102. Happy Ending?

De deur kraakte zachtjes toen ik hem opendeed, en voor me verscheen Elise van de andere wereld, als een onverwachte verschijning die mijn hart deed overslaan. "Elise!" riep ik, mijn stem gevuld met een mengeling van vreugde en verbazing. Mijn ogen lichtten op bij het zien van haar vertrouwde gezicht, en een glimlach vormde zich spontaan op mijn lippen.
Haar aanwezigheid leek bijna magisch, als een verschijning uit een droom die de grenzen tussen realiteit en illusie vervaagde.
"Bill!" klonk haar stem, doordrenkt van verrassing en vreugde. Een mengeling van emoties overspoelde me en zonder na te denken, zonder te weten wat er zou gebeuren, ging ik op haar af. De afstand tussen ons leek te vervagen, en ik pakte haar stevig vast, tilde haar op alsof de zwaartekracht geen grip op ons had. Het voelde als een onwerkelijk moment, alsof de tijd even stilstond terwijl ik haar omarmde.
Onze ogen ontmoetten elkaar, en er was een onmiskenbare herkenning, een connectie die niet te beschrijven viel. Ik zette haar voorzichtig terug op de grond, maar de intensiteit van het moment bleef hangen. Haar ogen straalden met een vertrouwde warmte, en mijn hartslag versnelde terwijl we elkaar aankeken.
"Elise," herhaalde ik, alsof ik het nog steeds niet kon geloven. Haar aanwezigheid vulde de ruimte met een warmte die lang afwezig was geweest. Het was alsof een ontbrekend puzzelstukje op zijn plek viel, en ik voelde me completer met haar aan mijn zijde. De ruimte tussen ons vulde zich met een elektrische spanning, een beladen stilte die smeekte om te worden doorbroken.
De lucht trilde van de onverwachte spanning die tussen ons hing. Mijn hart bonsde wild in mijn borstkas, bijna alsof het een ritme probeerde te vinden dat synchroon liep met het moment. Elise en ik stonden daar, oog in oog, als twee verloren zielen die elkaar na lange tijd weer vonden. "Je hebt geen idee hoezeer ik je gemist heb," fluisterde ik, haar nog steeds stevig vasthoudend. De tijd leek stil te staan terwijl we daar stonden, verloren in het geluk van elkaars gezelschap.

Terwijl ik haar nog steeds vasthield na de vreugdevolle begroeting, voelde ik een zachte bries van haar adem tegen mijn gezicht. Haar ogen, doordrongen van een diepe emotie, staarden intens in de mijne. Er was een onzichtbare kracht die ons naar elkaar toe trok, alsof het universum zelf betrokken was bij dit intieme tafereel. De glinstering in haar ogen bevestigde wat mijn hart al wist - dit was de Elise die ik had gemist.
In een langzame, bedachtzame beweging bracht ik mijn gezicht dichter bij het hare. Elise's lippen waren nauwelijks een ademtocht verwijderd van de mijne, en ik kon de warmte voelen die tussen ons in vibreerde. De tijd leek te bevriezen, en elke seconde werd een eeuwigheid terwijl we beiden de drempel van het onbekende naderden.
En toen, met een bijna onmerkbare beweging, raakten onze lippen elkaar voor het eerst. Het was een teder, verkennend contact dat een golf van emoties door mijn hele wezen stuurde. Haar lippen waren zacht, als een fluistering van vergeten verlangens die nieuw leven werden ingeblazen.
De kus had iets magisch, iets dat dieper reikte dan de fysieke aanraking. Het was een samensmelting van verleden en heden, van verloren momenten die plotseling weer levend werden. Ik voelde de zachtheid van haar mond tegen de mijne, de subtiele smaak die herinneringen opriep aan dagen die we samen hadden doorgebracht.
Onze omgeving vervaagde verder terwijl de kus intenser werd. Het was alsof we dansten op de grens van wat was en wat kon zijn. Mijn handen vonden vanzelf hun weg naar haar gezicht, terwijl ik de tederheid van het moment koesterde. En tussen de ademhalingen door ontstond een fluistering van hoop, van verlangen dat opnieuw ontwaakte.
Uiteindelijk, toen de kus eindigde, was er een moment van stilte waarin onze blikken elkaar vasthielden. De lucht trilde nog steeds van de betovering die we samen hadden geweven.
Terwijl we elkaar blijven aankijken, hoorde ik in de verte Alissa schreeuwen. Haar stem leek echter gedempt, als een verre echo die mijn aandacht niet kon grijpen. De betovering van het moment met Elise hield me stevig in zijn greep, waardoor haar woorden als fluisteringen verloren gingen in de achtergrond.
De wereld rondom ons leek gedempt, en mijn aandacht werd volledig opgeëist door de vrouw voor me.
Plotseling, als een onverwachte donderslag, doorbraken de scherpe tonen van Alissa's stem de magische stilte. Haar schreeuwen drongen door tot mijn bewustzijn, maar ik was zo gevangen door het ogenblik met Elise dat haar woorden geen betekenis leken te hebben.
Toch werd ik uiteindelijk uit de betovering getrokken, als uit een droom ontwaakt. Twee krachtige handen grepen mijn schouders en trokken me weg van Elise. Een verwarde knippering van mijn ogen bracht me terug naar het heden, waar ik Tom voor me zag staan. Zijn ogen schoten vuur, en zijn woorden waren scherpe pijlen die recht op me af kwamen.

