66. Een nieuwe start ?

Met mijn vetplantje stevig geklemd onder mijn arm en de papieren geklemd onder mijn andere oksel, wandelde ik door de straten in de stralende zon. De gouden gloed van de zonnestralen verwarmde mijn huid terwijl ik genoot van de verfrissende bries die door de straten waaide. De kleurrijke bloemen in de plantenbakken langs de stoep leken te stralen in het heldere licht, en ik ademde diep de frisse lucht in, mijn hart vervuld van opwinding en vreugde.
Mijn handen waren vol, maar ik slaagde er toch in mijn GSM uit mijn handtas te vissen. Met behendige vingers typte ik een bericht naar Bill, de woorden van opwinding en geluk dansend op het scherm. "Eindelijk zijn de sleutels van mij! Onderweg naar mijn appartement," tikte ik, mijn glimlach breder wordend bij elke letter die ik neerpende.
Terwijl ik verder liep, liet ik mijn ogen afdwalen naar de bruisende stad om me heen. Mensen haastten zich langs me heen, auto's gleden geruisloos voorbij, en ergens in de verte klonken de vrolijke klanken van straatmuzikanten. De energie van de stad was voelbaar, een opwindende mix van bedrijvigheid en levendigheid die mijn stappen lichter maakte.
Een briesje speelde met mijn haren terwijl ik voortging, mijn gedachten vervuld van de nieuwe fase die voor me lag. Het idee van mijn eigen appartement, mijn eigen plekje waar ik mezelf kon zijn, vervulde me met een gevoel van trots en voldoening. Ik voelde me klaar voor deze nieuwe stap, vol vertrouwen en enthousiasme voor wat de toekomst zou brengen.
Ik kon niet anders dan glimlachen terwijl ik mijn weg vervolgde. Het besef dat ik dit alles had kunnen bereiken, vulde me met een diepe dankbaarheid. In mijn vorige wereld kon ik alleen maar dromen van een eigen plekje, maar nu was het werkelijkheid geworden. Mijn hart zwol van trots bij de gedachte aan mijn moeder, en ik voelde een steek van verdriet dat ze dit niet kon meemaken. Maar ergens wist ik dat ze enorm trots op me zou zijn geweest als ze had geweten dat ik een eigen appartement kon huren met de centjes die ik verdiende.
Met elke stap die ik zette, voelde ik haar aanwezigheid in mijn hart, haar steun en liefde die me voortdurend vergezelden op mijn reis. En hoewel ik haar fysiek miste, wist ik dat ze altijd bij me zou zijn, mijn grootste supporter en inspiratiebron.
Het duurde niet lang voordat mijn GSM trilde, een berichtje van Bill dat mijn hart een sprongetje deed maken. "Proficiat, tot straks Babe x," las ik met gemengde gevoelens. Hoewel zijn felicitaties me warm deden voelen vanbinnen, prikkelde het woord 'Babe' ook een gevoel van ongemak in me.
Een zucht van frustratie ontsnapte uit mijn mond terwijl ik het berichtje las. Urg, dacht ik geïrriteerd bij mezelf. Over het woord 'Babe' moesten we toch nog eens spreken. Maar voor nu koos ik ervoor om de positieve stemming niet te laten bederven door dit kleine detail.
Met een zucht sloot ik mijn ogen en richtte mijn blik opnieuw op de straten voor me. Ik weigerde echter toe te geven aan de kleine ergernis die door me heen golfde. Vandaag was een dag van viering, een dag van nieuwe kansen en avonturen. Ik koos ervoor om me te concentreren op het positieve, op de vreugde die dit moment met zich meebracht.

Met mijn hart vervuld van vreugde en triomf, kwam ik eindelijk bij mijn nieuwe appartementsgebouw aan. Het gebouw stond majestueus voor me, zijn bakstenen muren glinsterend in het zonlicht.
Met een tinteling van opwinding haalde ik de sleutel uit mijn tas, het kleine stukje metaal dat de toegang zou verschaffen tot mijn eigen stukje hemel op aarde. Ik stond even stil voor de voordeur, mijn hand trillend van emotie terwijl ik de sleutel in het slot stak. Met een klik opende de deur zich voor de eerste keer, haar scharnieren piepend vanwege de langdurige stilstand.
Eenmaal bij mijn verdieping aangekomen, stond ik even stil voor mijn deur, mijn hart bonzend in mijn borstkas. Dit was het moment waar ik zo lang naar had uitgekeken, het moment waarop mijn dromen werkelijkheid werden. Met een zucht van opwinding stak ik de sleutel in het slot en draaide deze open, de deur langzaam krakend open terwijl ik mijn adem inhield.

Terwijl ik verder naar binnen liep, hoorde ik plotseling Bill "verrassing!" roepen. Ik stopte abrupt, verbaasd door zijn stem. Mijn hart sloeg een slag over terwijl ik hem in de woonkamer zag staan, met een ballon in de vorm van een hartje in zijn ene hand en een fles champagne in de andere. Een warm gevoel van liefde en blijdschap overspoelde me, maar werd al snel overschaduwd door verwarring toen ik de documenten op tafel zag liggen. Met een twijfelachtige blik keek ik Bill aan, terwijl hij zijn armen uitnodigend opende voor een knuffel.
"Kom jij je huisbaas niet even knuffelen?" zei hij met een speelse ondertoon. Maar voordat ik kon reageren, drongen de woorden tot me door en voelde ik een golf van ongeloof door me heen gaan.
"Heb jij dit appartement gekocht?" vroeg ik, mijn stem trillend van emotie. Bill knikte enthousiast. "Voor jou, mijn liefste, verrassing!" zei hij met een stralende glimlach.
Een mix van emoties overspoelde me toen ik besefte wat er aan de hand was. Terwijl ik probeerde mijn gevoelens te verwerken, voelde ik de woede langzaam in me opborrelen. "Dit meen je niet?" riep ik uit, mijn stem gevuld met frustratie.
"Ben je niet blij?" vroeg Bill, zijn stem gevuld met onzekerheid terwijl hij naar mijn reactie keek.
"Blij?" schreeuwde ik, mijn stem doordrenkt van emotie. "Bill, godverdomme, ik heb toch gezegd dat IK een appartement wilde. Waarom koop jij dit dan?"
Een frons verscheen op Bill's gezicht, zijn verbazing langzaam veranderend in irritatie. "Kan het een beetje minder ondankbaar?" zei hij, zijn stem klinkend als een verwijt.
"Omdat ik ook helemaal niet wilde dat jij dit appartement ging kopen!" riep ik, mijn stem trillend van emotie. "Weet je wat? Trek je plan met dit appartement." Met een woedende beweging draaide ik me om en verliet de kamer, zonder om te kijken naar Bills verbijsterde gezichtsuitdrukking.