104. Evil Elise

Bill keek me diep in de ogen, zijn blik gevuld met nieuwsgierigheid, bezorgdheid en ongeduld. Zijn warme hand omklemde de mijne, een geruststellend gebaar dat me een beetje troost gaf in deze turbulente situatie. "Hoe ben je eigenlijk teruggekomen, Elise?" vroeg hij voorzichtig, alsof hij bang was voor het antwoord.
Het moment was aangebroken om mijn complexe verhaal te delen, en ik zag de spanning op Bills gezicht terwijl hij reikhalzend naar mijn woorden luisterde. Mijn ademhaling vertraagde terwijl ik begon: "Ik weet dat het een ingewikkeld verhaal is, maar je moet begrijpen wat er allemaal gaande is."
Ik nam een diepe teug lucht en vervolgde: "Ik heb nacht na nacht geprobeerd terug te keren naar deze realiteit, maar elke keer werd ik tegengehouden door de andere Elise. Het lijkt erop dat ze meer macht heeft over het verschuivingsproces dan ik. Het was een constante strijd, een worsteling tussen twee versies van mezelf."
De stilte die volgde, vulde de kamer met een gespannen sfeer. Ik keek Bill recht in de ogen, op zoek naar een teken dat hij mijn woorden begreep. "Vanochtend werd ik wakker in het appartement van David," vervolgde ik. "Ik voelde meteen dat ik onder invloed was van een of andere drug. Mijn hoofd was troebel, en ik wist dat ik moest vluchten."
Ik kon de herinneringen bijna voelen, als een wazige droom die langzaam helderder werd. "Het kostte me enorm veel moeite om te ontsnappen uit zijn appartement. Mijn gedachten waren onsamenhangend, maar ik wist dat ik hier moest zijn, dat ik naar jou terug moest keren, Bill."
Na mijn verhaal keek Bill me diep in de ogen, alsof hij probeerde de waarheid van mijn woorden af te lezen. Een mengeling van emoties speelde op zijn gezicht, variërend van verbazing tot begrip en medeleven. "Dus, het was toch mogelijk om terug te reizen?" vroeg hij, zijn stem doordrenkt van verbazing. Ik knikte bevestigend, dankbaar dat hij de complexiteit van mijn situatie leek te begrijpen.
"Het is vreemd," merkte hij op, "de andere Elise beweerde dat het onmogelijk was om terug te keren naar deze wereld. Ze hield me voor dat er geen manier was om de barrières tussen onze realiteiten te doorbreken." Er klonk een zweem van frustratie in zijn stem, alsof hij nog steeds worstelde met de verwarring die de andere Elise had gezaaid.
Tom, die naast ons stond, gaf een spottende lach. "Zie je wel dat ze niet te vertrouwen was? Ze heeft je gewoon voorgelogen, Bill." Hij keek ons beiden aan met een triomfantelijke blik, alsof hij altijd al sceptisch was geweest over de andere Elise. De waarheid begon langzaam door te dringen, en Bill leek te worstelen met de onthullingen die ik hem had gedaan.
Mijn blik dwaalde af naar mijn handen, die zich automatisch tot vuisten balden. "Het voelde alsof mijn hele wezen uit elkaar zou vallen. Elke stap, elke ademhaling, was doordrongen van die vreemde drug. Maar ik vocht, Bill. Ik vocht om hier te komen, om terug te zijn in de realiteit waar ik thuishoor."
Ik zuchtte diep en vervolgde met een trilling in mijn stem: "Ik wilde niets liever dan bij jou zijn, ondanks alle obstakels die op mijn pad kwamen. Het voelt als een eeuwigheid sinds ik je voor het laatst zag, en ik zou alles doen om hier te zijn, om met jou te zijn."
Bill keek me aan en pakte mijn handen vast. In zijn ogen zag ik een mengeling van emoties – verwarring, bezorgdheid en liefde. Zijn lippen krulden zich in een zachte glimlach, alsof hij wilde zeggen dat alles wel goed zou komen. Langzaam boog hij zich naar me toe en kuste me liefdevol, alsof hij al zijn gevoelens in die ene kus wilde overbrengen.
Mijn hart maakte een sprongetje van geluk, en voor een moment vergaten we de wereld om ons heen. Zijn lippen op de mijne voelden vertrouwd en warm. Het was alsof de tijd even stil stond terwijl we ons verloren in het moment van hereniging.
Plotseling onderbrak een subtiele kuch van Tom de romantiek. We trokken ons terug uit de kus, maar de blik in Bills ogen verried dat hij nog steeds vol liefde naar me keek. Tom keek tussen ons in, alsof hij de betekenis van het moment begreep.
"Misschien moeten jullie dit gesprek voortzetten in een meer geschikte omgeving," stelde Tom voor, zijn toon neutraal maar onderliggend begripvol. Ik knikte instemmend.

