8. Koffie

POV Elise

De ochtendzon schilderde zachte strepen van licht op de vloer van de logeerkamer, en ik opende mijn ogen met een aangename gloed van ontwaken. De geur van ochtend vulde de kamer, en ik rekte me langzaam uit, voelend hoe mijn spieren ontwaakten uit de slaap.
Nadat ik me had opgefrist en aangekleed, verliet ik de logeerkamer en betrad de woonkamer. Daar stond Bas, enkel gekleed in zijn boxershort, zijn lichaam afgetekend door het zachte ochtendlicht. Een glimlach speelde om mijn lippen terwijl ik hem begroette. "Goeiemorgen, Bas," zei ik met een lichte knik.
"Hey, goeiemorgen, Kleintje," klonk zijn begroeting, gevolgd door een geeuw. Hij leek nog half in de wereld van dromen te vertoeven. Toen ik voorstelde om koffie te maken, schudde hij zijn hoofd met een spijtige blik. "Ik ben vergeten koffie te kopen," bekende hij, een glimlach van schuldbewustzijn op zijn gezicht.
"Sukkel," plaagde ik hem met een speelse toon. "Zou je niet eens een T-shirt en een broek aandoen?" vroeg ik met een opgetrokken wenkbrauw, terwijl ik de grijns op mijn gezicht niet kon onderdrukken.
"Pff, nee," weerstond hij, met een air van nonchalance. "Ik ga zo dadelijk douchen, en dan wil ik nu geen schone kleren aandoen. Stoort het jou?" vroeg hij met een ondeugende knipoog.
Ik kon niet anders dan lachen om zijn vrijpostige houding. "De jongens zullen wel blij zijn met jouw lichaam," merkte ik op, een oprechte bewondering in mijn stem. "Maar je ziet er heel goed uit. Heb je niet stilgezeten tijdens mijn afwezigheid?" vroeg ik nieuwsgierig.
"Klopt," antwoordde Bas met een trotse glimlach. "Het werd tijd om iets aan deze tempel te doen," voegde hij er lachend aan toe. Zijn zelfverzekerde houding en ontspannen toon vulden de ruimte met een luchtige sfeer.
Bas wierp een speelse blik op mijn outfit en liet een plagerige glimlach over zijn gezicht spelen. "Heb je niets anders om aan te trekken?" vroeg hij met een lichte frons terwijl zijn ogen over mijn kleding gleden.
Ik haalde nonchalant mijn schouders op en glimlachte. "Ik weet niet waar het appartement van Elise is, dus ik heb geen andere kleren om aan te trekken," legde ik uit, terwijl ik mijn armen kruiste en een vleugje spijt in mijn stem liet doorklinken.
"Wat? Ben je al drie dagen aan het rondlopen in dezelfde kleren?" riep Bas uit, zijn ogen wijd open van verbazing. Een lach ontsnapte aan mijn lippen bij zijn overdreven reactie. "Ziet er toch goed uit?" probeerde ik hem te sussen, maar zijn vastberaden blik verried dat hij er anders over dacht.
"Nee, nee," merkte Bas op, zijn hoofd schuddend met een grijns. "Dat kan niet. We gaan vandaag shoppen," verkondigde hij resoluut, alsof het besluit al was genomen. Zijn enthousiasme was aanstekelijk, en ik kon niet anders dan lachen om zijn vastberadenheid.
Bas lachte om mijn protesten. "Vorige keer heb ik ook altijd met Elise haar kleren rondgelopen hoor," probeerde ik nog, maar hij wuifde mijn argumenten weg met een speels gebaar. "Ja, maar Elise, jij hoeft haar kleren helemaal niet te dragen! Je kan je eigen stijl dragen," benadrukte hij, terwijl hij me een veelbetekenende blik schonk. "En over geld moet je je niet inzitten. Ik ben er zeker van dat de code van haar bankkaart haar verjaardag is. Ze was er namelijk door geobsedeerd."
Ik trok een wenkbrauw op bij dat laatste, verbaasd over het idee dat Elise onze verjaardag als pincode zou gebruiken. Bas vervolgde met een geruststellende glimlach. "En trouwens, jij hebt ook hard gewerkt voor het geld dat op haar kaart staat."
Ik kon niet anders dan lachen en stemde uiteindelijk in. "Oke, oke, Bas. Maar in mijn eigen wereld geef ik nooit veel geld uit aan kleren, en het kan me allemaal niet schelen. Ik droeg meestal mijn werkuniform van het hotel." Ik haalde nonchalant mijn schouders op.
Bas keek me vastberaden aan en verkondigde met een glimlach: "Daar gaan we verandering in brengen." Zijn enthousiasme was aanstekelijk, en ik begon langzaam het idee van een dagje winkelen met Bas te omarmen.
"Heb je echt geen koffie?" zuchtte ik, terwijl ik naar een leeg koffiekopje op het aanrecht staarde. Bas schudde zijn hoofd verontschuldigend. "Nee, sorry," zei hij met een spijtige blik. "Maar als we vandaag nog willen gaan shoppen, ga ik toch nu de douche in moeten." Ik knikte begrijpend.
"Dan ga ik alvast de stad in, koffie kopen, en dan ga ik ineens Bill verrassen met wat koffie," besloot ik met een opgewekte glimlach. De gedachte alleen al aan het binnenkort weerzien met Bill liet mijn hart sneller kloppen.
"Spreken we dan af aan de studio waar Tokio Hotel nu bezig is?" vroeg ik aan Bas. Hij stemde ermee in, "Is goed, dan kan ik een lekkere lange douche nemen. Tot straks," voegde hij eraan toe. Hij kwam naar me toe en sloeg zijn sterke armen om me heen voor een knuffel. Ik knuffelde hem terug, liet hem los, en vertrok richting de deur.

