Hoofdstuk 5

“Wat lach jij nou?” Ik kijk Jake weer even aan die is gaan zitten en hij kijkt me aan. “Niks een eigen lolletje.” Ik draai op mijn buik en ik trek mijn kussen naar mijn hoofd. Ik doe mijn ogen dicht maar het beeld van mijn nachtmerrie komt weer terug en ik doe ze meteen weer open. Ik begin te gillen maar ik begin al snel te lachen. Jacob is aan de andere kant komen liggen en doet het zelfde als mij. Alleen lijkt het bij hem wel te lukken als hij nog zou willen slapen. Mijn moeder staat warrig in de deuropening. “Samantha!” Ik hou meteen op met lachen en ik kijk mijn moeder aan. “Sorry mam.” Mijn moeder komt bij me op bed zitten en aait me over mijn haar en ze gaat achter me zitten. Ze begint met mijn haar te spelen en dan begint ze te vlechten. Als mijn moeder klaar is geeft ze me een knuffel en loopt ze de kamer uit. “Als je het niet erg vind stuur ik je er nu even uit. Dan kan ik me aankleden.” Ik trek Jacob van het bed en ik duw hem de kamer uit. Ik doe snel wat kleren aan en ik zoek mijn boeken bij elkaar. Ik doe de deur weer open en Noëlla staat voor de deur ook met een vlecht in der haren. Ik aai der over der hoofd en ik laat Noëlla de kamer in. Ik loop naar de keuken en ik maak een kom met fruit voor mezelf klaar.


Op school verveel ik me de hele dag en ben ik dood moe van al die boeken te sjouwen. Ik weet dat ik het zelf doe en dat ik ze ook gewoon thuis kan laten omdat het hun niet kan schelen want hun vertellen je meer dan dat je zelf moet leren. Ik ben blij dat het nu pauze is en ik loop weer net als gisteren in mijn eentje door de hallen met mijn hoofd omlaag. Ik bots weer tegen wat mensen op. Ik zal zo zeker geen vrienden hebben als ik tegen iedereen aanloop. Ik mis Cloe echt heel erg. Maar als ik aan Cloe wil denken bots ik weer tegen iemand op. Ik kijk op en zie Jacob. “Oh sorry Jake.” Ik ruim weer snel mijn boeken op en kijk hem aan. “Geeft niet. Jongens dit is Samantha, Samantha dit zijn Embry en Quil.” Ik kijk de twee jongens even aan. “Hoi.” Ik kijk ze aan. “Zeg Jacob zijn al jouw vrienden zo lang?” Ik kijk naar de jongens en ik ga zelfs nog naast de kleinste staan. En de kleinste was Quil. Teminste ik vond het wel een naam voor hem dus volgens mij heette hij Quil. Maar ik wou het niet vragen dus zei ik maar niks. “Dit zijn mijn vrienden en jij bent gewoon klein. Kom je bij ons in de pauze zitten?” Hij neemt mijn boeken over en legt ze gewoon boven op de kluis. “Ik zet je vanmiddag thuis af en daarna ga ik naar huis. Bella komt langs.” Ik schud meteen zijn armen van me af en ik kijk hem aan. “Ik voel me niet lekker ik ga nu naar huis.” Hij kijkt me even aan en ik wil mijn boeken van de kluis halen. “Jake.” Ik wijs naar boven. “Sam blijf gewoon nog even zolang hebben we niet meer.”Ik zucht en ik loop met Jacob mee naar de kantine waar ik weer wat fruit pak. De jongens nemen enorm veel eten en ik kijk er verbijsterd naar. Naar de hoeveelheid eten hun voorzichzelf hebben opgeschept. “Honger?” Ik kijk naar het bord en ik loop weg. Ik word door de 3 musketiers achtervolgd en ik ga aan een tafel zitten waar nog niemand zit.


Jacob zet me thuis af en rijd meteen weg. Ik hoor mijn moeder ruzie maken met iemand. Ik weet niet wie want de stem hoor ik niet goed. Maar wat mijn moeder zegt hoor ik overduidelijk goed. Ik doe de voordeur een stukje open en ik zie dat ze tegen Billy staat te schreeuwen. “Samantha is er niet klaar voor om de stam verhalen te horen. Ik vind niet dat ze het ware verhaal van der vader moet weten. Ze kan zich er dan niet bij neerleggen. Misschien ben ik dan voor altijd Sam kwijt!” Ik doe de deur verder open. “Ik heb daar recht op!” Ik gooi de deur dicht en mijn moeder kijkt me even aan. Ze weet niks te zeggen en ik loop boos naar mijn kamer ik doe de deur dicht en ik zet een stoel die nog net in de kamer paste tegen de deur aan. Ik kleed me om en ik doe het pakje wat ik van mijn oma heb gekregen aan. Ik doe mijn haar los en ik schrijf een briefje dat als ze wel mijn kamer in is gekomen dat ze me niet hoeft te zoeken en dat ik vanavond gewoon weer thuis ben als ik nog welkom ben in dit huis en ik klim door het raam naar buiten. Ik hoef haar niet meer te zien vandaag. Buiten ren ik zo snel als ik kan door het bos en ik gooi alle takken aan de kant. Ik ren in 1x door naar het bos. Ik kijk niet om. Ik wil vandaag even niks te maken hebben met iemand die ik ken. Ik ren verder als ik in het bos ben naar het strand. Ik ga liggen in de stenen en ik kijk naar de lucht. De lucht ziet er vandaag niet verkeerd uit. Blauw grijs maar er zal waarschijnlijk geen regen komen. Daar zijn de wolken te mooi voor en is de lucht te helder voor.