Hoofdstuk 4: De eerste dag na Horus' verschijning

"Bedankt Horus" fluisterde Denise zachtjes als bedankje aan Horus.
Daar voelde ze zich al een stuk beter door.
De warme zon verwarmde haar rug terwijl Denise haar pyjama stond te wassen.
Gelukkig was ze al snel weer klaar.
Ze hing haar pyjama te drogen aan een soort kapstokje dat in de volle zon hing.
Rustig ging ze in een raamkozijn zitten (waar dus geen raam in zat) en keek naar buiten.
Eigenlijk zou ze nu het liefst gaan zwemmen in de nijl.
Wat moest ze nu doen?
Het was pas vroeg in de morgen en nog steeds verveelde ze zich.
"Zorg voor het graan" sprak Horus.
Dat was niet echt waarop Denise gehoopt had, maar goed, ze moest er geen gras over laten groeien, of beter gezegd, geen onkruid over laten groeien.
Dus Denise begon met haar werk, en ze werkte hard, heel hard.
Zo hard dat ze rond het middaguur klaar was.
Bezweet en uitgeput nam ze een kleine oogst mee, van dat wat er al goed rijp was, en liep ermee naar boven.
Op het dak bij het godenaltaar legde ze het in het gouden bord als offer voor de goden.
Ze voelde zich er al een stuk beter door.

Even later besloot Denise naar de markt te gaan, ze pakte haar 'zakgeld' dat net genoeg was om een kleine vis van te kopen.
Sowieso kon ze de vis opeten, en anders kon ze hem aan de dieren voeren.
De graat kon ze als kam gebruiken.
Op weg naar de markt keek ze om zich heen.
Het viel haar op dat een valk haar volgde.
Natuurlijk, dat was Horus vast in één van zijn gedaantes.
Al snel kwam ze bij de markt aan, voor haar gevoel stonden er wel duizend kraampjes, waarvan zo'n 100 met vis, probeer dan maar de juiste te vinden!
Bij dat ene viskraampje stond een knappe jongeman, die Denise probeerde te verleiden een vis te kopen.
Hij hield een aantal vissen omhoog en riep Denise toen bij zich, simpelweg door haar aan te kijken.
Hij liet haar de vis zien en vertelde er een hoop over.
Denise verstond het niet, maar met de zelfverzekerdheid waarmee hij praatte had hij haar bijna overtuigd.
Ineens werd het op de markt stil, niet echt stil, maar alle geluiden verstomden, alle beelden vervaagden, ze zag en hoorde alleen de valk nog, die schreeuwde.
Toen werden de beelden en geluiden weer gewoon, ze keek naar de valk.
Die zat op een viskraampje met een lelijke oude man, maar goed, op Horus moest ze zeker kunnen vertrouwen, dus ging ze naar dat kraampje.
De jongen van het andere viskraam waar ze zojuist nog bijgestaan had negeerde haar en richtte zijn aandacht op een ander.
De oude man oogde vriendelijk.
Dat was hij ook, kwam ze achter.
Hij liet haar helemaal zelf beslissen en gaf haar alle tijd.
Ze kocht een redelijk grote vis voor een klein bedrag en ging naar huis.
De valk volgde haar weer, tot ze thuis aankwam.
Binnen verscheen Horus.
"Kijk uit voor mensen zoals de jongen van daarnet, als iemand je probeert te verleiden, negeer het, zij hebben vaak kwaad in de zin, hij probeerde je te vergiftigen"
"Gelukkig is dit dan de eerste dag" zei Denise.
Horus knikte rustig.
"Ik moet weer aan het werk" zei Horus, en zo plotseling als hij gekomen was, verdween hij ook weer.
Het was erg heet en stil, heel stil.
Denise voelde het, ze wist gewoon dat er iets ging gebeuren.
Ze liep naar het dak toe. Ergens achter de tonnetjes zat iets op haar te loeren, maar wat?
Voorzichtig en behoedzaam sloop ze naar de tonnetjes toe en schoof ze opzij, er zat een kleine cobra. Denise deinsde achteruit, rustig en voorzichtig.
De slang zette zijn nekschild op, om groter de lijken. Denise bedekte haar ogen, wetende dat de slang op haar ogen zou richten.
Het slangetje klapte zijn nekschild weer in en keek verbaasd naar de 'grote gedaante' die twee 'gebochelde staarten' voor haar ogen hield.
Toen Denise opmerkte dat de cobra niet spoog deed ze haar vingers ietsje uit elkaar en keek door het spleetje naar het dier, dat haar geïnteresseerd aan stond te kijken.
Nu durfde ze haar handen weg te halen. Denise dacht dat het kleine beestje niet gevaarlijk was en liep de trap af. Tot haar verbazing volgde de cobra haar.
Toen ze buiten stond, kroop de cobra tevreden weg.
Ze haalde haar schouders op en liep naar de nijl.
Ze vormde een kommetje van haar handen en dronk een paar slokjes.
Haar dorst was al snel gestild. Ze ging op verkenningstocht door de wijk.

Denise liep langs de nijl op weg naar huis. De goudoranje zon zakte weg onder het graan. De avondzon gaf de lucht een mooie paarsroze kleur.
Eenmaal thuis aangekomen ging ze meteen naar het dak. Ze bad tot een aantal goden en bedankte Horus nogmaals voor wat hij die dag voor haar had gedaan.
Tandenborstels of tandpasta hadden ze in het oude Egypte nog niet, dus Denise schraapte nog wat vuil op haar tanden weg met naar nagels, erg hygiënisch was het niet, maar meer kon ze ook niet doen...
Ze pakte een kip uit het kippekastje in de keuken en at er de helft van op, ze offerde een kwart aan de goden en het laatste kwart was voor morgen, want dan zou Horus geen kip schenken.
Ze legde het laatste kwart in een klein doosje onder haar bed.
Haar pyjama haalde ze van de haak, ze deed de jurk uit en trok de pyjama aan. Daarna ging ze in bed liggen.

Denise werd wakker. Het was midden in de nacht, aan de donkere lucht buiten te zien. Waaien deed het niet, en op de sterren en de halve maan na, was het pikkedonker.
Of toch niet? Buiten scheen een fel licht, maar ze kon niet zien waar het vandaan kwam. Ja oké, van links, maar wat licht er nou op in de nacht.
Een lamp had ze niet, dat wist ze zeker, was het Horus, of misschien vuur?
Ze hoopte maar dat het eerste het geval was. Denise had geluk.
Horus zweefde door het gat in de muur, het raam, haar slaapkamer binnen. "Denise, jij bent niet voor niets hier," sprak Horus, "je krijgt opdrachten, voor het geval dat ik je dat nog niet verteld heb. Farao Pepi (bestond echt) en zijn zwakke regering zorgt voor veel honger onder de boeren. In dit geval ben jij een soort van boer. Maar het zal nog erger worden: de Hettieten bereiden een aanval voor op Egypte. (De Hettieten waren vroeger écht de aartsvijanden van de Egyptenaren.)
Zoals je misschien al doorhad heb ik je een jonge, sterke havik (valk) gegeven, die komt misschien nog van pas.
Schrijf de farao een brief dat hij de verdediging van het land moet versterken."
Horus verdween weer. Denise viel in slaap.