91. Moving on

POV Bill

Een half jaar was voorbijgegaan sinds Elise weer terug was in mijn wereld. In die periode was er veel gebeurd. Elise en ik hadden onze geschillen bijgelegd en waren goede vrienden geworden. Onze band was niet meer wat het ooit was geweest, maar er was een nieuw soort verbondenheid tussen ons ontstaan. Geen liefde meer, maar vriendschap.
Het kostte tijd om het vertrouwen te herstellen, maar ergens had ik begrip gekregen voor haar situatie, ondanks dat een deel van mij nooit zou vergeten wat ze had gedaan met David.
Tom en de rest van de band waren echter minder vergevingsgezind. Ze keken met argwaan naar mijn hernieuwde vriendschap met Elise. Onze gesprekken werden gevolgd door zware stiltes en onuitgesproken irritaties. Tom, vooral, liet duidelijk blijken dat hij het niet oké vond dat ik weer close was met Elise.

Tom staarde me aan met een blik vol onbegrip en frustratie. We zaten in onze kleedkamer na een optreden, de sfeer gespannen tussen ons. Hij nam een diepe zucht en zei: "Bill, ik snap echt niet waarom je zo close bent met Elise. Na alles wat er is gebeurd, denk je niet dat het beter is om gewoon afstand te houden?"
Ik leunde tegen de muur en keek hem aan, wetende dat dit gesprek al een tijdje in de lucht hing. "Tom, ik weet dat het moeilijk te begrijpen is, maar mensen kunnen veranderen. Elise heeft spijt van haar acties, en we hebben het bijgelegd."
Tom schudde zijn hoofd, zijn ogen spraken boekdelen van ongeloof. "Ik snap niet waarom je haar nog een kans geeft. Ze heeft ons bijna allemaal kapot gemaakt, Bill. Ze heeft met onze gevoelens gespeeld en dan loop jij nu rond alsof er niets is gebeurd."
Ik liet een diepe zucht ontsnappen. "Tom, ik weet dat het niet makkelijk is om te accepteren, maar soms moet je vergeven om zelf verder te kunnen gaan. Elise heeft haar redenen gehad, hoe fout ze ook waren. En ik geloof dat mensen kunnen groeien, veranderen."
Tom stond op en begon gefrustreerd door de kamer te lopen. "Nou, ik weet het niet, Bill. Het voelt gewoon niet goed. Ik vertrouw haar niet, en ik wil niet dat ze nog meer invloed op ons heeft."
Ik keek naar mijn broer, begrijpend dat zijn bezorgdheid voortkwam uit een verlangen om onze band te beschermen. "Tom, ik vraag niet van je om haar te vertrouwen. Ik vraag alleen om haar een kans te geven om te bewijzen dat ze veranderd is. Mensen verdienen soms een tweede kans, weet je."
Tom bleef even stilstaan en keek me aan, zijn gezicht vertrokken in twijfel. "Ik hoop gewoon dat je weet wat je doet, Bill. We hebben al genoeg problemen gehad."
Ik knikte begrijpend, wetende dat de band tussen mij en Elise een gevoelige snaar raakte bij mijn broer en de rest van de band.

Onze tour was ondertussen tot zijn einde gekomen, en we hadden intens genoten van onze welverdiende vrije tijd. Echter, al snel na de concertenreeks bevonden we ons weer in de studio, klaar om ons nieuwe album, Humanoid, op te nemen. Elise uit de andere wereld, die ik zo intens miste, had als een onuitputtelijke bron van inspiratie gediend voor vele nummers op ons nieuwe album.
De studio-uren waren gevuld met creativiteit en passie, en als band waren we enorm trots op hetgeen we hadden gecreëerd. De muziek reflecteerde niet alleen onze individuele groei, maar ook de evolutie van onze band. Het voelde als een nieuw hoofdstuk, waarin we onze ervaringen, zowel positief als negatief, gebruikten als brandstof voor onze kunst.
Elise uit de andere wereld had een speciale plaats in mijn hart ingenomen, en haar afwezigheid was voelbaar. Haar herinnering en de emoties die ze had opgeroepen, waren verweven met de melodieën en teksten van onze nummers. Soms voelde het alsof ze bij ons was, haar invloed was voor mij tastbaar in de muzikale noten die we produceerden.

