The beginning of a friendship, the end of my old life.

'Raad eens wat je voor je verjaardag krijgt?' vroeg mama. 'Wat nu weer? Een pyjama van mickey mouse zoals vorig jaar?' blafte ik. Ik haat mijn moeder. Ze is iemand die niet weet wat ik wil. Ik wil, drugs. Tattoes. Piercings. Fun. Booze. Nee, geen pyjama. Geen domme, kleren die ik nooit zal dragen. Maar natuurlijk zou ze me nooit een tattoe toelaten, waarom zou ze? "Dat is iets dat je voor heel je leven meedraagt ! Waarom zou je dat laten zetten? Wat als je het later niet mooi meer vind?" had ze altijd slim geantwoord. Maar terug naar het gesprek. 'Ik heb altijd gezegt dat het niet mocht..', begon ze, 'maar ik heb besloten dat je je een tattoe mag laten zetten.' Dat laatste kwam eruit met een zucht. Voor mijn 16de verjaardag een tattoe. Ik gaf haar snel een knuffel en vroeg wanneer we vertrokken. Ze zei, als je het ontwerp ervoor klaar hebt. Morgen, dus.. Want ik had al 3 jaar het ontwerp klaar. Mijn hobby, mijn schoolrichting, het had allemaal te maken met kunst. In mijn vrije tijd, knapte ik ook auto's op. Mijn vader had me dat steeds geleert, tot hij stierf. Te veel op gesmoort. Te veel booze. Te veel drugs. Maar pech, ik zat nu met ma opgescheept. Niet voor lang, ik zou toch verhuizen zonder ze het wist. Maar get to the point, Taro. Ik vluchte op mijn pc en typte wat rotzooi op facebook. Veel vrienden had ik erop, maar ze zijn nooit echt. Gewoon toegevoegd voor mijn mooie koppie, zeiden een paar van de "lelijkere" meisjes. Ze wouden gewoon populair zijn, maar whatever. Ik kon met de zenuwen voor de tattoe amper slapen. De hele nacht had ik bijna zitten ronddolen onder mijn dekens. En ik vroeg me af waar. Waar zou ik mijn tattoe zetten? Ah, ik laat het mij wel adviseren. De volgende dag stond er echt niet veel volk in de tattoeshop. Het zag er precies uit zoals ik me had voorgesteld. Een balie, een wachtbank, een tattoe zetel, tattoenaalden, en whatever er ook bijhoord. Ook veel tribal tattoe posters, wel mooi, maar niet wat ik wou. Mijn tattoe was perfect. Een meisje van 16(zo oud schatte ik haar toen.) kwam aan de balie. 'Hallo! Wat kan ik voor je doen?' vroeg ze vriendelijk. Haar stem was eerder wat lager dan een normale meisjes stem. Ze had niks stoer aan haar, buiten haar kledij en haarstyl. Niet echt het type dat je zou verwachtten in een tattoeshop, maar swhat. 'Ja, ik zou graag een tattoe laten zetten. Zelf heb'k een ontwerp mee, als dit gaat voor jullie.' antwoorde ik. Ze glimlachte en haar tanden waren prachtig wit, net zoals haar glimlach. Prachtig. 'Waar wil je deze?' Ik haalde mijn schouders op. 'Waar het stoer staat.' Ze nam mijn hand en trok me naar de tattoe stoel. 'Op je onderbuik?' vroeg ze toen ze mijn t-shirt naar boven schoof. Ik knikte. Een uurtje pijn later , was het ontwerp af. 'Voor een 16-jarige ben je dus echt wel een goede tattoeërder.' Ze lachte hard. '16? Ik ben 18!' bulderde ze. Ik schaamde me wat, maar pech. Wat is je naam, vroeg ze. Ik bekende mijn naam en zij bleef maar glimlachen. 'Taro, dus? Ik ben Nélée. En onthoud die naam maar goed..'