60. From Another World

POV Elise

De afgelopen dagen zijn als een wervelwind voorbijgegaan. Het voelt alsof ik non-stop in de studio ben geweest, waar Bas en ik ons hebben ondergedompeld in de wereld van muziek en creativiteit. Samen hebben we elk akkoord geperfectioneerd, elke tekstlijn doordacht en elke noot gevoeld tot in onze ziel. Het is een intensieve, maar bevredigende ervaring geweest, wetende dat we bezig zijn met het creëren van iets dat echt van onszelf is.
En niet alleen dat, we hebben ook een belangrijke mijlpaal bereikt: onze band heeft eindelijk een naam. Na uren brainstormen en discussiëren zijn we tot een consensus gekomen, en ik kan niet trotser zijn op onze keuze. From Another World - het klinkt als een perfecte weerspiegeling van wie we zijn en waar we voor staan. De naam heeft voor mij een bijzondere betekenis, dankzij mijn ervaring met reality shifting. Het voelt alsof onze muziek uit een andere wereld is gekomen, een wereld waarin we vrij zijn om onze dromen na te jagen en onze stem te laten horen.
Bas en ik zijn het er allebei over eens dat de naam perfect bij ons past, en het geeft me een gevoel van trots en voldoening om te weten dat we iets unieks hebben gecreëerd. En toen we onze keuze deelden met Bill en Tom, waren ze allebei net zo enthousiast als wij. Het voelt goed om te weten dat we hun steun hebben, dat ze geloven in onze visie en onze muziek.
Samen met Bas, Bill en Tom zijn we de enigen die de echte betekenis van onze bandnaam kennen. Het voelt als ons geheime bondgenootschap, alsof we samen een speciale band delen die niemand anders begrijpt.

Hoewel ik officieel nog bij Bill en Tom woonde, voelde het alsof ik al in een andere wereld stapte. Morgenavond zou ik eindelijk de sleutel van mijn eigen appartement ophalen, een stap naar onafhankelijkheid en vrijheid die ik koesterde. Maar toch voelde het als een bitterzoete overgang. Ik zou mijn thuis met Bill en Tom missen, de warmte en geborgenheid die ze me hadden geboden in tijden waar ik nergens anders naar toe kon.
Stiekem vond ik het wel een ongelukkige timing om juist nu te verhuizen. We zaten midden in de voorbereidingen voor de lancering van onze eerste CD en de spanningen lopen hoog op. Maar het is niet anders. Soms gebeuren dingen gewoon op het moment dat ze moeten gebeuren, en wie ben ik om het lot tegen te spreken?

Ik had Bill in de afgelopen dagen maar zelden gezien, want onze schema's botsten voortdurend. De enige momenten waarop ik zijn aanwezigheid kon voelen, waren 's nachts wanneer ik vermoeid in bed lag of 's ochtends vroeg wanneer de wereld nog in diepe rust verzonken was. En hoewel ik wist dat het allemaal voor een goed doel was, kon ik niet ontkennen dat ik hem ontzettend miste. Ik mis zijn aanwezigheid, zijn warmte, zijn geruststellende glimlach. Ik mis de manier waarop hij me vasthoudt alsof ik het meest kostbare juweel ben dat hij ooit heeft gevonden. Ik mis de diepe gesprekken die we voeren als we samen zijn, de momenten van verbondenheid die we delen in de stilte van de nacht. Was verhuizen wel een goed plan? Ik begon echt aan mezelf te twijfelen, wat als mijn eigen appartement ervoor zorgde dat ik hem helemaal niet meer zag? Nee, ik ging ervoor zorgen dat dit werkte.

De ochtend brak aan met een zachte gloed van de opkomende zon die door de ramen van de studio scheen. Terwijl ik mijn aantekeningen doorbladerde en me voorbereidde op de lange dag die voor me lag, voelde ik een opwinding in mijn hart borrelen. Vandaag zou een speciale dag worden, een dag waarop ik iets bijzonders voor Bill zou regelen.
Het idee had zich al dagenlang in mijn hoofd genesteld, een plan dat ik zorgvuldig had uitgedacht om mijn dankbaarheid aan Bill te tonen. Het was de laatste avond dat ik zogezegd nog in het appartement bij hun woonde, en ik wilde dit onvergetelijk maken voor Bill. Ik wist hoe moeilijk hij het had dat ik hier zou vertrekken, en hij verdient een afscheid dat hij nog lang zal kunnen herinneren.
Daarom had ik vanochtend, toen ik al in de studio was, naar Tom gebeld. Ik had hem gevraagd of hij vandaag misschien niet naar huis kon komen. Gelukkig begreep Tom mijn situatie en stemde hij toe om elders de avond door te brengen. Ik had ook Bas en ons team ingelicht over mijn plan. Ja, het klopt, we hebben inmiddels een heel team achter From Another World staan. Samen hadden we geregeld dat ik vanavond eerder kon stoppen met werken, zodat ik op tijd thuis kon zijn voor de verrassing. Bas had me met een glimlach op zijn gezicht aangekeken toen ik hem vertelde wat ik van plan was. Hij begreep meteen dat ik graag wat tijd met Bill wilde doorbrengen.
Terwijl ik me concentreerde op mijn werk in de studio, kon ik niet anders dan af en toe afdwalen in mijn gedachten naar de avond die voor me lag. Een romantisch diner onder ons tweeën, dat was het plan.
"Wat ga je eindelijk maken?" vroeg Bas, die mijn afwezigheid had opgemerkt en me uit mijn overpeinzingen haalde. Zijn vraag bracht me terug naar het heden en ik glimlachte breed. "Ik dacht aan iets speciaals," antwoordde ik mysterieus, "maar dat blijft nog even een verrassing."

Terwijl ik later op de dag thuis in de potten roerde, vulde de geur van mijn pikante saus met scampi's de keuken. De tomatensaus pruttelde zachtjes in de pan, en ik voelde de opwinding groeien terwijl ik me voorstelde hoe verrast Bill zou zijn wanneer hij vanavond thuis zou komen.
Plotseling werd mijn aandacht afgeleid door het geluid van mijn GSM dat op het aanrecht lag. Ik veegde mijn handen af aan een keukenhanddoek en pakte mijn telefoon op. Een berichtje van Bill verscheen op het scherm. 'Tom heeft straks een date, ben je zeker dat je vandaag niet sneller uit de studio kunt vertrekken? We zijn alleen thuis', stond er, gevolgd door een hele reeks knipogen en kusjes.
Ik kon een zachte lach niet onderdrukken terwijl ik zijn bericht las. Bill was duidelijk in een speelse bui, en ik vond het heerlijk om te zien hoe hij probeerde me te verleiden om eerder naar huis te komen. Met een warm gevoel in mijn hart typte ik snel een antwoord terug.
"Nee sorry, het is heel druk X," stuurde ik. Ik stelde me al voor hoe verbaasd en verrast Bill zou zijn als hij straks thuiskwam en me in de keuken zou vinden, druk bezig met het voorbereiden van een heerlijk diner. Het idee alleen al bracht een glimlach op mijn gezicht.