56. Zuid Afrika

De namiddagzon gleed zachtjes door de gordijnen, waardoor de woonkamer van het appartement badend werd in een warme gloed. Het zachte geroezemoes van de stad buiten was het enige geluid dat de stilte doorbrak toen ik aan de keukentafel zat, mijn gedachten verloren in een wirwar van emoties na de recente gebeurtenissen.
Plotseling doorbrak het geluid van de voordeur mijn gedachten. Mijn hart sloeg een slag over terwijl ik opkeek en zag hoe Bill de woonkamer binnenkwam, zijn gezicht vermoeid maar doordrongen van zorg. Hij zag eruit alsof hij rechtstreeks uit een film was gestapt, met zijn warrige lokken die nonchalant over zijn voorhoofd vielen en zijn donkere ogen die glansden van bezorgdheid.
Een warm gevoel van opluchting overspoelde me toen hij mijn blik opving en een glimlach op zijn gezicht verscheen. Zonder een woord te zeggen, rende ik naar hem toe en viel in zijn armen. Zijn sterke armen omsloten me stevig en ik voelde de warmte van zijn lichaam tegen het mijne, waardoor al mijn zorgen als sneeuw voor de zon leken te verdwijnen.
"Is alles oké?" fluisterde hij zachtjes, zijn stem doordrenkt met bezorgdheid terwijl hij mijn gezicht teder omhoog tilde. Zijn donkere ogen doorzochten de mijne, op zoek naar geruststelling. Ik knikte haast onmerkbaar, een glimlach van liefde en dankbaarheid op mijn lippen.
Ik vroeg me af of hij de zorgen en angsten kon zien die verborgen waren achter mijn glimlach, maar voordat ik iets kon zeggen, vroeg hij bezorgd: "Ben je zeker?"
Ik voelde een brok in mijn keel toen ik zijn bezorgde blik zag, maar ik deed mijn best om kalm te blijven. "Ja, alles is oké," antwoordde ik, wetende dat hij niet volledig gerustgesteld zou zijn voordat hij het met eigen ogen zag.
Ik vroeg hem hetzelfde en zag hoe zijn handen tot vuisten balden, een teken van de ingehouden emoties die binnenin hem woedden. "Ja," antwoordde hij uiteindelijk, zijn stem vastberaden. "Nooit zal die klootzak nog dicht bij jou in de buurt komen," zei hij, zijn stem doordrenkt met vastberadenheid en liefde. Zijn hand streelde zachtjes mijn kaak, een geruststellende aanraking die mijn hart deed smelten.
Op de achtergrond hoestte Jacob, zijn trouwe securityman, waardoor we werden herinnerd aan zijn aanwezigheid. Bill liet mijn kaak los en draaide zich naar Jacob, zijn dankbaarheid duidelijk leesbaar in zijn ogen. "Dankjewel," zei hij oprecht tegen Jacob, die eenvoudig knikte als reactie.
Bill keek terug naar mij, een zucht van vermoeidheid ontsnapte aan zijn lippen. "Ik had eigenlijk een verrassing voor je gepland," zei hij met een ondeugende glimlach, zijn ogen twinkelden van opwinding. "Normaal gezien had ik het jou gevraagd op ons feest, maar daar heeft David een stokje voor gestoken.." ging hij verder.
"Ga je me in spanning laten?" plaagde ik hem, mijn lippen krullend in een speelse glimlach. Hij lachte zachtjes, zijn ogen twinkelden van opwinding en liefde. "Volgende week vertrekken we naar Zuid-Afrika!" kondigde hij aan, zijn stem gevuld met opwinding en enthousiasme.
Mijn ogen sperden zich open van verbazing. "Wat?" riep ik uit, vol ongeloof over dit onverwachte nieuws. Een reis naar Zuid-Afrika was iets waar ik alleen maar van had durven dromen, en nu leek het werkelijkheid te worden.
"Ja," bevestigde Bill, zijn glimlach nog breder wordend bij mijn reactie. "We gaan onze videoclip 'Automatic' daar opnemen, en ik wil jou erbij hebben." Mijn hart maakte een sprongetje van vreugde bij het horen van zijn woorden. Een reis naar Zuid-Afrika met de man van mijn dromen leek als een sprookje dat uitkwam.
"O Bill," glimlachte ik breed, mijn ogen glinsterend van opwinding. "Ik wil heel graag met je meegaan naar Zuid-Afrika."
Hij leunde naar voren en kuste me zachtjes op mijn voorhoofd, zijn liefde voelbaar in elke aanraking. "Daar zullen we eindelijk de rust vinden die we verdienen," zei hij met een glimlach.

Jacob's woorden doorsneden de intieme sfeer tussen Bill en mij als een scherp mes door de stilte. "Euh, sorry dat ik jullie tortelduifjes stoor," begon hij, zijn stem een mengeling van ongemak en professionele vastberadenheid. Hij schraapte zijn keel en vervolgde: "Maar ik kreeg net telefoon van Hans. Je moet onmiddellijk terug naar de studio. Er staat een interview gepland voor de release van de nieuwe CD."
Bill knikte begrijpend. "Oke," antwoordde hij kortaf, zijn gedachten al bij de taken die voor hem lagen. Hij keek me aan. "Pak jij je jas?" vroeg hij met een lichte glimlach.
Maar voordat ik kon reageren, klonk Jacobs stem opnieuw. "Euh, Bill, ik heb orders gehad om enkel jou terug mee te nemen," zei hij aarzelend. "Er is al een vermoeden door het incident dat Elise daar aanwezig zou zijn. En het management wil geen roddels over jullie."
Ik voelde een steek van teleurstelling toen ik de blik in Bill's ogen zag. Hij leek even te aarzelen, alsof hij worstelde met de beslissing om bij mij te blijven. "Oke," antwoordde hij ten slotte kalm, zijn stem geladen met vastberadenheid. "Dan blijf ik ook hier."
Ik gaf hem een lichte stomp en schudde mijn hoofd. "Nee Bill, dat is niet nodig, ga maar," drong ik aan, wetende dat dit een belangrijk moment voor de band was. "Een interview zonder de frontman van de band, dat kan toch niet!" voegde ik eraan toe, mijn stem vol overtuiging.
Hij keek me aan, zijn blik gevuld met twijfel terwijl hij mijn woorden overwoog. "Ben je zeker?" vroeg hij ten slotte, zijn stem zachtjes vibrerend van emotie.
Een glimlach speelde rond mijn lippen terwijl ik zijn hand vastpakte. "Ik heb nog wel eens zin om een dagje in de zetel te kruipen met een dekentje over mij," plaagde ik, wetende dat hij de druk van zijn werk niet zomaar naast zich neer kon leggen. "Ga maar, ik red me wel."
Hij boog zich naar me toe en drukte een zachte kus op mijn lippen, zijn liefde voelbaar in het gebaar. "Ik zie je straks wel," fluisterde hij liefdevol terwijl we afscheid namen, zijn blik vol liefde en bezorgdheid voor mij. En terwijl ik naar de deur keek waarachter hij verdween, voelde ik een steek van trots en liefde voor de man die hij was.