63. Verdriet

David pakte langzaam zijn telefoon van het nachtkastje en draaide het nummer van Bill. De spanning in de kamer was voelbaar, en ik zat op het randje van de stoel, mijn handen trilden.
"Ja, Bill," hoorde ik David zeggen in de telefoon. "Kom alsjeblieft zo snel mogelijk naar mijn kamer."
Ik voelde een steek van paniek toen David de telefoon ophing. De ruimte leek kleiner te worden terwijl de seconden voorbij kropen. Ik draaide mijn blik naar David, met ogen vol verwarring en wanhoop. Mijn stem trilde toen ik het onvermijdelijke vroeg: "Waarom? Waarom doe je dit Bill aan?"
David wendde zijn blik niet af van de mijne. Zijn ogen brandden intens terwijl hij langzaam naar me toe kwam. Een koude rilling gleed over mijn ruggengraat terwijl hij dichterbij kwam. Hij plaatste zijn hand onder mijn kin en duwde mijn hoofd iets omhoog, zodat ik hem recht aankeek.
"Elise," zei hij met een dwingende stem, "vergeet niet waar je vandaan komt." Zijn ogen doorboorden de mijne, en ik kon niet anders dan gehoorzamen. "Vergeet niet wie je van de straat hebt gehaald terwijl je jezelf stond te verkopen."
Zijn woorden sneden door me heen als een scherp mes, en ik voelde me verslagen en vernederd. Mijn mond trilde terwijl ik een poging deed om iets te zeggen, maar er kwam niets dan een schorre fluistering uit mijn keel. Het was alsof ik in een nachtmerrie gevangen zat, geconfronteerd met een onvoorstelbare waarheid.
David draaide zich om en liep naar de andere kant van de kamer. Zijn stem klonk nu zachter, maar nog steeds doordringend: "Maar als je het per se wilt weten, Bill was een puinhoop, wanhopig op zoek naar liefde. Als zijn manager kon ik het me niet veroorloven dat de leadzanger van mijn band depressief zou worden. En toen ontmoette ik jou." Opnieuw draaide hij zich naar me toe en keek me intens aan. "Ik zag meteen je potentieel, je talent, je charisma, je volwassenheid en je schoonheid. Ik zorgde ervoor dat je niet langer op straat hoefde te leven, en jouw aanwezigheid maakte Bill gelukkig. Dat was de overeenkomst die we hadden."
Zijn gezicht was ondertussen enkele slechts centimeters van het mijne verwijderd. "Maar verliefd worden op hem was niet onderdeel van die overeenkomst, lieverd. De laatste week heb ik gemerkt dat jullie te close zijn worden, en dat maakt me verschrikkelijk jaloers."
Ik staarde naar David, verdoofd en vol walging. Deze onthulling over de relatie tussen de Elise van deze wereld en David maakte me misselijk. Het verklaarde waarom ze uit deze wereld wilde ontsnappen. Deze wereld was een nachtmerrie, en ik begreep nu waarom ze deze wereld wilde ontvluchten.

