79. I love you <3

Ik keek haar aan en vroeg zachtjes: "Heeft hij...?" Ze schudde nee. "Je kwam net op tijd binnen," zei ze snikkend. "Is het de eerste keer?" vroeg ik daarna, en weer schudde ze haar hoofd. Mijn maag keerde bij die gedachte. "Hoelang al?" vroeg ik voorzichtig. "Sinds onze ruzie," vertelde ze me. "Maar het is nooit gelukt om zijn zinnen door te drijven," voegde ze er zachtjes aan toe.
"Weet iemand hiervan?" vroeg ik, bezorgd om haar welzijn. Ze barstte opnieuw in huilen uit, en ik probeerde haar te troosten. Uiteindelijk vond ze haar stem terug en zei: "Nee, ik kon het niet opbrengen om hierover te praten met iemand. Ik heb me gewoon verstopt."
Ik kneep zachtjes in haar hand en zei: "Je bent niet alleen, Elise. We gaan hier samen doorheen. Ik zal er altijd voor je zijn, wat er ook gebeurt."
"Bill," sprak ze terwijl ze hard in mijn hand kneep. Haar ogen vertelden een verhaal van pijn en verwarring, en ik voelde de intensiteit van haar emoties. "Het spijt me," vervolgde ze met een zachte stem. Ik bleef haar aankijken, gevangen in de diepte van haar blik.
"Maar Elise, jij hoeft toch geen sorry te zeggen?" reageerde ik, mijn stem zachter dan ik had verwacht. Mijn hart bonkte in mijn borst, en ik probeerde te begrijpen wat er in haar omging. "Sorry dat ik zo boos ben geworden over het feit dat jij een ander meisje hebt gekust. Ik heb het recht niet om daar boos over te zijn. We zijn geen koppel, en ik mag niet van jou verwachten om je liefdesleven on hold te zetten tot ik hier weg ben."
"Elise," begon ik, mijn gedachten een warboel van woorden die ik niet kon uitspreken. "Elise," zei ik uiteindelijk terug, "wat ik gedaan heb is gewoon niet oké. Je had alle recht om boos op me te zijn. Het spijt mij juist, voor wat er gebeurd is, maar ook om druk op jou te leggen om te zeggen dat je me graag ziet."
Mijn blik ontweek de hare, mijn ogen fixeerden zich op een denkbeeldig punt op de grond. Ze pakte voorzichtig mijn kin vast, dwong me om in haar prachtige ogen te kijken.

De kamer was doordrongen van een gespannen stilte terwijl we elkaar aankeken. Elise, met haar ogen vol emotie, leek iets op het puntje van haar tong te hebben. Ze zocht naar de juiste woorden, en ik kon de intensiteit van haar gevoelens voelen.
"Bill," begon ze zachtjes, haar stem trillend van emotie, "er is iets dat ik je moet vertellen." Haar blik ontweek de mijne en viel op de grond, alsof ze de kracht moest verzamelen om haar woorden uit te spreken. Ik wachtte in stilte, de spanning tussen ons voelbaar.
"De avond van de awardshow," zei ze eindelijk, haar stem haast een fluistering, "ben ik naar jouw kamer gegaan. Ik wilde je vertellen dat ik van je hield."
Mijn hart leek een tel over te slaan. De woorden galmden na in mijn hoofd. Ze hield van mij, niet op een vriendschappelijke manier, maar op de manier waarop mijn hart al die tijd had verlangd. De vonk die ik voelde, de connectie die we deelden, het was niet slechts mijn verbeelding geweest. Het was echt, oprecht en wederzijds.
Haar ogen lieten een zweem van pijn zien terwijl ze doorging, "Maar toen zag ik de foto's op het internet. De beelden van jou en dat andere meisje." Ze aarzelde even, alsof de herinnering haar opnieuw raakte. "Mijn hart brak, Bill. Ik begreep niet wat er gebeurde. Ik dacht dat..." Haar stem trilde, en ik kon de pijn in haar ogen zien.
Ik reikte voorzichtig naar haar hand en legde de mijne erop. "Elise," fluisterde ik, "het spijt me. Die kus betekenen niets. Het is niet wat het lijkt."
Ze keek me aan, haar ogen op zoek naar de oprechtheid van mijn woorden. "Bill, ik zie je graag," zei ze toen met een kwetsbaarheid die mijn hart deed smelten. Het was als een bevestiging van alles wat ik had gehoopt. Ik kon mijn geluk nauwelijks bevatten. "En ik jou," antwoordde ik, mijn stem doordrenkt van oprechtheid.

De ruimte tussen ons leek te pulseren met elektriciteit terwijl Elise en ik elkaar aankeken. Haar ogen spraken boekdelen, doordrenkt met liefde en verlangen. Ik voelde mijn hart bonzen in mijn borstkas, een symfonie van emoties die ons nader tot elkaar bracht.
Langzaam liet Elise haar handen op mijn wangen rusten, haar aanraking zacht als een briesje. Ik reageerde instinctief door mijn handen op haar heupen te leggen, de fysieke verbinding tussen ons verdiepend. De spanning tussen onze lichamen groeide, als een melodieuze opbouw naar het langverwachte crescendo.
Ik voelde haar zachte ademhaling tegen mijn lippen terwijl ze dichterbij kwam. Haar parfum, een subtiele mix van bloemen en warmte, vulde mijn zintuigen en versterkte de intensiteit van het moment. Haar hand gleed aarzelend naar mijn wang, haar aanraking zo zacht als een zomerbriesje.
Toen raakten onze lippen elkaar. Het begon als een tedere aanraking, een voorzichtige verkenning van de emoties die tussen ons speelden. Haar lippen waren zacht en warm, en ik voelde een golf van opwinding diep vanuit mijn binnenste opborrelen.
De kus verdiepte zich, en de wereld om ons heen vervaagde tot slechts een vage achtergrond. Mijn hand vond de hare, vingers verstrengeld als een belofte van verbondenheid. Haar andere hand rustte op mijn borst, voelbaar in haar zachte aanraking en de versnelde cadans van ons samenspelende hartslagen.
Onze lippen dansten in harmonie, een intiem samenspel van liefde en verlangen. De smaak van haar lippen was zoet, als een zeldzame nectar die de zoetste melodieën in mijn ziel opwekte. Elk moment van de kus leek een eeuwigheid te duren, en toch was het alsof de tijd zelf even stilhield om getuige te zijn van deze onmiskenbare connectie.
Haar tong vond de mijne, een tedere omhelzing van verstrengelde emoties. De passie tussen ons groeide, een vurig vuur dat alle twijfels en onzekerheden verbrandde. In die kus waren geen woorden nodig; het was een fluistering van liefde die dieper reikte dan elke taal kon beschrijven.
Uiteindelijk braken we de kus, onze ademhalingen gejaagd en stilletjes opende ik mijn ogen om in die van haar te kijken. Maar mijn ogen werden groot van verbazing "Elise?"