51. Boodschappen

In de supermarkt gingen Simone en ik helemaal op in de zoektocht naar de juiste ingrediënten voor onze maaltijd. Het was een gezellige drukte, met mensen die hun boodschappenlijstjes afwerkten en het geknetter van de winkelkarretjes op de vloertegels.
We begonnen met het zoeken naar de essentiële elementen voor de Tiramisu. In het zuivelschap vonden we de perfecte mascarponekaas, en ik kon niet anders dan glimlachen toen ik het zachte, romige pakket in onze winkelwagen legde. Voor de lange vingers liepen we naar het gangpad met koekjes. Terwijl we zorgvuldig een doos lange vingers uit het schap haalden, voelde ik een opwinding over hoe lekker dit dessert zou worden. We verplaatsten ons naar het gangpad met koffie en thee, waar Simone een pakje sterke koffie uitkoos. Ik volgde haar advies over welke soort koffie het beste was. Simone vertelde me over de keren dat ze dit dessert had gemaakt voor de tweeling en de vreugde op hun gezichten toen ze ervan genoten.
Ik lachte en zei: "Ik kan me de gezichten van de jongens al voorstellen als ze dit dessert proeven. Ze zullen het geweldig vinden."
Simone glimlachte en knikte. "Oh ja, ze zijn er dol op. Bill houdt van de zoete smaak van de Tiramisu, en Tom kan gewoon niet genoeg krijgen van die lange vingers. Het is echt een van hun favoriete dessertjes."
Terwijl we nog steeds door het gangpad met koffie en thee liepen, keek ik naar Simone en vroeg: "Simone, heb je altijd van koken gehouden?"
Simone glimlachte terwijl ze een pakje koffie oppakte en antwoordde: "Oh, absoluut. Koken is altijd een van mijn passies geweest. Toen de jongens klein waren, vond ik het geweldig om nieuwe recepten uit te proberen en hen te verrassen met smakelijke maaltijden."
Ik knikte begrijpend en zei: "Dat moet zo speciaal zijn geweest voor hen. Herinneren ze zich die gerechten nog steeds?"
Simone knikte terwijl ze zich de herinneringen voor de geest haalde: "Ja, ze hebben veel speciale herinneringen aan mijn gerechten. Maar ze hebben ook hun eigen voorkeuren ontwikkeld naarmate ze ouder zijn geworden. Tom is gek op pizza, en Bill houdt van pasta. Toch proberen ze nog steeds graag nieuwe gerechten."
We liepen verder naar het gangpad met bakbenodigdheden, waar we op zoek waren naar cacao en suiker. Ik vroeg: "Hebben ze ooit geholpen in de keuken terwijl je aan het koken was?"
Simone glimlachte terwijl ze een zak cacao pakte en antwoordde: "Oh ja, toen ze jonger waren, vonden ze het geweldig om te helpen. Tom wilde altijd deeg kneden, en Bill was goed in het versieren van desserts. Maar naarmate ze ouder werden en de muziek hun leven overnam, begonnen ze minder tijd in de keuken door te brengen." "Het is fijn dat je deze momenten met hen hebt gedeeld," merkte ik op. Simone knikte terwijl ze nog even op ons lijstje keek. "Ja, het zijn kostbare herinneringen."
Met de ingrediënten voor de Tiramisu veilig in onze winkelwagen, gingen we verder met onze zoektocht naar de elementen voor de vegetarische lasagne. Terwijl we lasagnebladen en tomatensaus uitzochten, vroeg ik: "Hebben de jongens altijd van vegetarisch eten gehouden, of was dat iets wat ze later hebben ontdekt?" Ze glimlachte terwijl ze de tomatensaus oppakte. "Ze zijn opgegroeid met vleesgerechten, maar toen ze wat ouder werden, begonnen ze te experimenteren met vegetarische gerechten."
We gingen verder naar het verse productengedeelte, waar we verse groenten zoals courgette, aubergine en spinazie kozen. Terwijl we groenten selecteerden, vertelde Simone: "Het is belangrijk voor hen om gezond te eten, vooral als ze op tour zijn."
In het koelkastgedeelte kozen we mozzarella en Parmezaanse kaas uit en bespraken we de subtiele verschillen tussen de merken. "Deze mozzarella smelt zo lekker, je zult er dol op zijn," verzekerde Simone.
Ik volgde haar advies en zei: "Bedankt dat je me helpt met de boodschappen, Simone. Ik ben echt blij dat ik hier ben."
Simone glimlachte en legde de mozzarella in de winkelwagen. "Oh, het is een genoegen om je hier te hebben, Elise. Je hoort echt bij de familie. Ik weet zeker dat de jongens blij zijn dat je er bent." En ik hielp haar om de Parmezaanse kaas te selecteren.
We sloten ons avontuur in de winkel af met de aankoop van knoflook en basilicum. Terwijl we bij de knoflook stonden, rook ik aan de verse basilicum en de aromatische knoflook. Simone lachte terwijl ze me aanmoedigde om de beste keuzes te maken.
Terwijl we samen naar de kassa liepen, konden we genieten van elkaars gezelschap en hadden we een leuke tijd gehad bij het selecteren van de ingrediënten. Onze boodschappenwagen was gevuld met alles wat we nodig hadden voor een heerlijke maaltijd, en ik kon niet wachten om samen met Simone te koken.

Terug thuis waren Simone en ik in de keuken bezig met het uitpakken van de boodschappen, en vroeg ze nieuwsgierig: "Heb je veel ervaring met koken, Elise?"
Ik keek op van de groenten die ik aan het uitpakken was en glimlachte. "Ja, ik heb eigenlijk veel voor mijn moeder gekookt. Ze werkte lange uren en ik vond het altijd fijn om een lekkere maaltijd voor haar op tafel te zetten."
Simone keek me waarderend aan en zei, "Dat is bewonderenswaardig voor zo'n jong meisje." Haar opmerking deed me beseffen dat ik, ondanks mijn ongebruikelijke omstandigheden, in deze wereld nog een steeds een meisje van 17 jaar was.
Ik keek Simone aan en vroeg, "Slapen de jongens nog steeds?"
Simone knikte terwijl ze de koffiepads voor de tiramisu klaarmaakte en antwoordde, "Ja, ze slapen als rozen. We kunnen rustig beginnen met de tiramisu, want die moet een tijdje in de koelkast staan om op smaak te komen."
Ik knikte enthousiast. "Dat klinkt geweldig, Simone. Laten we aan de slag gaan. Wat hebben we allemaal nodig?"
Simone haalde de ingrediënten tevoorschijn en begon met de uitleg. "We hebben mascarponekaas, eieren, suiker, cacao, koffie, en wat lange vingers nodig. We zullen eerst de eieren splitsen en de eidooiers met suiker mengen. Ondertussen maken we sterke koffie."