13. Nachtelijk lawaai

POV Bill

De volgende ochtend ontwaakten Elise en ik met een vleugje zonlicht dat door de gordijnen sijpelde. We wisselden slaperige glimlachen uit en kropen uit bed om aan de dag te beginnen. In de keuken troffen we Tom aan, die al aan tafel zat met een kop dampende koffie voor hem.
"Goedemorgen, Tom!" begroette Elise hem met een opgewekte toon, terwijl ze naar het koffiezetapparaat liep om haar eigen kopje te vullen.
Tom zuchtte hoorbaar en wreef vermoeid in zijn ogen. "Morgen," mompelde hij met een duidelijk gebrek aan ochtendenergie.
Ik liep naar Tom toe en gaf hem een vriendelijke klop op de schouder. "Heb je goed geslapen, broertje?"
"Met jullie als buren? Nauwelijks," bromde Tom, terwijl hij mijn aanraking ontweek.
Tom keek me geërgerd aan en zei, "Het is gewoon dat ik niet genoeg slaap krijg met jullie in de buurt." Ik trok een spottende glimlach en zei, "Ach, kom op, je bent gewoon jaloers dat je niet zo'n geweldige nacht hebt gehad als wij." Elise lachte en knikte instemmend.
Tom rolde met zijn ogen en mompelde, "Ik wil niet eens weten wat jullie allemaal hebben uitgespookt." Ik sloeg mijn arm om Elise en gaf haar een knuffel, "Ach, Tom, maak je geen zorgen, we hebben gewoon wat tijd samen doorgebracht." Tom schudde zijn hoofd, "Ik snap zelfs niet dat jullie nu al wakker zijn, jullie hebben de hele nacht doorgedaan," klaagde hij, zijn frons dieper wordend. Elise lachte hartelijk en wierp mij een speelse blik toe. "Dan moest je maar niet zo'n lekkere broer hebben." Ze boog zich voorover en gaf me een kus, terwijl Tom geërgerd reageerde. "Eik, Elise. Zoiets moet ik niet weten."
"En trouwens," voegde Elise eraan toe, "je zou het moeten waarderen. Het betekent dat je broer en ik een gezonde relatie hebben." Tom rolde met zijn ogen. "Gezond of niet, ik hoef het niet allemaal te horen," mompelde hij.
Elise en ik keken elkaar aan en barstten in lachen uit. "Maar serieus, Tom," begon ik tussen het lachen door, "we zullen proberen het de volgende keer wat rustiger aan te doen, oké?"
Tom hief zijn handen op in overgave. "Goed, goed. Als ik er niet van hoef wakker te liggen, vind ik alles best."
Ik leunde achterover in mijn stoel, nog steeds grinnikend om Elise's opmerking. Ze had zeker een manier om Tom te plagen, en ik genoot van elke minuut ervan. Elise zat naast me en keek Tom met een onschuldige glimlach aan. "Maar we kunnen niet beloven dat het niet opnieuw zal gebeuren," zei ze speels.
Tom schudde zijn hoofd en stond op. "Jullie zijn onverbeterlijk. Ik ga douchen, misschien dat ik dan wat rust krijg."
Elise en ik keken elkaar lachend aan terwijl Tom de kamer uitliep. "Hij zal er wel overheen komen," merkte Elise op, haar vingers spelend met de rand van haar koffiekopje.
Ik knikte. "Hij heeft gewoon wat tijd nodig om te wennen aan het idee dat zijn kleine broertje volwassen wordt." Ik grinnikte. "En dat ik een geweldige vriendin heb, natuurlijk."
Elise stootte me plagend aan. "Je hebt gelijk, hij moet gewoon wennen aan het feit dat je de beste keuze van zijn leven hebt gemaakt." Ze gaf me een knipoog en nam een slok van haar koffie.

Elise pakte een appel uit de fruitmand en nam een hap terwijl ze me aankeek. "Moeten jullie laat doorwerken vanavond?" vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. "Ik weet het niet, ik denk het niet. Als de repetitie goed loopt, kunnen we op tijd stoppen," antwoordde ik. Ik legde mijn hand op haar been en streelde haar zachtjes. "Waarom?" vroeg ik vervolgens, terwijl ik haar aankeek. "Wil je vanavond nog eens overdoen?" Zei ik op een onschuldige toon achterna.
Ze kwam dichterbij en gaf me een kus op de mond, fluisterde daarna speels in mijn oor, "Graag."
Haar woorden gaven me kippenvel, en ik kon niet anders dan glimlachen. "Daarom vraag ik het niet," zei ze, nu op een serieuzere toon. "Zou je me vanavond naar Elise haar appartement ... eh, mijn appartement kunnen brengen?"
Mijn frons liet mijn verbazing zien. "Wat?" vroeg ik verbaasd. "Maar je bent hier altijd welkom, Elise. Tom was gewoon aan het plagen; hij vindt het heus niet erg dat je hier bent."
Elise keek me aan en zei, "Ik zou eigenlijk graag mijn eigen plek eens willen zien. Ik heb nog nooit zelf een appartement gehad, en ik kijk er echt naar uit."
Ik liet een teleurgestelde zucht ontsnappen en bekende, "Maar ik ga je zo missen." Ik keek haar met puppyogen aan, en ze lachte. "Waarom?" vroeg ze.
Ik deed alsof ik diep nadenk en antwoordde dramatisch, "Omdat je mijn favoriete persoon bent om mee te knuffelen, natuurlijk."
"Ah, wat een lief antwoord," plaagde ze, maar toen veranderde haar blik naar serieus. "Bill, ik wil van dit appartement mijn thuis maken," zei ze gemeend. "Ik heb altijd van jouw gezelschap genoten, maar ik denk dat het belangrijk is dat we ook onze eigen ruimte hebben."
Ik voelde een steek in mijn hart. "Maar Elise, ik geniet echt van de tijd die we samen doorbrengen. Waarom zouden we niet gewoon vaak bij elkaar kunnen zijn?"
Ze legde haar hand op mijn wang. "Het is niet dat ik niet van je geniet, Bill. Integendeel, ik hou van de momenten samen. Maar ik denk dat het gezond is om ook onze eigen levens te leiden. Ik wil dat daar mijn thuis wordt, niet alleen een plek waar ik soms ben." Ik zuchtte en knikte begrijpend, hoewel het moeilijk was om de gedachte te accepteren dat ze niet altijd bij me wilde zijn. "Dus je wilt niet vaak blijven slapen hier?" Elise glimlachte zachtjes en gaf me een kus op mijn voorhoofd. "Wil je anders bij mij blijven slapen vanavond?" Vroeg ze met haar zachte stem. Ik keek haar met een pruillipje aan. "Echt waar? Dat zou geweldig zijn." Elise glimlachte en knikte. "Natuurlijk, Bill. Ik kijk er al naar uit."
"Goed, dan blijf ik vannacht bij jou," zei ik enthousiast.
Elise keek op de klok die in de keuken hing en schrok. "Ooh, al zo laat? Ik moet naar de studio vertrekken. Bas wacht daar op mij; we gaan wat nieuwe nummers oefenen." Ze pakte nog snel een appel uit de fruitmand en gaf me een kus. "Ik kom je dan straks ophalen?" vroeg ik.
"Is goed," antwoordde ze. "En zeg nog eens sorry tegen Tom voor al het lawaai, hè." Ze haastte zich naar de deur, zwaaide even, en weg was ze.