72. Smeerlap David

Mijn hart bonkte in mijn keel terwijl ik David met verbijstering aanstaarde. "Zo wordt ik liever begroet," zei David met een spottend lachje terwijl zijn ogen over me heen gleden.
"David, kan ik je misschien later spreken? Ik ben druk bezig," probeerde ik af te wimpelen, terwijl ik me omdraaide om de badkamer weer in te gaan. Maar mijn plannen werden onderbroken toen ik het geluid van de kleedkamerdeur die op slot ging, hoorde. Geschrokken draaide ik me om en zag dat David de deur vergrendelde.
"Bas kan hier elk moment terug zijn voor zijn sigaretten," fluisterde ik met een angstige blik in mijn ogen. David zette enkele stappen in mijn richting, en ik nam instinctief twee grote stappen achteruit.
De sfeer in de kleedkamer veranderde meteen. Ik voelde me ongemakkelijk en blootgesteld, niet alleen vanwege mijn fysieke naaktheid, maar ook door de onverwachte aanwezigheid van David. Hij leek te genieten van mijn ongemak en kwam langzaam dichterbij.
"David, ik waardeer het niet dat je hier onaangekondigd binnenkomt," zei ik met trillende stem, mijn handdoek stevig om me heen geslagen.
Hij negeerde mijn bezorgdheid en zei met een grijns, "Ik heb je gemist, Elise. Ik kon het niet langer uithouden zonder jou."
Ik voelde een onbehaaglijke rilling over mijn rug lopen. "David, alsjeblieft, ik ben hier niet van gediend. Laat me met rust," smeekte ik, terwijl ik mijn best deed om afstand te bewaren.
David leek onaangedaan door mijn woorden en kwam nog dichterbij. "Waarom zou ik je met rust laten, Elise? Jij en ik hebben nog zoveel in te halen," zei hij, en ik voelde de ongemakkelijke spanning in de lucht hangen. Zijn opmerkingen werden steeds ongepaster, en ik voelde me steeds meer gevangen in deze benauwde situatie.
"Je hebt niets in te halen, David. Laat me gewoon met rust en ga weg," smeekte ik, mijn ogen wild zoekend naar een uitweg uit deze benarde situatie. Mijn gedachten raasden terwijl ik overwoog wat ik kon doen om mezelf te beschermen tegen deze ongewenste toenadering.
Plotseling greep hij naar mijn handdoek en trok eraan. Ik slaakte een geschrokken kreet en probeerde me los te rukken. "David, wat denk je wel niet te doen?" schreeuwde ik.
Hij lachte smerig en zei, "Elise, je weet best waarom ik hier ben. Ik kan je niet zomaar opgeven, niet nu je zo dichtbij bent."
In paniek keek ik naar de deur, hopend dat Bas op elk moment zou verschijnen. "Dit is niet oké, David. Laat me met rust!" smeekte ik, terwijl ik nog steeds worstelde om mijn handdoek vast te houden.
Hij negeerde mijn smeekbede en duwde me tegen de muur. Mijn hart bonkte in mijn keel terwijl ik probeerde te schreeuwen om hulp. Wat begon als een dag vol pijn en verwarring, leek nu te escaleren naar een angstaanjagende situatie. "Elise, je weet dat ik altijd krijg wat ik wil," fluisterde hij, zijn stem doordringend. Ik voelde me als een prooi dat opgejaagd werd. In mijn hoofd zocht ik naar een uitweg, maar de vergrendelde deur maakte me radeloos.
Terwijl zijn hand onder mijn handdoek gleed, voelde ik een rilling van afschuw door mijn lichaam gaan. Maar voordat zijn aanraking verder kon gaan, ging zijn gsm af. Hij negeerde het eerst, maar toen het voor de tweede keer afging, kon hij niet anders dan opnemen. Hij liet me los en pakte zijn telefoon op.
"Ja, wat is er?" zei hij kortaf, terwijl zijn blik geïrriteerd van de telefoon naar mij ging. Ik probeerde mijn handdoek stevig om me heen te houden, nog steeds vastbesloten om me niet te laten intimideren. Ik gebruikte deze gelegenheid om naar de badkamer te vluchten, mijn hart bonsde in mijn keel terwijl ik wachtte op wat er zou komen.
Mijn handen trilden terwijl ik mijn handdoek goed vasthield, hopend dat David niet terug zou komen. Ik hoorde hem heftig tegen zijn telefoon schreeuwen. "Hoezo is Bill aan het overgeven op het podium? Godver, ik kom eraan!"
Zijn woorden veroorzaakten een mengeling van angst en opluchting. Onbewust had Bill me gered. David leek geïrriteerd door het telefoongesprek en hing uiteindelijk op. Zijn blik keerde terug naar mij, en ik voelde de spanning in de lucht. "Dit is niet over, Elise," waarschuwde hij terwijl hij zijn telefoon in zijn zak stak. "Volgende keer maken we dit af." Met die dreigende woorden verliet hij de kleedkamer en liet me met een mengeling van opluchting en angst achter.
Ik liet me tegen de deur zakken en probeerde mijn ademhaling onder controle te krijgen.

Het water stroomde nog steeds uit de douche toen ik besloot om toch nog onder het warme water te stappen, hopend dat het de vuile nasmaak van de recente gebeurtenis zou wegspoelen. Terwijl het water over mijn lichaam stroomde, dwaalden mijn gedachten af naar wat er zojuist was gebeurd. Hoe durfde David zo ver te gaan?
Het stromende water van de douche voelde als een zegen op mijn huid, een poging om de ongewenste aanrakingen van David letterlijk van me af te spoelen. Elke druppel voelde als een herinnering aan de schending van mijn privacy, maar ik weigerde toe te geven aan de walging die me overspoelde. In plaats daarvan concentreerde ik me op het praktische, op het fysiek reinigen van mezelf van die onaangename ervaring. Maar geen hoeveelheid douchewater kon de innerlijke rillingen wegwassen die werden veroorzaakt door David's ongepaste aanrakingen.
Met gesloten ogen en mijn hoofd onder de straal water probeerde ik mezelf te kalmeren. Ik vroeg me af of de andere Elise dergelijke ongewenste aanrakingen moest doorstaan.
Het voelde als een eeuwigheid voordat ik de douche afsloot en de deur opende. Voorzichtig stak ik mijn hoofd naar buiten, ervoor zorgend dat de gang leeg was. Gelukkig was er geen teken van David, dus glipte ik geruisloos en ongezien naar buiten, op weg naar mijn tourbus.
Terwijl ik langs de kleedkamer van Tokio Hotel liep, werd ik plotseling gestoord door oorverdovend geschreeuw. David leek hevig tegen Bill uit te varen. Mijn hart ging uit naar Bill; hij verdiende deze woede zeker niet. Toch probeerde ik me niet te laten afleiden en versnelde mijn pas, angstig om David terug te zien. Het enige wat ik wilde, was hier wegkomen en proberen deze nachtmerrie achter me te laten.