79. Uitgaan

Het einde van de fotoshoot markeerde het einde van een intensieve dag vol glamour en inspanning. Terwijl ik in de kleedkamer zat, omringd door de geur van make-up en haarproducten, voelde ik een mengeling van opluchting en vermoeidheid over me heen komen. Mijn handen gleden over mijn gezicht terwijl ik probeerde de dikke laag make-up van mijn huid te verwijderen. Elke veeg bracht me dichter bij mijn normale zelf, weg van de glans en glimmer van de fotoshoot.
Bas betrad de kleedkamer, zijn gitaarkoffer hield hij stevig vast. Zijn grijns was een bemoedigend teken dat alles goed was verlopen tijdens zijn deel van de fotoshoot. "Elise," begroette hij me met warmte, zijn ogen glinsterend van enthousiasme. "Ik heb net met Tilly van de make-up afgesproken om met de hele crew naar die nieuwe discotheek in de stad te gaan. Zeg me alsjeblieft dat jij ook mee gaat."
Ik haalde diep adem, mijn vermoeide lichaam protesterend tegen het idee van nog meer activiteiten na zo'n lange dag. "Pff, Bas," zuchtte ik, terwijl ik mijn vermoeide ogen ontmoette in de spiegel. "Het is een vermoeiende dag geweest, hoor."
"Maar Elise," smeekte Bas, zijn stem doordrongen van enthousiasme en plezier. "Dit is onze kans om even te ontspannen en te genieten van het moment. Je verdient het na al dat harde werk vandaag."
Ik overwoog zijn woorden terwijl ik mijn make-upspullen opborg. De gedachte aan een avondje uit met de crew klonk verleidelijk, maar mijn lichaam schreeuwde om rust. "Bas, ik kan niet," begon ik, de vermoeidheid duidelijk hoorbaar in mijn stem. "Ik heb vanavond een Skype-gesprek met Bill."
Een lichte teleurstelling flitste over Bas' gezicht, maar hij herstelde zich snel. "Laat dan aan Bill weten dat jullie morgen bellen," stelde hij voor, zijn ogen smekend. "Kom op, Elise, het wordt een geweldige avond. We hebben onze CD opgenomen, de foto's zijn gemaakt. Dit is ons moment om te vieren."
Zijn woorden raakten me enigszins. Hij had gelijk; we hadden hard gewerkt en verdienden een moment van ontspanning. Maar mijn verantwoordelijkheidsgevoel weerhield me ervan me helemaal over te geven aan het idee. "Morgen moeten we een hele dag repeteren voor de Humanoid-tour," wierp ik tegen, hopend dat mijn excuus voldoende zou zijn.
Bas haalde nonchalant zijn schouders op. "Een paar uurtjes minder slaap gaan ons morgen niet tegenhouden," verzekerde hij me. "We zullen er zijn, Elise, en we zullen schitteren in de studio, net zoals we dat vandaag voor de camera hebben gedaan."
Zijn vastberadenheid was aanstekelijk en ik kon een kleine glimlach niet onderdrukken. "Het zou niet hetzelfde zijn zonder jou," probeerde hij nog voor een laatste keer.
Met een zucht van instemming stemde ik toe. "Oké, ik zal meegaan," zei ik uiteindelijk, mijn besluit bevestigend. "Maar ik ga wel op tijd naar huis!"
"Fantastisch!" juichte Bas, zijn ogen glinsterend van opwinding. "Je zult er geen spijt van krijgen, Elise, ik beloof het je."

Later die avond betraden we de discotheek met een opwinding die voelbaar was in elke vezel van ons zijn. De deuren zwaaiden open naar een wereld van knipperende neonlichten die de dansvloer in een hypnotiserende gloed dompelden. De muziek bonkte door de luidsprekers met een ritme dat je tot in je botten voelde. Het was alsof de club zelf ademde, klaar om ons te omarmen in een nacht vol opwinding en plezier.
Het leek er op dat de gastvrijheid van de club geen grenzen kende, want zodra we binnenkwamen werden we overladen met drankjes. Cocktail na cocktail werd ons aangereikt, terwijl de barman glimlachend zijn kunsten vertoonde achter de bar. De geur van vers fruit en sterke drank vermengde zich met de zware beat van de muziek, waardoor een betoverende atmosfeer ontstond die ons allemaal meevoerde in een roes van opwinding.
Ik liet me meevoeren op de dansvloer, mijn lichaam bewegend op het ritme van de muziek. De bas dreunde door mijn borstkas terwijl ik meeging in de hypnotiserende cadans van de beats. Bas danste naast me, zijn glimlach stralend in het kleurrijke licht van de club. We lachten en maakten herinneringen die we ons nog lang zouden herinneren.
Terwijl we dansten, merkte ik de blik van bewondering op in de ogen van Tilly, de stagiaire bij de make-up. Haar ogen schitterden met bewondering terwijl ze naar Bas keek, haar lippen gekruld in een zachte glimlach. Ik kon bijna voelen hoe haar hart sneller klopte in haar borst, gevuld met stille verlangens die ze misschien nooit zou uitspreken.
Maar in plaats van medelijden te voelen, voelde ik me eerder ontroerd door de puurheid van haar emoties. Wie was ik om te oordelen over de liefde die ze voelde, zelfs als die gericht was op de persoon die enkel op jongens viel? Ik glimlachte naar haar, een stille erkenning van de complexiteit van menselijke emoties, terwijl ze terugkwam met een dienblad vol sprankelende glazen champagne.
"Tilly!" riep ik boven de muziek uit, mijn stem vermengd met het geluid van de beats. "Ik heb nog een glas!" Ze haalde haar schouders op, een speelse blik in haar ogen terwijl ze riep: "We zijn maar één keer jong, toch?"
"Proost!" riep Bas boven de muziek uit, zijn glas omhoog houdend in een gebaar van vreugde en verbroedering. Ik lachte en tikte mijn glas tegen het zijne, een gevoel van geluk en vriendschap stroomde door me heen.
Maar zelfs te midden van al deze vreugde kon ik de gedachte aan Bill niet uit mijn hoofd zetten. Hij was duizenden kilometers verderop, en toch voelde het alsof hij hier bij me was, een onzichtbare aanwezigheid die me vergezelde op deze reis door de nacht.
Ik glimlachte terug naar Tilly, die haar glas ook in de lucht hield om te proosten. Bas trok me aan mijn arm, zijn stem een zachte fluistering in mijn oor te midden van de drukte.
"Ga je mee iets roken?" vroeg hij, zijn ogen glinsterend van opwinding.
"Ja!" riep ik, mijn stem gevuld met een mengeling van enthousiasme en opwinding. "Ik moet Bill nog bellen!" riep ik terug, de gedachte aan mijn vriend die me even uit de feestvreugde trok. "Ik moet hem laten weten dat we niet kunnen Skypen straks," legde ik uit aan Bas, terwijl we ons een weg baanden naar de rokersruimte, onze lichamen pulserend op het ritme van de nacht.