Tom schreeuwde, "WHAT THE FUCK, Bill! Wat denk je wel waar je mee bezig bent? Is het nog niet erg genoeg dat je er seks mee gehad hebt?" Zijn stem brak door de lucht als een furieuze storm, vol verontwaardiging en woede.
Alissa zette een stapje naar voren, haar ogen schoten vuur terwijl ze eerst wat onverstaanbaars riep, gevolgd door een slag die als een mokerslag in mijn gezicht neerkwam. De klap resoneerde met de plotselinge hardheid van de realiteit. Verbijsterd probeerde ik mijn evenwicht te bewaren, terwijl mijn wangen gloeiden van de pijn.
Alissa richtte zich dan naar Elise, haar blik doordringend van woede. In een instinctieve reactie plaatste ik mijn arm beschermend voor Elise, wetende dat de uitbarsting nog lang niet voorbij was. Alissa begon te schreeuwen tegen haar voormalige vriendin, en haar woorden sneden als messen door de geladen atmosfeer.
"Ik dacht dat wij vriendinnen waren!" brulde Alissa, haar stem doordrenkt van teleurstelling en verbittering. "Ik heb het altijd voor jou opgenomen. Maar wat blijkt? Tom heeft heel de tijd gelijk gehad. Jij bent gewoon niet te vertrouwen. HOER!" De laatste zin werd uitgespuwd als een gifpijl, doordrenkt met de pijn van verraden vertrouwen.
De tranen rolden over Alissa's wangen terwijl ze zich omdraaide, nog een laatste "Fuck you" naar ons schreeuwde en vertrok. Mijn hart leek te breken bij het zien van de pijn op haar gezicht. Het voelde als een mokerslag, wetende dat ik haar dit had aangedaan.
"Bill," piepte Elise naast me, haar stem zacht en doordrenkt met angst. Ik keek naar haar en zag de reflectie van mijn eigen schuld en spijt in haar ogen. Tom stond nog steeds bij ons, zijn blik vol woede en het verlangen om Elise aan te vallen was duidelijk te zien. Snel trok ik Elise achter me en hield Tom tegen. "Elise," zei ik, terwijl ik mijn best deed om mijn stem kalm te houden. "Ik denk dat we Tom de waarheid moeten vertellen." Elise knikte, haar angst duidelijk zichtbaar in haar ogen terwijl ze verscholen stond achter mijn beschermende gestalte.