42. Mijn geheim ontdekt?

Ik liep samen met Bill richting de tourbus, waar de rest van de jongens en David buiten stonden te wachten. Ik voelde me niet echt in de stemming om met hen te praten, dus ik stapte meteen de bus in. Terwijl ik mijn oortjes in mijn iPod stak en muziek begon te luisteren, hoorde ik David tegen Bill zeggen dat hij het waardeerde dat we op tijd waren teruggekomen. Vervolgens begonnen Tom en Bill in de buurt van de bus te kibbelen, maar ik besteedde er niet al te veel aandacht aan. Ik ging gewoon aan het raam zitten, probeerde mijn gedachten te verzetten terwijl ik naar muziek luisterde.
Terwijl ik in de tourbus zat, bedacht ik me dat het laatste wat ik in mijn eigen wereld had gedaan, was luisteren naar "Durch den Monsun". Misschien moest ik dat lied deze nacht ook opzetten als ik in slaap viel. Het zou zomaar eens kunnen helpen om terug naar mijn eigen wereld te reizen. Terwijl ik daarover nadacht, stapte de rest van de band de tourbus binnen.
Bill en Tom gingen naast elkaar zitten, nog steeds in een geanimeerde discussie, en ik kon niet helpen om een glimlach te onderdrukken bij het zien van hun typische tweelingstrijd. Voor mij namen Georg en Gustav plaats, en ik merkte op dat de sfeer tussen hen veel vrediger en ontspannen was in vergelijking met de tweeling die nog steeds aan het kibbelen was.
We waren onderweg naar de concertzaal. Bij aankomst werden we zoals gewoonlijk naar binnen gebracht door de beveiliging.
Ik nam afscheid van de jongens, Bill keek me echter specifiek aan, zijn blik vol zorg. Hij maakte een subtiel teken om te vragen of alles in orde was. Ik wist dat hij bezorgd was over wat er eerder die dag was gebeurd, maar ik knikte kort om aan te geven dat ik oké was.
Ik wilde zo snel mogelijk naar mijn kleedkamer, wetende dat Tokio Hotel nog enkele interviews en meet and greets had voordat het optreden zou beginnen. Dit gaf me wat tijd om meer onderzoek te doen naar reality shifting.

Ik opende mijn laptop en begon onmiddellijk te zoeken. Mijn vingers vlogen over het toetsenbord terwijl ik diverse online forums, blogs en artikelen doorzocht. Ik las over de verschillende technieken en methoden die mensen gebruikten om tussen realiteiten te reizen, en ik probeerde te begrijpen hoe dit fenomeen werkte. Mijn ogen werden steeds groter naarmate ik dieper in het onderwerp dook, en de tijd leek te vervagen terwijl ik geobsedeerd raakte door mijn zoektocht naar antwoorden.
Ik was diep verzonken in mijn onderzoek, helemaal gefocust op het scherm van mijn laptop, toen ik plotseling voelde dat iemand zijn hand op mijn schouder legde. Het was een onverwachte aanraking, en ik schrok op, mijn hartslag versnellend. Bas leunde over me heen om mee te lezen op mijn laptopscherm. Ik klapte meteen mijn laptop dicht. Maar het was te laat; hij had al kunnen lezen wat er op het scherm stond.
Bas had het gelezen en keek me met grote ogen aan. "Reality Shifting?" vroeg hij verbaasd.
Mijn hart begon te bonzen, en ik voelde me betrapt. Het was niet iets waar ik met iedereen over wilde praten.
Ik haalde diep adem en probeerde snel een verklaring te bedenken. "Het is gewoon iets waar ik recent in geïnteresseerd ben geraakt," stamelde ik, terwijl ik hoopte dat mijn uitleg geloofwaardig genoeg zou klinken. Bas trok zijn wenkbrauwen op en knikte langzaam. "Interessant," zei hij twijfelachtig.
Maar plotseling leek er een lichtje in zijn hoofd op te gaan, en zijn ogen werden wijder. "Wacht eens even! Jij bent een heel andere Elise dan een dikke week geleden... Ben jij verwisseld?"
Ik kon niet langer ontkennen wat er aan de hand was. Ik fluisterde haastig, "Stil! Ik wil niet dat er nog meer mensen hier achter komen."
Bas leunde wat dichterbij en sprak nog zachter, "Je bedoelt dat je bent verschoven tussen realiteiten? Hoe is dat zelfs mogelijk?"
Ik zuchtte diep en knikte een beetje zenuwachtig. Ik kon me nog levendig herinneren hoe Bill gereageerd had toen hij ontdekte dat ik uit een andere wereld kwam, en dat was niet bepaald positief. Ik wilde niet dat er nog iemand anders achter zou komen. "Oké, jouw geheim is veilig bij mij," fluisterde hij. Precies of hij wist wat ik dacht. "Maar je moet me alles vertellen. En de belangrijkste vraag, wie ben jij nu eigenlijk?"
Ik zuchtte opnieuw, wetende dat ik een complex verhaal moest uitleggen. "Oké, ik zal het je vertellen," begon ik aarzelend. "In de andere wereld, de wereld waar ik vandaan kom, ben ik een heel andere persoon. Daar ben ik 30 jaar oud en werk ik als schoonmaakster in een hotel. Mijn leven is eenvoudig en heel anders dan hier. Ik heb geen muzikale carrière, geen wereldwijde bekendheid, en ik ben zeker niet de vriendin van Bill Kaulitz." Ik keek om me heen om te controleren of niemand anders in de buurt was en fluisterde toen: "Ik ben inderdaad niet de Elise die hier een dikke week geleden rond liep."
Bas trok verbaasd zijn wenkbrauwen op en vroeg, "Hoe kan dit?"
Ik vervolgde met een zachte stem, "Ik heb iets ontdekt dat reality shifting heet. Het is een manier om tussen verschillende werelden te reizen. Ik ben op de een of andere manier terechtgekomen in deze wereld, en ik heb geen idee hoe het is gebeurd."
Bas leek even perplex, maar hij knikte begrijpend. "Dit is echt ongelooflijk," mompelde hij.
Hij keek me onderzoekend aan en vroeg voorzichtig, "Is er nog iemand anders die van dit alles weet?" Ik zuchtte en antwoordde, "Ja, Bill is de enige die mijn geheim kent, en ik wil het graag zo houden."
Bas leek te begrijpen dat ik vastbesloten was om mijn geheim te bewaren. "Ik zal niets zeggen. Maar dit is echt gek, Elise."
Ineens werd er op de deur geklopt, en Bas en ik keken elkaar verschrikt aan. Ik slikte even en piepte zachtjes, "Binnen?"