42. Pizza night

Terwijl ik een slokje water nam, voelde ik een vlaag van nostalgie over me heen komen. Een zachte zucht ontsnapte aan mijn lippen terwijl ik me bedacht hoe graag ik hotelmanagement had willen studeren. In mijn gedachten zag ik mezelf voor me, als een zelfverzekerde en bekwame manager die iedereen op een gelijke en rechtvaardige manier behandelde. Ik zou toegewijd zijn aan het creëren van een gastvrije en professionele omgeving, en ik zou er alles aan doen om van het hotel een groot succes te maken.
Maar in werkelijkheid was mijn traject anders gelopen. Ik herinnerde me de moeilijke tijden, de obstakels die mijn weg blokkeerden en de financiële beperkingen die mijn dromen in de weg stonden. Ik had mijn studies niet kunnen voortzetten zoals ik had gehoopt. In plaats daarvan was ik blijven steken in een onbevredigende baan als schoonmaakster, waar het respect voor personeel ver zoek was.

Het geluid van de stemmen van Bill en Tom sijpelde de woonkamer binnen, waardoor ik abrupt uit mijn gedachten werd gehaald. Mijn aandacht werd getrokken naar de vermoeide maar opgewekte uitdrukking op hun gezichten terwijl ze de kamer binnenkwamen. "Wat een nacht," klaagde Tom, zijn stem vermengd met een zweem van vermoeidheid.
Andreas, die naast me zat, barstte in lachen uit. "Ik herinner me bijna niets meer," zei hij lachend, zijn stem doordrenkt van een vleugje ironie.
Bill keek even naar ons, een lichte grijns speelde om zijn lippen terwijl hij naar me knikte. "Ik heb net pizza's voor ons besteld," verkondigde hij met een opgewekte toon. "Een beetje eten zal jullie goed doen."
Tom klaagde weer, zijn stem klonk nog steeds vermoeid. "Ik heb geen honger, Bill. Ik denk niet dat ik iets naar binnen kan krijgen."
Bill schudde zijn hoofd, vastberaden om zijn broer te overtuigen. "Je zult zien dat je je zo meteen beter voelt met iets in je maag," antwoordde hij vastberaden.
De bel ging en Bill stond op om de deur te openen voor de pizzabezorger. De geur van verse pizza vulde al snel de kamer, en ik voelde mijn maag knorren bij de gedachte aan het voedsel. Het was al een tijdje geleden dat ik fatsoenlijk had gegeten, en de gedachte aan een stevige hap was verleidelijk.
We schoven met zen vieren dichter naar de salontafel, waar de dozen pizza uitnodigend op ons wachtten. Terwijl we ons tegoed deden aan het voedsel, begonnen de gesprekken al snel weer op gang te komen.
Tom begon langzaam een beetje op te leven na een paar happen pizza, zijn humeur lichtjes verbeterd.

Terwijl we genoten van onze pizza's, brak Bill het gesprek open. "Dus, jongens, hoe was het gisteravond eigenlijk? Ik bedoel, voordat jullie te veel gedronken hadden," vroeg hij met een lichte grijns.
Tom stak enthousiast van wal, zijn ogen twinkelden van opwinding terwijl hij de gebeurtenissen van de vorige avond oprakelde. "Nadat ik mama had gebeld en zeker wist dat Elise niet ontvoerd was door David, kreeg ik een telefoontje van Andreas," begon Tom zijn verhaal. Hij leunde achterover in zijn stoel terwijl hij ons meenam op zijn reis door de nacht.
"We hoorden dat er een nieuwe club was geopend in de stad, en Tom vond het een geweldig idee om een kijkje te gaan nemen," vulde Andreas aan, zijn stem doordrenkt van herinneringen aan de avond ervoor.
Tom knikte instemmend, zijn glimlach verbreedde terwijl hij het verhaal vervolgde. "We belandden in de VIP-ruimte," zei hij trots, alsof hij zojuist een geweldige prestatie had geleverd. "En het beste van alles was dat we konden drinken wat we maar wilden, zonder ervoor te hoeven betalen." Hij glunderde bij de herinnering aan de overvloed aan gratis drankjes die ze hadden genoten.
Andreas, die naast hem zat, voegde toe aan het verhaal. "We werden overspoeld met aanbiedingen van de meisjes in de club," zei hij met een lichte grijns. "Maar we hebben ze vriendelijk afgewezen. Het was gewoon geweldig om daar samen te zijn, zonder afgeleid te worden door anderen."
Bill liet een zucht horen en schudde zijn hoofd terwijl hij met een lichte grijns naar Tom en Andreas keek. "Vandaar de gigantische kater," mompelde hij, terwijl hij een hand door zijn warrige haar haalde.
Tom sloeg zijn hand op zijn knie en schudde zijn hoofd, nog steeds lachend. "Ja, dat is een understatement," voegde hij toe, met een lichte kreun vanuit zijn stoel. "Ik zweer het je, ik voel me alsof ik door een vrachtwagen ben overreden."
Andreas barstte ook in lachen uit, zijn handen op zijn buik terwijl hij zijn hoofd schudde. "We hebben inderdaad een aantal pittige drankjes gehad," zei hij tussen zijn lachbuien door. "Maar het was het waard!"
"En dat je van de meisjes bent afgebleven, Tom, kan ik moeilijk geloven." Vervolgende Bill.
Ik kon niet anders dan meeknikken terwijl ik het laatste stukje pizza naar mijn mond bracht. De opmerking van Bill over de meisjes liet me grinniken. "Ik weet niet, jongens," zei ik, mijn stem licht spottend. "Ik ben geneigd om hem te geloven. Hij heeft denk ik de hele avond alleen maar met zijn drankje geknuffeld."
Tom en Andreas proestten het uit van het lachen terwijl ze elkaar aankeken, een blik van medeplichtigheid tussen hen in. Het was overduidelijk dat er meer aan de hand was geweest dan alleen maar het afwijzen van meisjes.
Tom keek op met een ondeugende twinkeling in zijn ogen. "Nou, laten we zeggen dat het een wilde nacht was," zei hij met een mysterieuze glimlach.
Bill rolde met zijn ogen terwijl hij zijn handen op tafel legde. "Oké, jongens, ik hoef niet alle details te weten," zei hij grappend. "Maar laten we het erop houden dat het een avond vol avontuur was."