David was niet langer onze manager. Hij was vervangen door Hans, een vriendelijke man die van aanpakken wist en de touwtjes stevig in handen had. De sfeer binnen de band verbeterde aanzienlijk sinds zijn komst. Hans bracht een nieuw elan en een frisse dynamiek in ons team, en we voelden ons gesteund door zijn professionele aanpak.
Ondertussen zocht David regelmatig Elise op, en zij trachtte zoveel mogelijk uit zijn buurt te blijven. Zijn schaduw hing nog steeds over haar, en de herinneringen aan de tijd dat hij haar als een marionet bespeelde, zaten diep. Het was duidelijk dat David moeite had om de controle te verliezen, en Elise voelde de druk om zich hiertegen te verzetten. Ze deed haar best om zijn invloed te vermijden en zich te concentreren op haar eigen leven
Met Hans aan boord hadden we echter het gevoel dat we in betere handen waren. Zijn professionaliteit en betrokkenheid creëerden een gezonde werkomgeving waarin we konden gedijen. We keken vooruit naar nieuwe kansen en uitdagingen, zonder de zware last die David met zich meebracht.

Op een avond waren we opnieuw te gast bij een awardshow en afterparty, en tegen de zin van Tom had ik besloten Elise mee te brengen. Het evenement was groots en bracht tal van bekende gezichten samen, waaronder Alissa, het meisje waarmee ik had gekust tijdens een moment van dronkenschap.
Tom, die duidelijk vond dat het tijd was om mijn excuses aan te bieden, had mij min of meer verplicht om naar Alissa toe te stappen en de situatie recht te zetten.

Terwijl de muziek en het geroezemoes van de menigte de zaal vulden, begaf ik me richting Alissa, die op dat moment aan de rand van de dansvloer stond.
"Hey, Alissa," begon ik, mijn stem licht gespannen. "Ik wilde je eigenlijk mijn excuses aanbieden voor die avond. Het was niet mijn bedoeling geweest."
Alissa keek me aan met een glimlach, een mengeling van begrip en amusement. "Oh, Bill, maak je geen zorgen. Het is al lang vergeten. Zo gaat dat op feestjes, toch?"
Ondertussen hield ik een oogje in het zeil op Elise, die zich op een afstand bevond, de gebeurtenissen gade slaand. Tom keek van ver, zijn blik vol afwachting. Terwijl ik nog met Alissa babbelde, kon ik niet ontkennen dat we een goede klik hadden. Haar gezelschap voelde ontspannen en de gesprekken verliepen vlot. Elise was inmiddels ook bij ons komen staan, en tot mijn opluchting leken de twee vrouwen goed met elkaar overweg te kunnen.
"Bill, ik denk dat ik even wat te drinken ga halen," zei Alissa met een glimlach. "Kom je zo terug?"
"Zeker, ik ben zo terug," antwoordde ik, terwijl ik haar vertrokken figuur volgde in de menigte.
Elise en ik bleven achter, staand te midden van de feestende menigte. Er hing een vreemde stilte tussen ons, alsof de aanwezigheid van Alissa een onzichtbare spanning had gecreëerd. Ik keek Elise aan, op zoek naar een teken van wat er in haar omging.
"Alles oké?" vroeg ik, mijn stem zacht om niet verloren te gaan in het lawaai van de awardshow.
Ze knikte kort. "Ja, natuurlijk. Ik ben blij dat je je verontschuldigd hebt bij Alissa. Het lijkt erop dat jullie goed met elkaar kunnen opschieten."
Ik glimlachte, dankbaar voor haar begrip. "Ze is aardig, hè?"
"Ja, ze lijkt me leuk," stemde Elise in. "Laten we gewoon genieten van de avond."
Samen liepen we naar de bar, waar Alissa al stond te wachten met drankjes in haar handen. De avond vervolgde met gelach, muziek en een hernieuwde harmonie tussen ons, ondanks de ongemakkelijke start.