93. Party

Elise bedankte me voor het compliment met een glimlach en bood me haar hand aan. "Kom, laten we dansen," nodigde ze uit, en ik greep haar hand met plezier. Samen daalden we af naar de dansvloer, waar de muziek ons omarmde als een warme deken. Het voelde alsof we even ontsnapt waren aan de realiteit, zwevend op de melodieën van het galabal.
We bewogen synchroon op de maat van de muziek, omringd door andere dansende paren. Haar ogen schitterden in het licht van de dansvloer, en ik kon niet anders dan me verliezen in de betovering van het moment. De wereld om ons heen vervaagde, en het leek alsof er alleen maar wij tweeën waren, dansend in onze eigen kleine bubbel.
Terwijl we dansten, praatten we over van alles en nog wat. We deelden herinneringen aan vroeger, lachten om grappige gebeurtenissen, en genoten van elkaars gezelschap. Het voelde vertrouwd en comfortabel, alsof we de draad van een lang vergeten vriendschap weer oppikten.
De muziek veranderde in een langzame ballade, en we kwamen dichter bij elkaar. Haar lichaam voelde warm en vertrouwd in mijn armen, en de wereld leek even stil te staan. Onder de glinsterende lichten van het galabal vonden we een moment van rust en verbondenheid.
Haar jurk was als een meesterwerk van elegantie. Het rood glinsterende galakleed omhelsde haar figuur op een manier die zowel verfijnd als adembenemend was. Het liet haar schouders vrij, onthulde een vleugje van haar hals en gleed dan soepel langs haar lichaam naar beneden. De stof leek te dansen met elke beweging die ze maakte, als een perfecte metgezel voor de betoverende avond.
Ik nam haar hand en legde de mijne op haar onderrug, terwijl de muziek ons leidde. Haar blik ontmoette de mijne, en er was een onuitgesproken begrip tussen ons. We bewogen in harmonie, een samenspel van passie en gratie, alsof de muziek zelf een verlengstuk van ons was.
Terwijl we op de dansvloer zweefden, voelde ik de zachte aanraking van haar vingers op mijn schouder en de warmte van haar lichaam dicht tegen het mijne. Het was een sensuele ervaring, maar tegelijkertijd ook een diep emotionele connectie, alsof elke beweging een verhaal vertelde dat alleen wij begrepen.
De lichten van het galabal weerkaatsten in haar ogen terwijl ze glimlachte. Het was alsof de hele wereld verdween en er alleen maar ruimte was voor ons tweeën, gehuld in de magie van de avond. De zachte klanken van de muziek vulden de lucht, en ik voelde me bevoorrecht om dit moment met haar te delen.
Haar haren vielen als een zijdezachte waterval over haar schouders, en ik kon de subtiele geur van haar parfum waarnemen terwijl we dansten. Elk detail, van de glinstering van haar jurk tot de manier waarop ze lachte, werd een kostbare herinnering die ik wilde koesteren.
Tijdens de ballade hield ik haar stevig vast, niet uit bezit, maar uit de behoefte om de connectie vast te houden. Haar hand in de mijne voelde vertrouwd, en haar lichaam tegen het mijne voelde als thuiskomen.

Na onze dans namen we plaats aan de bar, omringd door het geluid van lachende mensen en het gedempte geroezemoes van gesprekken. De sfeer was levendig en feestelijk, en ik voelde me op mijn gemak in het gezelschap van Elise.
"Heb je David nog gehoord?" riep ik boven de muziek uit in haar oor. Ze schudde haar hoofd, haar blik ontmoette de mijne, en ik zag dat er een vleugje zorg in haar ogen lag. We wisten allebei dat David nog steeds een schaduw was uit het verleden, een figuur die op de achtergrond loerde, zelfs op feestelijke momenten zoals deze.
Ze nam een slok van haar champagne, haar lippen drukten zachtjes tegen het glas. "Nee, gelukkig niet," antwoordde ze. Haar stem was bijna een fluistering, alsof ze bang was dat zijn naam ongewenste aandacht zou trekken.
Ik pakte mijn eigen glas champagne en hefte het naar haar. "Op het vermijden van oude spoken," zei ik met een knipoog. Ze glimlachte, en we tikten onze glazen tegen elkaar, een stil toost op de kracht om vooruit te kijken en het verleden achter ons te laten.
"Is Tom nog steeds kwaad op mij?" riep ze terug in mijn oor terwijl we ondertussen alweer nieuwe glazen in onze handen hadden. Ik knikte terwijl ik haar blik ontmoette. "Ja," riep ik terug, "hij is gewoon te koppig. Ik betwijfel of hij zelfs weet dat je hier vanavond bent."
Ze grinnikte en nam een slok van haar champagne. "Hij zal er wel achterkomen," schreeuwde ze terug. Ik knikte instemmend, wetende dat Tom's koppigheid een kracht op zichzelf was.
"En wat vind je trouwens van mijn jurk?" vroeg ze plotseling. Ze sprong van haar kruk en draaide een pirouette. Haar rode galajurk glinsterde en flitste terwijl ze danste.
"Betoverend, Elise," antwoordde ik met een brede glimlach. "Deze heb ik met Alissa gaan kopen. Jouw vriendin heeft goede smaak," riep ze lachend terug. Ik knikte bevestigend. "Weet ik," zei ik met een speelse grijns.
"Je hebt echt een goede vriendin, Bill. Ze is echt geweldig," zei Elise met ernst in haar ogen. Ik knikte, dankbaar voor haar oprechte woorden. Er hing een moment van stilte tussen ons, alsof ik die woorden eigenlijk niet wilde horen.
Ik hief mijn glas op als een stille toost op de bijzondere band die Elise en ik de afgelopen tijd hadden opgebouwd. Net op dat moment trok Elise aan mijn hand en sleurde me terug de dansvloer op.
De ober passeerde nog talrijke keren met een plateau vol sprankelende glazen champagne, verleidelijk fonkelend in het zachte licht van de dansvloer. Elise en ik konden het niet laten om telkens weer een nieuw glaasje te nemen, ons laten meeslepen door de feestelijke sfeer en de vreugde van het moment.
Hoe later de avond vorderde, hoe meer de bubbels van de champagne hun vrolijke effect begonnen te hebben. De muziek leek luider, de lichten feller, en de wereld om ons heen vervormde tot een bruisende dans van kleuren en geluiden.
We hieven ons glas op allerlei denkbeeldige toosten: op vriendschap, op de muziek, op het leven zelf.
De lichten in de zaal sprongen aan, waarmee het einde van het Galabal werd aangekondigd. Elise en ik keken elkaar lachend aan, een spoor van feestelijke vermoeidheid in onze ogen. "Pff, ik ben nog niet uitgefeest," zuchtte Elise, en ik gaf haar speels een kleine stomp. "Het is al laat genoeg. Laten we naar huis gaan," stelde ik al lachend voor.
"Paul heeft hier vlakbij een hotel geregeld voor mij. Kom je nog iets drinken, please?" Elise keek me aan met een blik die smeekte om nog wat kostbare momenten aan de avond toe te voegen. Ik kon geen nee zeggen. "Wat is nu het ergste wat kan gebeuren?" dacht ik, terwijl ik mijn arm om haar heen sloeg en we samen naar het hotel liepen.