19. De sleutel

POV Bill

Na een gezellige avond bij mama waren we terug thuis. Ik lag net met Elise in bed, en ik aanschouwde hoe prachtig ze was in haar roze pyjama. De zachtheid van het licht in de slaapkamer liet haar gelaat stralen, en ik kon niet anders dan verliefd naar haar kijken.
"Wat een prachtige foto op de cover van het boekje dat je mama liet zien," begon Elise, haar gedachten delend. "Ze zag er echt prachtig uit op het Galabal," ging ze verder. Ik kon niet anders dan instemmend knikken, mijn gedachten waren dezelfde geweest. "Je weet toch dat ik alleen maar aan jou dacht, hè," antwoordde ik haar met oprechtheid. Een glimlach verscheen op haar gezicht, en ik voelde me gelukkig dat mijn woorden haar raakten.
"Is dat zo?" zei ze terug, terwijl ze dichter tegen mij aan kroop. Haar vingers gleden over mijn borstkas, en ik voelde haar nagels zachtjes in mijn huid drukken. Een lichte huivering gleed over mijn ruggengraat, en ik genoot van de intieme sfeer tussen ons.
Ik legde mijn hand op haar zij en trok haar nog dichter naar me toe. "Natuurlijk," fluisterde ik zachtjes. "Je bent het enige waar ik aan denk, altijd." De woorden verlieten mijn lippen met een oprechtheid die ik nooit voor mogelijk had gehouden. Elise keek me diep in de ogen, haar blik vol liefde en verlangen. "Je bent zo mooi," fluisterde ik, als een bevestiging van mijn eindeloze bewondering voor haar. De slaapkamer vulde zich met een geruststellende stilte, en ik liet mijn hand zachtjes over haar rug glijden. Elise lag dicht tegen me aan, en de nabijheid gaf me een gevoel van geborgenheid.
Ze boog zich voorover en drukte haar lippen zachtjes op de mijne. De kus was teder en vol passie, een uiting van de gevoelens die we voor elkaar koesterden. Mijn handen streelden haar rug, terwijl haar vingers door mijn haar gleden. De wereld buiten onze omhelzing leek te vervagen, en er was alleen dit moment van samenzijn.
Elise verbrak de kus en keek me aan met een speelse blik. "Misschien moet ik vaker mijn prachtige roze pyjama dragen," zei ze met een ondeugende glimlach. Ik lachte zachtjes en trok haar nog dichter tegen me aan. "Ik zou geen bezwaar hebben," antwoordde ik, mijn lippen vonden de hare opnieuw.
Ik verbrak de kus toen ik voelde dat haar handen richting mijn boxershort gleden. "Wacht even," fluisterde ik in haar oor. "Ik heb een verrassing voor jou." Ik zag haar ogen groter worden, en ik stapte uit bed. "Onthou waar we gebleven zijn," zei ik met een knipoog, en ik verliet de slaapkamer.
In de gang keek ik nog even om naar Elise, die met een nieuwsgierige glimlach op bed zat. Mijn hart klopte snel van opwinding terwijl ik naar de woonkamer liep.

Ik kwam Tom tegen in de woonkamer, een glimlach speelde op zijn gezicht terwijl zijn blik over mij heen gleed. "Weer geen kleren aan?" plaagde hij spottend, doelend op mijn enkel mijn boxershort. Ik rolde met mijn ogen en antwoordde op dezelfde toon, "Tom, je weet toch dat ik nooit een pyjama draag om te slapen."
Ik keek hem serieus aan en deelde mijn plan. "Tom," begon ik, "ik wil eigenlijk onze reservesleutel aan Elise geven." Mijn gedachten dwaalden af naar de bezorgdheid die ik voelde over Elise die terugging naar haar appartement, wetende dat David daar op een avond kon verschijnen. Tom knikte begrijpend, "goed idee," stemde hij in.
Ik opende een kast en haalde de reservesleutel tevoorschijn. "Dankjewel, Tom," zei ik oprecht. Zijn hoofd kantelde nieuwsgierig, en hij vroeg, "waarvoor?"
"Dat je er geen probleem mee hebt dat Elise hier komt wonen," antwoordde ik, en ik meende elk woord. Tom gaf me een schouderklopje en glimlachte. "Zolang ik 's nachts maar wat kan slapen," antwoordde hij met een knipoog.
Een zachte lach ontsnapte aan mijn lippen, "Voor deze nacht kan ik dat niet beloven," plaagde ik, terwijl ik terugrende naar de slaapkamer. In mijn haast hoorde ik Tom nog roepen, "Bill!!!"

Terug in de slaapkamer zat Elise rechtop in bed, haar blik nieuwsgierig en afwachtend terwijl ik naar haar toeliep. Het zachte schijnsel van het maanlicht dat door de gordijnen viel, gaf de kamer een kalme sfeer.
Ik kroop naast haar in bed en fluisterde zachtjes, "Sluit je ogen." Haar wimpers zakten neer, en ik nam voorzichtig haar hand in de mijne, ervoor zorgend dat deze open bleef. De reservesleutel voelde koel aan in mijn hand en ik plaatste deze voorzichtig in haar handpalm, haar vingers eromheen sluitend. Een moment van stilte volgde terwijl ze haar ogen opende en naar de sleutel staarde, en ik zag een mix van emoties in haar ogen.
"Welkom thuis," fluisterde ik, mijn stem doordrenkt met een warme toon terwijl ze nog steeds naar de sleutel in haar hand staarde. De betekenis van het gebaar was duidelijk, maar ik wilde het moment extra bijzonder maken. Ze keek me aan met diepbruine ogen, "Dankjewel, Bill, maar ik beloof dat het maar een tijdelijke oplossing is," zei ze met een zekere terughoudendheid in haar stem. Verwarring trok over mijn gezicht terwijl ik haar woorden probeerde te begrijpen. Was ze niet bereid om hier te blijven? Het idee dat ze dacht dat dit tijdelijk was, raakte me diep. "Nee, Elise," verzekerde ik haar met ernst in mijn stem, "deze sleutel is permanent voor jou. Ik heb het met Tom besproken, en het is oké voor hem als je hier komt wonen." Mijn woorden waren doordrenkt met oprechtheid en zorg. Ik hoopte dat ze kon voelen hoe serieus ik was in mijn verlangen om haar te beschermen en een veilige haven voor haar te zijn.
Ik hield haar hand stevig vast, en in de stilte van de kamer kon ik haar ademhaling horen.