You don't love me.

Ik kijk leg me pen neer en kijk naar links. ‘Hij is klaar. Alles is goed. Hij mag naar huis.’ Tom kijkt mij blij aan. En ik kan het ook niet laten op een glimlach op te zetten. ‘Bedankt mevrouw voor alles!’ ‘Graag gedaan hoor. Ik ga je afmelden, dus je kan alles inpakken.’ Tom knikt en de zuster loopt de kamer uit. Ik sta op van de houten stoel en loop naar het bed en ga naast Tom zitten. Ik geef hem een knuffel. Ik voel twee armen om me heen. ‘Eindelijk weer naar huis. ‘ ‘Ja, alleen het zal er best vies zijn. Ben alleen hier gebleven.’ Ondertussen bloos ik. ‘Maakt niet uit, dan houden we de grote schoonmaak.’ Ik trek een vies gezicht. ‘Tja, het zou wel moeten Bill.’ Lacht hij. Ik knik lachend. Ik sta op en pak de koffer onder zijn bed vandaan. ‘Wat moet erin?’ ‘Dit, dit en dit.’ ‘Dat is van het ziekenhuis.’ ‘Nu niet meer.’ Zegt hij met een big smile. ‘Hahaha, dat kan je toch niet maken. Oeeeh! Is dat zeep? Pak maar in!’ Tom pakt de zeep en gooit het in de tas. Na een half uurtje zijn we klaar en lopen naar beneden. ‘Tot ziens, en bedankt voor alles!’ Zeggen Tom en ik tegen de zusters. De zusters knikken en zwaaien ons uit. ‘We stappen in de auto en rijden weg van het ziekenhuis.

Thuis aangekomen pakken we de spullen uit de auto en lopen naar binnen. De deur gaat krakend open en er komt een muffe lucht uit de hal. ‘Gadverdamme, wat stinkt het hier!’ Roept Tom. ‘Ik zei het je toch.’ Glimlach ik half. Tom gooit zijn spullen weg en loopt langs mee heen. ‘Wat ga je doen?’ ‘Eten.’ En hij loopt door naar de keuken. Ik hoor een koelkast open gaan en een paar ploffen. Een minuut later komt hij terug. ‘Ik ga boodschappen doen, alles is verrot.’ ‘Ik ga mee.’ We doen onze schoenen weer aan en lopen het muffe huis uit. We lopen naar de auto en struikel over een los liggende steen. Ik val voorover boven op Tom. ‘Sorry!’ Schreeuw ik recht in ze oor. ‘Ja ja, ik hoef niet doof te worden hoor Bill.’ Lacht hij. Eigenlijks spijt het me niet. Ik lig boven op me broer. Zijn warmte tegen mijn lichaam. We kijken elkaar in de ogen aan en komen dichterbij elkaar, langzaam en het lijkt eeuwen te duren. Op een moment proeven onze lippen elkaar. Ik doe me ogen dicht en druk me tong zachtjes tegen zijn lippen die stijf op elkaar blijven. Ik doe me ogen open en kijk verbaasd naar me broer die me met grote ogen aankijken. ‘Wat doe je?’ Vraagt hij. Me ogen vullen zich. Ik wist het. Hij wilt me niet! Ik sta op en ren huilend naar binnen. Ver weg van Tom.

Liefde is geweldig,
Liefde is zoenen en knuffelen,
Liefde is soms niet wederzijds.