61. Eerste vlucht

Op de luchthaven wachtte Bas ons op. Toen ik hem zag, kon ik nauwelijks mijn enthousiasme bedwingen. Zodra hij me in het oog kreeg, verscheen er een brede glimlach op zijn gezicht, en hij zwaaide naar ons. Mijn verlangen om hem te zien was groot, en zonder enige aarzeling rende ik op hem af en vloog in zijn armen, blij hem weer te zien.
"Hallo, kleintje," begroette hij me met zijn warme glimlach terwijl hij me voorzichtig losliet.
"Hey Bas," antwoordde ik met oprechte vreugde in mijn stem. Het voelde geweldig om zijn vertrouwd gezicht te zien.
Het viel hem meteen op dat ik mijn vinger had gewond, en zijn bezorgdheid was duidelijk zichtbaar. "Oei, wat heb jij voor gehad?" vroeg hij, terwijl hij voorzichtig naar mijn vinger keek. Ik schudde lachend mijn hoofd en antwoordde, "Ik heb geprobeerd te koken voor het gezin Kaulitz."
Bill kwam naast me staan, en voordat ik kon ingrijpen, zei hij: "Maak je geen zorgen, Bas, mijn vriendin is in orde."
Bas liet zich niet afschepen en merkte met een glimlach op: "Eigenlijk is zij jouw vriendin niet, hé, Bill."
Mijn hart klopte in mijn keel van angst dat het grote geheim zou worden onthuld, en ik gebaarde snel naar Bas om discreet te zijn, bang dat anderen in de buurt zouden horen waar hij het over had. "Stil, alsjeblieft, Bas."
Bill reageerde kortaf, terwijl hij een ongemakkelijke blik op Bas wierp: "Juist ja.." en de spanning tussen hen was voelbaar. Hij was duidelijk niet blij met Bas zijn opmerking. Zijn ogen spraken boekdelen, en het was duidelijk met zijn opmerking dat hij besefte dat Bas nu ook op de hoogte was van mijn geheim.
De rest van de jongens sloot zich bij ons aan, en Bas begroette hen allemaal. Het was een gezellige ontmoeting, en we spraken kort over de afgelopen dagen. De spanning tussen Bas en Bill leek al snel te verdwijnen.

Toen werden we begeleid naar de privéjet, en ik voelde de spanning stijgen. Het was de eerste keer dat ik in zo'n exclusieve omgeving was. Het interieur van de privéjet was indrukwekkend. De stoelen waren bekleed met zacht leer en zaten verrassend comfortabel. De kleuren waren gedempt en chique, met hier en daar glanzend metaal. Er was een kleine lounge met een bank en een tafel waar je kon zitten en ontspannen.
Ik ging naast Bill zitten, en hij kon zien dat ik licht nerveus was. Hij kneep zachtjes in mijn hand en fluisterde in mijn oor: "Je mag altijd in mijn hand knijpen." Zijn woorden gaven me een geruststellend gevoel, en ik glimlachte naar hem.
Terwijl het vliegtuig zich klaarmaakte om op te stijgen, bleef ik naar buiten kijken, gefascineerd door het hele proces. De motoren begonnen te ronken, en het vliegtuig bewoog langzaam over de startbaan. Toen het versnelde, voelde ik een lichte druk in mijn maag terwijl het vliegtuig de lucht in steeg.
Langzaam won het vliegtuig snelheid en tilde het zich van de grond. Het gevoel van opstijgen was opwindend en een beetje angstaanjagend tegelijk. De grond verdween onder ons terwijl we de lucht in stegen, en het uitzicht werd steeds spectaculairder. We vlogen door de heldere blauwe lucht, en ik zag de wereld onder ons kleiner en kleiner worden.
Ik keek naar Bill, die naast me zat, en zag een mix van opwinding en ontspanning op zijn gezicht. Hij knipoogde naar me en legde zijn arm om me heen terwijl we samen van het uitzicht genoten.
Nadat het lichtje was gedoofd, stond Bill meteen op en haalde zijn zak tevoorschijn. Hij viste zijn laptop eruit en kwam naast me zitten, fluisterend: "Laten we eens wat onderzoek doen." Ik keek hem dankbaar aan.
Samen staarden we naar het scherm van zijn laptop. Bill wees me op een specifieke zoekopdracht. "Heb je dit al geprobeerd?" vroeg hij. "Luister naar het laatste liedje dat je in je eigen wereld hebt gehoord."
Ik knikte en glimlachte. "Ja, ik val elke nacht met 'Durch den Monsun' in slaap."
Bill keek me aan en fluisterde: "Wat ben jij schattig." Ik voelde een blos op mijn wangen verschijnen. Elk complimentje van Bill liet mijn hart sneller kloppen. Snel herpakte ik mezelf. "Probeer deze link eens," zei ik terwijl ik mijn aandacht op het scherm richtte.

