw zou blijven aan zichzelf, aan wie hij werkelijk was. En nu stond hij daar, kussend met een meisje alsof hij zijn ware zelf volledig vergeten was.
Met trillende handen pakte ik mijn GSM en tikte snel een berichtje naar Bill, in de hoop dat hij me kon kalmeren. Ik wilde niets liever dan dat hij hier bij me was.
Uiteindelijk bereikte ik de WC's, mijn hoofd bonzend van de alcohol en de emoties die door me heen raasden. Ik leunde zwaar tegen de wastafel en keek naar mijn weerspiegeling in de spiegel. Mijn ogen stonden wazig en mijn ademhaling was onregelmatig. De wereld leek om me heen te tollen, alsof ik op het punt stond om elke grip op de realiteit te verliezen.
Plotseling voelde ik mijn benen onder me wankelen en ik zakte bijna door mijn knieën. Maar voordat ik de koude tegels kon raken, voelde ik sterke armen me opvangen. Ik keek op en ontmoette de blik van David, zijn donkere ogen gevuld met kwaadaardige twinkel.