Er klonk een zacht kloppen op de deur, en David riep: "Binnen." Het was Bill, met een frons op zijn gezicht en een lichte bezorgdheid in zijn ogen. Hij keek van David naar mij en leek te beseffen dat er iets ernstigs aan de hand was.
"David, wat gebeurt hier?" vroeg Bill, terwijl hij naar me toe liep en zijn arm beschermend om me heen sloeg.
"Bill" begon David. "Ik ben erachter gekomen dat jouw zogenaamde vriendin niet eerlijk is geweest tegen jou." Ik kneep in Bill's hand en schudde nee. David vervolgde: "Kijk eens hier." Bill liet me los en hij gaf Bill een document, hoogstwaarschijnlijk het contract dat de andere Elise had ondertekend. Bill's ogen gleden over de papieren terwijl hij las, zijn gezicht vertrok van verbazing en verontwaardiging.
"Wat heeft dit te betekenen?" vroeg hij met een trilling in zijn stem.
"Ja, Bill, blijkbaar hadden Paul en Elise een overeenkomst om jou te verleiden zodat ze bekender zou worden en zo meer van haar eigen muziek kon verkopen," onthulde David. Bill staarde naar de woorden op het papier, en ik kon zien dat dit nieuws hem diep raakte. "Maar dat was nog niet alles," vervolgde David. Hij haalde een dictafoontje tevoorschijn en liet het geluidsfragment horen waarin ik aan David over het contract had verteld. Terwijl het fragment speelde, keek ik naar Bill. Zijn gezichtsuitdrukking veranderde van verbazing naar ongeloof en uiteindelijk naar verdriet.
Toen vroeg David, "Heb je gevoelens ontwikkeld voor Bill?" Ik antwoordde meteen: "Nee." Bill keek me vol ongeloof aan, zijn ogen glansden met tranen, en zijn lippen trilden terwijl hij de werkelijkheid van de situatie besefte. Het was alsof zijn hart in duizend stukjes brak. De duidelijke nee in de opname, leken hem meer pijn te doen dan het contract dat de andere Elise had afgesloten.
David legde het dictafoontje terug en zei dan: "Ik denk dat het het beste is dat jouw relatie met Elise over is." Bill knikte, niet in staat om woorden te vinden om te reageren. "Oke, David," zei hij uiteindelijk zachtjes. Bill keek me even aan, en ik kon de verwarring en de gebrokenheid in zijn blik niet verdragen. Hij wendde zijn ogen af, staarde naar de grond en leek diep in gedachten verzonken.
"Kan ik Elise even onder vier ogen spreken?" vroeg Bill aan David, en ik hoorde de smeekbede in zijn stem. David zuchtte en antwoordde: "Je hebt vijf minuten. Daarna vertrekken we naar de awardshow." Hij verliet de kamer, de deur zachtjes achter zich sluitend.

De kamer was gevuld met een zware spanning terwijl Bill me diep in de ogen keek. Zijn handen gleden langzaam naar de mijne en grepen ze stevig vast. Ik kon de warmte van zijn aanraking voelen terwijl hij me met een gebroken stem vroeg: "Elise, waarom ben je niet eerlijk tegen me geweest? Waarom heb je niets gezegd over dat contract? Ik dacht dat ik je kon vertrouwen."
Mijn keel voelde droog en ik slikte moeizaam voordat ik antwoord gaf: "Paul heeft me dit verteld na ons optreden in Berlijn. Ik wist gewoon niet hoe ik moest reageren toen ik het hoorde... Bas zei dat ik het even moest laten bezinken." Bill keek me met verontwaardiging aan. "Wat? Tegen Bas heb je het wel gezegd?" Ik barstte uit: "Wat heb je toch tegen Bas?!"
Bill sloeg zijn blik neer terwijl hij zichzelf probeerde te herpakken. "Elise, ik hou van je," fluisterde hij zachtjes. "En ik zie ook wel hoe Bas naar jou kijkt. Ik zie hoe elke man naar jou kijkt en wat ze van jou willen." Zijn woorden vulden de kamer met een intensiteit die mijn hart deed overslaan. Hij had net gezegd dat hij van me hield, en het drong maar langzaam tot me door. Ik was verlamd en kon geen woorden vinden. Zijn handen bleven de mijne vasthouden terwijl hij me vroeg: "Is het waar wat je tegen David zei? Heb je helemaal geen gevoelens voor mij?" De emotie in zijn stem raakte me diep.
Mijn ogen vulden zich met tranen, en ik wist niet wat ik moest zeggen. De ruimte tussen ons leek te verdwijnen terwijl we elkaar diep in de ogen keken. Bill smeekte me bijna: "Alsjeblieft, Elise, zeg dat het een leugen is." Mijn hart bonkte in mijn borst, en ik voelde de warmte van zijn handen, die steeds warmer leken te worden. Ik keek hem aan met een stortvloed van verdriet in mijn ogen, maar ik was niet in staat om te reageren. Tranen stroomden over mijn wangen, maar ik kon geen geluid maken.
"Oke, het feit dat je niet kunt reageren, zegt genoeg," zei Bill met een gebroken blik. Hij liet mijn handen los en liep naar de deur. Bij de drempel draaide hij zich nog één keer om en opende zijn mond om iets te zeggen, maar er kwamen geen woorden. Hij verliet de kamer, en de deur viel met een doffe dreun achter hem dicht.
Ik zakte op de grond en barstte in tranen uit. Mijn hart schreeuwde naar Bill dat ik ook van hem hield, maar ik kon het gewoon niet terugzeggen. Ik greep naar de pennenhouder op de bureau en smeet deze met een knal tegen de deur. "Godverdomme, Bill, ik hou ook van jou," fluisterde ik, wetende dat mijn woorden nu te laat waren.