De straten van de stad waren al behoorlijk levendig, gevuld met mensen die hun dag begonnen. Ik genoot van de ochtendlucht terwijl ik naar het dichtstbijzijnde koffiezaakje liep. Het geluid van passerende auto's en het geroezemoes van mensen om me heen brachten me in een goede stemming.
Met een kartonnetje vol dampende koffiekopjes in mijn handen, maakte ik me op weg naar de studio waar Tokio Hotel aan het repeteren was. Mijn gedachten waren bij Bill, en ik kon niet wachten om hem te zien.
Toen ik bij de studio aankwam, zag ik Bill buiten staan, druk in gesprek met Tom en beide waren een sigaret aan het roken. Ze lachten en leken ontspannen. Ik glimlachte en benaderde hen voorzichtig.
"Goedemorgen," riep ik terwijl ik naar hen toe liep. Beiden keken verbaasd op en de glimlach op Bills gezicht werd breder toen hij me herkende.
"Elise!" riep hij enthousiast terwijl hij me omhelsde. "Wat een verrassing!"
"Ik dacht dat jullie wel wat koffie konden gebruiken tijdens de repetities," zei ik met een knipoog terwijl ik de bekers koffie tevoorschijn haalde.
Tom pakte grijnzend een van de bekers aan. "Dank je, Elise! Je hebt perfect getimed."
Bill pakte me vast en begroette me met een kus. In dat moment verloor ik mezelf even, maar we werden onderbroken door het kuchje van Tom. "Kom lovebirths, we gaan Georg en Gustav hun koffie bezorgen," zei Tom terwijl hij zijn sigaret uitdrukte.
Ik moest hem teleurstellen, "Ooh, maar ik kan niet blijven." Bill keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Bas komt hier zo meteen aan, en wij gaan shoppen."
"Shoppen?" riep Bill uit. "Ik wil mee gaan, ik doe dat zo graag," klaagde hij.
"Jullie kunnen nu beter niet gezien worden in het openbaar," waarschuwde Tom.
Bill en ik keken Tom wat verbaasd aan. "Het contract, jongens," legde Tom uit, "dat jullie gisteren hebben ondertekend om jullie relatie geheim te houden."