56. Een hete ochtend

De volgende ochtend werd ik wakker van een stekende pijn in mijn vinger. De verdoving was duidelijk uitgewerkt, en ik kreunde zachtjes van van de pijn. Mijn ogen openden zich langzaam, en ik besefte dat Bill naast me lag. Hij ontwaakte waarschijnlijk door mijn pijnkreet en keek me met bezorgdheid aan.
"Elise, gaat het?" vroeg hij, terwijl hij zich een beetje oprichtte en me met slaperige ogen aankeek.
Ik knikte, al probeerde ik de pijn in mijn vinger niet te laten merken. "Ja, het is gewoon mijn vinger. De verdoving is uitgewerkt."
Bill kwam dichterbij en onderzocht voorzichtig mijn vinger. "Laten we eens kijken," zei hij zacht terwijl hij eerst het verband verwijderde en daarna de wond bekeek. Het was rood en gezwollen, en er was duidelijk een litteken aan het vormen waar de arts de snede had gehecht. "Het ziet er niet al te best uit, maar het is normaal na zo'n ingreep."
Ik knikte en glimlachte zwakjes. "Het komt wel goed. Het is gewoon een beetje pijnlijk nu."
Vervolgens gebruikte hij ontsmettingsmiddel voordat hij een nieuw verband om mijn vinger legde.
Ik kreunde van de pijn. Hij glimlachte zachtjes en gaf me een kus op mijn voorhoofd. "Goed gedaan," zei hij troostend terwijl hij weer naast me ging liggen.
Bill glimlachte ondeugend en fluisterde, "Ik weet wel iets om de pijn te verzachten." "Ooh ja?," vroeg ik nieuwsgierig. "Waar waren we gebleven toen de assistent ons onderbrak?" vroeg Bill daarna met een speelse glimlach.
Bill kwam dichter bij me, zijn lippen op weg naar de mijne. Terwijl ik naar hem keek, voelde ik de warmte van zijn adem die steeds dichter naar mij komen, zijn lippen bijna op het punt om mij te kussen.
Mijn hart bonkte in mijn keel, en ik wist dat ik op het punt stond toe te geven aan de aantrekkingskracht tussen ons. Maar ik kon het niet toelaten. Voordat zijn lippen de mijne raakten, wist ik dat ik moest handelen. Ik legde voorzichtig een vinger op zijn getuite lippen, en ik fluisterde met aarzeling in mijn stem: "Bill, nee, dit kunnen we niet doen. Denk aan je vriendin Elise. Je wilt haar niet kwetsen."
Bill staarde me aan, zijn ogen doordringend en vol verlangen. Maar langzaam veranderde zijn blik in een serieuze uitdrukking. Hij boog zijn hoofd een beetje en sprak met vastberadenheid in zijn stem: "Elise. Ik wil niets meer met de andere Elise te maken hebben. Als ik haar weer zie, maak ik het meteen uit met haar."
Bill omhelsde me stevig, en voorzichtig draaide hij me op mijn zij. Mijn rug lag nu tegen zijn borst, en ik kon de warmte van zijn lichaam voelen. Zijn lippen drukten zachtjes op mijn nek, en zijn kus begon teder maar werd al snel intenser. Mijn ademhaling versnelde terwijl ik de zachte aanraking van zijn lippen op mijn huid voelde. Een zacht kreunen ontsnapte uit mijn keel, verrast door de intensiteit van het genot dat hij me bezorgde. Bill fluisterende zachtjes in mijn oor. "Is dit jouw zwakke plek, Elise?" Het was alsof hij de meest verborgen verlangens in me opwekte, en ik kon mijn verlangen naar hem niet langer onderdrukken.
Bill's lippen vonden opnieuw mijn huid en begonnen zachtjes te zuigen, waardoor mijn lichaam zich kromde van genot. Het voelde als een stroom van elektrische golven die door elke zenuw in mijn lichaam schoten. Mijn hartslag versnelde, en mijn ademhaling werd dieper en onregelmatig.
"Ooh Bill," kreunde ik met een zachte stem, terwijl ik mijn vingers in het laken balde, mijn ogen gesloten en mijn lichaam kronkelend onder zijn aanraking. Zijn handen gleden langs mijn zij en streelden mijn huid met een tedere vastberadenheid. Zijn vingers waren warm en bedreven terwijl ze de contouren van mijn lichaam volgden.

De deur zwaaide met een ruk open, en Tom verscheen in de deuropening met een grijns op zijn gezicht. Het was duidelijk dat hij ons in een ietwat compromitterende situatie had betrapt. De blik op zijn gezicht was een combinatie van lichte spot en amusement.
"Ooh, zijn jullie nu weer bezig?" riep hij met een lach in zijn stem, waarmee hij bedoelde dat Bill en ik weer betrapt waren.
Bill's ogen schoten open, en hij leek even te bevriezen van schrik. "Godverdomme, Tom!" schreeuwde Bill verontwaardigd, terwijl hij zijn handen wegtrok van mijn lichaam en opstond.
Ik schoot overeind, met mijn wangen vuurrood van schaamte en opwinding. Eigenlijk was ik Tom wel dankbaar, want ik had mezelf echt niet meer onder controle gehad. Het moment werd door Tom's verschijning abrupt onderbroken, en hoewel ik met een blos op mijn wangen zat, was ik ook opgelucht dat we niet verder waren gegaan in dat intieme moment. Bill keek Tom met een geïrriteerde blik aan, maar Tom leek er niet echt van onder de indruk te zijn. Hij grijnsde breed en wreef in zijn handen alsof hij net de loterij had gewonnen.
"Sorry, bro, maar ik klopte toch echt," zei Tom terwijl hij in de kamer stapte. "Moet ik even wachten buiten tot jullie klaar zijn?"
Bill zuchtte diep en liep naar de deur. "Nee, Tom, het is al goed. We waren gewoon aan het praten." Het was duidelijk dat Bill probeerde de situatie af te zwakken en zijn broer het zwijgen op te leggen.
Tom lachte en gaf Bill een schouderklopje terwijl hij door de kamer liep. "Praten, ja, natuurlijk," mompelde hij met een knipoog.
Bill draaide zich naar me toe met een frons op zijn gezicht en zuchtte opnieuw. "Sorry voor Tom. Hij heeft soms totaal geen gevoel voor privacy."
Ik glimlachte flauwtjes, nog steeds een beetje verlegen van het voorval. "Het is oké, Bill. Laten we straks gewoon verdergaan met waar we waren gebleven... in ons gesprek, bedoel ik."
Tom's lach vulde de kamer, en ik kon een zenuwachtige glimlach niet onderdrukken. Het was duidelijk dat Tom mijn woorden niet helemaal geloofde, maar hij leek er niet op uit om het onderwerp verder uit te diepen.
Hij vervolgde, "Maar goed, Bill, je moet echt opstaan. Onze vrienden komen zo langs, en mama is bezig met de voorbereidingen voor de familiebijeenkomst."
Ik fronste mijn wenkbrauwen en draaide me naar Bill. "Wat?" vroeg ik verbaasd. Bill had nog niets gezegd over vrienden of familie die zouden langskomen.
Bill zuchtte, leek even van zijn stuk gebracht door Tom's aankondiging, maar herstelde zich snel. "Oh, dat was ik even vergeten te zeggen," mompelde hij.
Ik keek van de ene naar de andere, een beetje overweldigd door de plotselinge verandering in plannen. Bill glimlachte en sloeg een arm om me heen. "Maak je geen zorgen, ze zijn allemaal heel aardig."