26. Gezellige avond

Later die avond sloot Bill de deur van zijn slaapkamer, en ik voelde een mengeling van opluchting en nieuwsgierigheid. Hij zuchtte "Eindelijk alleen," en ik hoorde de stilte weer in de kamer terugkeren. Terwijl hij naast me op bed kwam zitten, kon ik de spanning voelen die nog in de lucht hing.
"Het spijt me," begon Bill, zijn stem zacht en oprecht. "Natuurlijk mag jij je eigen plekje hebben," voegde hij er snel aan toe, en ik voelde zijn hand die de mijne zocht en vastpakte. Zijn aanraking gaf me een geruststellend gevoel, maar ik wilde nog steeds weten waar we stonden.
"Ik liep gewoon iets te hard van stapel," vervolgde hij, terwijl zijn blik de mijne zocht. Ik knikte begrijpend, blij dat hij zijn enthousiasme erkende en bereid was een stap terug te doen. Zijn ogen vertelden me dat hij oprecht spijt had, en ik waardeerde zijn openheid.
"Dankjewel, Bill. Het zou veel voor mij betekenen," antwoordde ik oprecht, mijn stem doordrenkt met dankbaarheid. Het was belangrijk voor me dat hij begreep hoeveel mijn onafhankelijkheid voor me betekende.
"Maar op één voorwaarde," begon hij met een speelse glimlach. Mijn nieuwsgierigheid werd meteen gewekt, en ik trok een bedenkelijk gezicht. "En dat is?" vroeg ik, mijn stem gevuld met nieuwsgierigheid en lichte argwaan.
"Dat ik mag meezoeken naar het perfecte appartement voor jou!" zei Bill met een twinkeling in zijn ogen. Zijn voorstel bracht een glimlach op mijn gezicht, en ik kon niet anders dan lachen bij het idee. Zijn enthousiasme was aanstekelijk, en ik voelde de spanning van eerder vervagen.
"Natuurlijk," lachte ik, mijn ogen ontmoetten die van hem. Het idee dat hij betrokken wilde zijn bij het vinden van mijn eigen plekje was zowel lief als opwindend. Het toonde zijn toewijding en bereidheid om samen aan onze relatie te werken.
"Wanneer heb je een vrije dag?" vroeg ik, mijn stem doordrenkt van opwinding over de mogelijkheden die voor ons lagen. Bill liet zijn gedachten even de vrije loop, zijn blik gericht op de avondlucht die zich voor ons ontvouwde.
"Overmorgen," antwoordde hij uiteindelijk, zijn mondhoeken krullend in een speelse glimlach. Een vonk van enthousiasme sprong over op mij, wetende dat deze dag de kans bood om samen iets te ondernemen.
"Dan gaan we op appartementenjacht!" riep ik opgewekt uit, mijn plannen om mijn eigen plek te vinden concreet makend. De gedachte aan het verkennen van potentiële thuisplekken met Bill voegde een extra dimensie van opwinding toe aan het geheel.
Bill's ogen lichtten op bij het vooruitzicht, en hij knikte instemmend. "Dat klinkt als een plan," zei hij, zijn stem even opgewekt als de mijne. Het vooruitzicht om samen op zoek te gaan naar een plekje dat echt van mij zou zijn, gaf me een gevoel van vrijheid en blijdschap.
"En," voegde hij er zachtjes aan toe, "ik ben blij dat we onze ruzie hebben kunnen oplossen." Zijn woorden raakten een gevoelige snaar, en ik keek hem dankbaar aan. Het besef dat we in staat waren geweest om de obstakels te overwinnen, bracht een gevoel van verbondenheid tussen ons teweeg.
"Ja," beaamde ik met een glimlach. "Het is fijn om te weten dat we samen alles aankunnen."
Ik vervolgde mijn uitleg, mijn stem doordrongen van oprechtheid. "Ik ben echt trots op ons." Bill pakte mijn hand teder en drukte er een kus op, een gebaar dat mijn hart sneller deed kloppen. "Normaal zou ik weglopen van zo'n situatie," bekende ik aan Bill. "Ik ben niet goed in confrontaties," voegde ik er zachtjes aan toe.
Hij bleef me aankijken met een zachte glimlach, zijn aanwezigheid geruststellend. "Zo snel laat ik jou niet gaan, hoor," zei hij speels, zijn toon doordrenkt van liefde. Het feit dat hij begreep dat ik soms de neiging had om te vluchten voor moeilijke momenten, maakte me dankbaar.
"Bij onze volgende discussie," ging hij verder, "zullen we deze oplossen voor we gaan slapen. Zodat ik jou 's ochtends kan overladen met kusjes." Een warme gloed verspreidde zich door mijn lichaam bij de gedachte aan zijn liefdevolle gebaren.
Zijn vingers vonden hun weg naar mijn zijkanten, en plotseling begon hij me te kietelen. Mijn lach vulde de kamer, een onbevangen geluid dat uit de diepte van mijn wezen opwelde. Ik kronkelde in bed, pogend aan zijn speelse aanraking te ontsnappen.

"Stop!!" gierde ik tussen het lachen door, mijn stem gevuld met vreugde en opwinding. Bill boog zich over me heen, zijn ogen sprankelend van speelsheid. "Wil je dat ik stop?" vroeg hij, zijn toon ondeugend en uitdagend. Ik lachte nog harder en knikte terwijl ik probeerde mijn ademhaling onder controle te krijgen.
Bill, met een ondeugende glimlach op zijn gezicht, plaagde me verder. Hij stopte niet met zijn plagerijen en bleef me kietelen, waardoor ik kronkelde van het lachen. "Stop!" riep ik opnieuw, maar mijn woorden werden gesmoord door mijn eigen gelach.
Bill ging boven op me hangen en keek me uitdagend aan. "Wil je dat ik stop?" herhaalde hij, dit keer met een uitdagende blik in zijn ogen. Ik lachte nog harder en probeerde te ademen tussen de lachbuien door. "Stop alsjeblieft," smeekte ik, maar de ondeugende twinkeling in zijn ogen suggereerde dat hij niet van plan was te gehoorzamen.
Plotseling stopte hij met kietelen en bracht zijn gezicht dichter bij het mijne voor een intense kus. De wereld om ons heen leek te vervagen terwijl we opgingen in het moment. Zijn lippen waren zacht maar vol passie, en ik vergat even alles om me heen. Elke seconde van de kus voelde als een kostbaar geschenk.
Toen hij de kus verbrak, keek hij me diep in de ogen, zijn blik doordringend en intens. Er hing een ondeugende sfeer in de lucht, geladen met verwachting. Mijn hart bonkte in mijn borstkas terwijl ik me afvroeg wat hij in petto had.
"Je weet toch," begon hij met een ondeugende ondertoon, "als je alleen gaat wonen, wat je allemaal gaat moeten missen?"
Mijn nieuwsgierigheid groeide, en ik liet mijn tong speels over mijn lippen glijden. "Wat ga ik missen, Bill?" vroeg ik, mijn ogen twinkelden met ondeugend plezier.