Bill keek me verwonderd aan terwijl ik een brief tevoorschijn haalde uit mijn broekzak. De brief was gericht aan hem, geschreven door de andere Elise, en ik overhandigde het hem met een zachte glimlach.
"Hier, ik denk dat ze iets voor jou heeft achtergelaten," zei ik op een kalme toon, wetende dat de inhoud van de brief waarschijnlijk meer vragen dan antwoorden zou oproepen.
Bill pakte de brief voorzichtig aan, zijn blik gefixeerd op het geschrevene. De spanning was voelbaar terwijl hij de woorden las die door de andere Elise waren achtergelaten. Ik keek toe, wachtend op zijn reactie, me bewust van de complexiteit van de situatie waarin we ons bevonden.
Het lezen van de brief leek even tijdloos te zijn, en toen Bill eindelijk opkeek, waren zijn ogen gevuld met een mengeling van verbazing en ongeloof. Hij ademde diep in, alsof hij de woorden moest laten bezinken.
"Wat staat erin?" vroeg Tom nieuwsgierig, zijn blik afwisselend gericht tussen Bill en de brief.


Lieve Bill,

Het spijt me, het spijt me zo ontzettend dat ik opnieuw gelogen heb. Ik wilde altijd eerlijk tegen je zijn, maar de angst en de complexiteit van mijn situatie hebben me ertoe gebracht dingen achter te houden. Het is tijd dat ik de waarheid vertel, hoe pijnlijk die ook mag zijn.

Ik ben altijd in staat geweest om van realiteit te wisselen, om verschillende werelden te ervaren. Het is een gave die ik nooit heb gewild, en toch heb ik er altijd mee moeten leven. In mijn pogingen om vast te houden aan een normaal leven, heb ik verkeerde keuzes gemaakt, keuzes die niet alleen mij, maar ook jou hebben gekwetst.

Enkele dagen geleden ben ik opnieuw in de val van David getrapt. Ik dacht dat ik sterk genoeg was om hem te weerstaan, maar ik was te zwak. Toen ik besefte dat ik op het punt stond om opnieuw een verkeerde weg in te slaan, heb ik een drastische beslissing genomen. Ik ben teruggekeerd naar de andere wereld, waar ik een nieuwe start wil maken.

Het belangrijkste voor mij is dat je weet dat ik nooit wilde dat mijn problemen jou zouden schaden. Ik wilde niet dat je betrokken werd in de chaos van mijn leven. Ik smeek je om te begrijpen dat alles wat ik gedaan heb, ik uit liefde deed, ook al was het op de verkeerde manier.

Alsjeblieft, bescherm jezelf en bescherm de andere Elise. Ze mag niet in de klauwen van David terechtkomen. Ik weet dat dit een verwarrende boodschap is, maar het is de enige manier waarop ik denk dat ik haar kan redden.

Ik hoop dat je ooit de kracht zult vinden om me te vergeven.

Met alle spijt en liefde,
Elise

Bill's gezicht vertrok in een uitdrukking van woede en teleurstelling. Zijn vuisten balden zich tot stevige ballen, zijn nagels drukten in zijn handpalmen terwijl de frustratie zich in hem opstapelde. "Wat een bitch," fluisterde hij met een trillende stem, de emoties duidelijk hoorbaar in zijn woorden.