35. Prive optreden

Bill stond plotseling voor ons met zijn kenmerkende leeuwenkapsel en bewonderde de muziek die Bas en ik aan het maken waren. Zijn enthousiasme was aanstekelijk, en ik voelde me vereerd door zijn complimenten.
Toen vroeg Bill of ik met hem mee wilde gaan naar de kleedkamer van Tokio Hotel om te relaxen. De interviews en meet-and-greets waren voorbij, en het leek erop dat de jongens wat vrije tijd hadden. Ik stemde meteen in, maar merkte op dat Bas achterbleef. Ik aarzelde niet om Bas uit te nodigen om met ons mee te gaan. Hij leek in eerste instantie twijfelachtig, omdat hij de jongens nog niet goed kende, maar ik spoorde hem aan om mee te gaan en te genieten van het moment.
We verlieten mijn kleedkamer en liepen samen met Bill naar de kleedkamer van Tokio Hotel. Ik was opgetogen om meer tijd door te brengen met de jongens en om Bas de gelegenheid te geven om hen beter te leren kennen.
We stonden op en liepen met Bill mee naar de kleedkamer van Tokio Hotel. Terwijl we door de gangen van het concertgebouw liepen, voelde ik een mix van opwinding en nervositeit. Ik hoopte dat Bas zich op zijn gemak zou voelen in hun gezelschap. Tot nu toe hadden ze enkel oppervlakkig contact gehad met elkaar.
Toen we de kleedkamer binnenkwamen, werden we begroet door Tom, Georg en Gustav, die ontspannen op de banken zaten. Er was gelukkig niets meer te merken van hun kater die ze deze morgen hadden. Ze waren gekleed in comfortabele kleding en leken te genieten van hun welverdiende pauze. Bill gaf ons een rondleiding en bood ons wat te drinken aan terwijl hij zichzelf een flesje water pakte. Ik nam plaats op een van de banken, terwijl Bas wat onwennig op een stoel ging zitten. De sfeer was ontspannen, en ik voelde me thuis in het bijzijn van de bandleden die ik bewonderde. Het was een unieke ervaring om te zien hoe ze zich backstage voorbereidden en even tot rust kwamen voordat ze weer op het podium zouden staan.
We begonnen te praten over muziek, en ik voelde me vereerd dat ze geïnteresseerd waren in onze nummers en creatieve proces. Bas raakte al snel in gesprek met Georg over gitaren en muziektechnieken, en ik kon zien dat hij zich meer op zijn gemak begon te voelen.

Ik voelde de opwinding en zenuwen door mijn aderen stromen toen Bill ons aanmoedigde om dat nieuw nummer te spelen dat hij zojuist gehoord dat in onze kleedkamer. Bas begon zachtjes te tokkelen op zijn gitaar, en ik sloot mijn ogen even om me volledig in de muziek te laten opgaan. Toen begon ik te zingen, de woorden en melodieën stroomden als vanzelf uit me. Het was een nummer dat ik een paar uur geleden had geschreven, geïnspireerd door mijn ervaringen tijdens deze tour en de ontmoetingen met al deze nieuwe mensen. Ik had geen idee dat ik dit in mij had, ik kon dus nummers schrijven en deze zingen. Naarmate het nummer vorderde, voelde ik de energie in de kamer stijgen. Ik opende mijn ogen om naar de reacties van de bandleden te kijken, en ik was verrukt om te zien dat ze enthousiast knikten en glimlachten. Het was een geweldig gevoel om mijn muziek met hen te delen, en ik kon de waardering en positieve vibes in de kamer voelen. Toen we het nummer hadden afgerond, klonk er applaus en complimenten van Tom, Bill, Georg, en Gustav. Ze vertelden ons hoeveel ze ervan hadden genoten en moedigden ons aan om meer muziek te blijven maken.

Het voorproefje van ons optreden in de kleedkamer van Tokio Hotel had mijn opwinding aangewakkerd, en ik voelde me klaar om het echte podium op te gaan. Bas en ik werden naar de backstage geleid, en we konden de pulserende beat van de muziek en het gejuich van het publiek horen. Het was een ongelooflijke energie, en ik voelde mijn hartslag versnellen terwijl de minuten aftelden tot ons optreden.
Ik keek naar Bas, die net zo opgewonden leek als ik. We gaven elkaar een bemoedigende glimlach en voelden de adrenaline door onze aderen stromen. Dit was waar we voor leefden, het moment waarop we onze muziek met de wereld konden delen.
Toen was het eindelijk zover. De lichten dimden en de introductiemuziek begon te spelen. Het publiek barstte los in gejuich en applaus terwijl Bas en ik het podium betraden. De schijnwerpers verlichtten ons, en ik voelde me levendiger dan ooit.
We begonnen te spelen en zingen, en het publiek danste en zong met ons mee. Het was een onbeschrijflijk gevoel om de liefde en energie van het publiek te voelen terwijl we ons nummer uitvoerden. De muziek vulde de zaal, en ik kon niet anders dan glimlachen terwijl ik me volledig in het moment verloor.
Naarmate ons optreden vorderde, groeide de extase in de zaal. Het publiek was helemaal in onze muziek opgegaan, en ik kon hun oprechte enthousiasme voelen. Bas en ik keken elkaar aan en wisten dat we het geweldig deden.
Terwijl we ons door ons setlist werkten, voelde ik de energie van de menigte en de bandleden van Tokio Hotel die aan de zijkant van het podium stonden. Het was een geweldige ervaring om mijn passie voor muziek te delen met zoveel mensen en om deel uit te maken van zo'n geweldige tour. Ik vond het ook geweldig dat de jongens van Tokio Hotel naar onze show kwamen kijken.
Na ons laatste nummer en een luid applaus verlieten we het podium, volledig uitgeput maar extatisch.