Plotseling verscheen David naast ons, zijn aanwezigheid doorbrak ons geconcentreerde moment. "Bill, Elise," zei hij. Bill begroette hem snel en ik glimlachte even. David merkte op dat hij naar mijn vinger wees en vroeg: "Wat heb jij?" Ik voelde me een beetje ongemakkelijk door de vraag maar antwoordde eerlijk: "Ik ben een beetje onhandig geweest in de keuken."
David keek serieus en vroeg: "Kun je nog optreden?" Bill was snel om te reageren en zei: "Ja, David, ze kan nog steeds optreden."
David ging verder met zijn ronde, en ik voelde me opgelucht dat hij niets had gezegd over het contract. Mijn aandacht keerde terug naar het scherm, waar allerlei informatie over reality shifting stond.
We begonnen ons te verdiepen in de materie, maar onze aandacht werd snel afgeleid door een nieuwe aanwezigheid. Tom was bij ons komen staan en richtte zich tot Bill.
"Bill," begon Tom, "ik was bezig om Georg, Gustav en Bas uit te leggen over dat ene nummer, je weet wel, het nieuwe nummer dat we in ons hoofd hebben. Kunnen we samen een bespreking doen?" Ik zag Georg, Gustav nieuwsgierig naar ons kijken, wachtend op Bills antwoord.
Hij richtte zich tot mij en zei, "Elise, het spijt me, maar dit is een topgeheim project waar Bas en jij eventjes niet bij kunnen zitten."
"Tom, ik ben hier wel bezig, hè." zei Bill meteen.
Ik legde mijn hand op zijn knie en glimlachte geruststellend "Ga maar, Bill. Ik kan hier wel even alleen verder." Bill keek me even twijfelend aan en vroeg, "Zeker?" Ik knikte bevestigend en gaf hem een knipoog. Bill stond op en voegde zich bij de rest van de band.
Ik zag Tom druk in gesprek met de anderen over het nummer "Automatic" dat ze een dag geleden in de woonkamer hadden gemaakt. Veel geheim had dat nummer voor mij niet meer. Naast mij plofte Bas neer en ik moest lachen.
"Wat vind jij nu zo grappig?" vroeg Bas. Ik glimlachte en legde uit: "Tom was net bezig over een geheim project dat ze aan het bespreken waren. Maar ik weet allang over welk nummer het gaat."
"Ooh, echt?" vroeg Bas, duidelijk onder de indruk. "Welk nummer is het dan?"
Ik knikte en vertelde: "Ja, ik heb ze dat nummer in de woonkamer horen spelen. En ik weet uit mijn wereld dat ze nu het nummer 'Automatic' gaan creëren."
De ogen van Bas werden groot van verbazing. "Wacht even! Jij weet wat er in de toekomst gaat gebeuren?" Ik knikte opnieuw en grijnsde. "Ik weet wat er in mijn wereld gaat gebeuren tot 2023 toch."