Chapter two.

Alleen loop ik over straat. Normaal zou ik nu denken, yes ik ben thuis, maar ik heb geen huis. niet meer. Mijn moeder is te druk met Frans en de baby en ze missen me waarschijnlijk niet eens. ik kijk op de klok en zie dat het al 11 uur is. ik kijk in mijn portemonee, 400 euro en mijn pinpas. daar moet ik het toch mee kunnen redden? ik ben totally lost, het is donker en in de straat staan geen lantarens. het is ijskoud, ik doe mijn jas dicht en sla mijn armen om mezelf heen om het warm te houden. ik de verte zie ik licht branden en met grote passen loop ik richting het licht. het is een café en loop naar binnen. het is rustig en warm. slechts een paar jongens zijn aan het poolen en er zitten in een hoekje twee mannen van ongeveer mid 20. achter de bar staat een jongen, van geschat 19. ik ga zitten en bestel een biertje. de jongen kijkt me eerst aandachtig aan en haalt daarna zijn schouders op. de jongens zijn gestopt met poolen en naast me komt een jongen met kort blond haar zitten. hij besteld ook een biertje en draait zijn gezicht naar mij toe. "Ben jij niet een beetje jong?" vraagt hij verbaasd. ik zet mijn biertje waar ik net een slok van heb genomen neer. "Wie ben jij? mijn moeder ofzo?" hij grijnst en schud zijn hoofd. "Ik ben yannick." zegt hij nog steeds grijnzend. wat wil die gast van me? ik negeer hem en staar voor me uit. "Woon je in Magdeburg?" gaat yannick verder. ik schud mijn hoofd "Ik woon helemaal nergens." zeg ik. "Ben je weggelopen?" vraagt hij. "Wat is dit? een verhoor?" zeg ik geergerd. "Nee ik vraag me gewoon af wat een meisje als jij om 12 uur in een café doet." ik zucht geergerd. "heb je een slaapplaats?" vraagt hij. ik schud mijn hoofd en zucht nogmaals. "Als je wilt kun je hier slapen" zegt de jongen die achter de bar staat. ik kijk hem verbaasd aan. "Hier?" zeg ik verbaasd. "Ja, waarom niet?" ik hou mijn schouders op. "Het is beter dan niks, dankje" zeg ik "Graag gedaan" "Timo, morgen ochtend hebben we hier repetities!" "Daar slaap ik wel doorheen" zeg ik. hij grijnst "Wat jij wilt." tegen tweeen is het cafe leeg, op timo na. die glazen staat af te wassen. na een halfuur komt yannick het cafe weer binnenlopen met een kussen en een deken. " Hier" zegt hij. "Dat was niet nodig geweest maar, dankje" "Graag gedaan." "Wij gaan ervandoor, tot morgen" "tot morgen" zeg ik. yannick en timo vertrekken samen en ik blijf alleen achter.