92. Galabal

Drie maanden na de awardshow waren Alissa en ik aan het daten. De liefde die ik voor haar voelde, kon ik helemaal niet vergelijken met de diepe connectie die ik had gevoeld voor de andere Elise. Hoewel mijn gevoelens voor Alissa oprecht waren, wist ik dat de kans om de andere Elise ooit nog terug te zien, bijna onbestaande was. Elise had tevergeefs geprobeerd om terug te wisselen, maar het leek haar niet meer te lukken.
Tom was natuurlijk dolgelukkig met mijn relatie met Alissa. Zolang ik maar niet terugkeerde naar Elise, was hij tevreden. Alissa kwam regelmatig bij ons thuis en werd goed ontvangen door Gorden en mijn moeder, die haar een lief meisje vonden. Echter, ik kon aan mijn moeder zien dat ze Elise miste.

Op een avond, terwijl Alissa en ik op de bank zaten en wat tv keken, sprak mama me aan. "Bill, mag ik even met je praten?"
"Ja, natuurlijk," antwoordde ik terwijl ik Alissa kort aankeek en haar een kus gaf.
Mama en ik liepen naar de keuken, weg van het oor van Alissa. "Bill, ik ben blij dat je gelukkig bent met Alissa, echt waar. Maar ik kan niet ontkennen dat ik Elise mis. Ze was als een dochter voor me, en ik hoop dat je begrijpt dat mijn gevoelens wat gecompliceerd zijn."
Ik knikte begrijpend. "Mama, ik mis haar ook, maar het lijkt erop dat we beter is al we gewoon vrienden zijn."
Mama legde haar hand op mijn wang. "Ik begrijp het, Bill. Ik wil gewoon dat je gelukkig bent. En als dat met Alissa is, dan sta ik daarachter. Maar vergeet niet dat we hier altijd voor je zijn, wat er ook gebeurt."
Ik glimlachte dankbaar en gaf haar een knuffel. Mama had altijd het beste met me voor, en ik waardeerde haar steun enorm

Tom en ik hadden ondertussen ons eigen appartement gekocht in Berlijn. We bevonden ons in de fase van volop verhuizen naar onze nieuwe stek. Het was een penthouse met de nieuwste snufjes en luxe, en we waren enorm trots op ons nieuwe thuis.
Elke avond, ondanks het feit dat we druk bezig waren met de verhuis, konden we het niet laten om bij mama te gaan eten. Haar kookkunsten en het gezellig samenzijn waren dingen die we niet wilden missen, zelfs niet nu we onze eigen plek hadden.
Het nieuwe appartement was een droom die werkelijkheid werd. Ruim, modern en met een prachtig uitzicht over Berlijn. Het voelde als een beloning voor het harde werken en succes van onze band.

Ik stond voor mijn spiegel in de gloednieuwe slaapkamer van ons appartement, en mijn blik was gefocust op het strakke zwarte maatpak dat ik had aangetrokken. Deze avond was ik te gast op een galabal ter voordelen van een goed doel, en Hans, onze nieuwe manager, had erop aangedrongen dat ik aanwezig zou zijn. Het was essentieel voor de promotie van onze aankomende CD, die over een dikke maand zou worden uitgebracht.
"TOM!" riep ik door het appartement. Binnen enkele ogenblikken kwam Tom de dressing binnenstrompelen. "Wanneer ga je al die dozen nu eens uitpakken?" mopperde hij. Ik negeerde zijn opmerking en vroeg, terwijl ik mijn outfit controleerde, "Wat denk je van dit pak?" Tom lachte en keek me van top tot teen aan. "Dit ben jij niet, Bill," merkte hij op.
"I know..." zuchtte ik terwijl ik mijn blik nogmaals in de spiegel liet glijden. De strakke lijnen van het pak vormden een schril contrast met mijn gebruikelijke extravagante stijl, maar het gala eiste een formele aanpak.
"Ik ben zo blij dat ik niet naar dat ding moet gaan," vervolgde Tom. Plagerig gaf ik hem een duw. "Ja, Tokio Hotel mag blij zijn dat ik deze opdracht alleen doe." Tom kwam voor me staan en begon mijn plastron fatsoenlijk te doen.
"Gaat Alissa mee?" vroeg hij nieuwsgierig. Ik schudde mijn hoofd. "Ze heeft vanavond een optreden, maar morgen komt ze naar hier."
Tom grinnikte, "Slim van haar om onder dat gala uit te komen." Ik rolde met mijn ogen en zei, "Ik moet gaan, anders mis ik het hele gebeuren." Tom trok een pruillipje, "Veel plezier dan, broertje."
Ik verliet de kamer en daalde de trap af naar de benedenverdieping, waar de chauffeur op me wachtte om me naar het gala te brengen. De avond beloofde interessant te worden, hoewel ik stiekem hoopte dat het niet te lang zou duren.
De limousine bracht me naar een chique locatie, waar de rode loper al was uitgerold. Bij het betreden van de zaal voelde ik de ogen van de aanwezigen op me gericht. De sfeer was gevuld met opwinding en de muziek vulde de lucht. Ik begroette bekende gezichten uit de muziekindustrie en maakte beleefde praatjes met de aanwezige pers.

Terwijl ik een praatje aan het maken was met Jos Frost, een bekend mediafiguur in Duitsland, zag ik boven op de trap Elise verschijnen. Ze droeg een rood glinsterend galakleed dat haar schoonheid benadrukte. Mijn hart miste een slag bij het zien van haar verschijning. Elke keer als ik haar zag, overspoelden herinneringen aan de andere Elise mijn gedachten, en ik kon niet anders dan verlangen naar haar aanwezigheid.
God, wat wenste ik dat zij daar stond, in plaats van de Elise die ik nu voor me zag. Mijn mond viel bijna open terwijl ik haar bewonderde. Maar ik was niet de enige die onder haar betovering viel. Een golf van stilte golfde door de ruimte, en iedereen keek naar haar, gevangen door haar elegante afdaling van de trap.
Ik probeerde mezelf te herpakken en mijn verbazing te verbergen terwijl ik terugkeerde naar het gesprek met Jos. Mijn blik dwaalde echter voortdurend af naar Elise, die steeds dichterbij kwam met een glimlach die mijn hart sneller deed kloppen. Het was moeilijk om niet te denken aan wat had kunnen zijn, aan deze wereld waarin zij en ik samen waren.
"Hey," zei ze toen ze naast me kwam staan, haar stem doorbrak de stilte. "Stop eens met staren." Haar lach bracht me terug naar het moment, en ik kon niet anders dan glimlachen. "Je ziet er geweldig uit," fluisterde ik, wetende dat mijn woorden meer betekenden dan alleen een compliment over haar uiterlijk.