Een te vroeg vaarwel

Lang heb ik gevochten, voor mijn ambities, voor mijn doelen en dromen, en nu sta ik hier.
Mijn hart nog niet half vol, leven ongeleefd en dromen vervlogen.
In de kou, sta ik nu, met lege zonnestralen op mijn gezicht.
Wind gaat door mij heen, ik besta uit gaten, nooit opgebouwd.

Onvervangbaar, onvolmaakt. Mijn leven was. Onnodig.

Lang heb ik gewerkt, voor waar ik naartoe wil, naar succes, macht, vrede, en nu sta ik hier.
Zonder slotstuk, in het midden van het zijn.
Het is oké; alles wat kon is verloren nu, dit was het dan. Net begonnen, niets bereikt.
Niet iedereen is voorbestemd op grootsheid.

Ondoordringbaar, ontoereikend. Mijn leven bleek. Weggelegd.

Door mijzelf. Verblind, door de zon van buiten, wensend het licht zelf te zijn.
Te dichtbij de zon, vloog ik, zonder koers. Verbrand, gevallen en genoodzaakt te sterven tot stof.
Ik was al weg voordat ik landde.

Ontgaan, ongewild. Mijn leven is. Vergeten.