33. Gustav talk

"Mag ik vragen waarom je een negatieve indruk had van mij?" vroeg ik nieuwsgierig.
Gustav zuchtte en leunde achterover in zijn stoel voordat hij antwoordde: : "Wel, ik dacht eigenlijk dat je Bill gebruikte om zelf bekend te worden. Er zijn zoveel mensen in deze industrie die gewoon op zoek zijn naar roem en geld, en ik dacht dat je er één van was." Gustav zuchtte en vervolgde: "Maar het werkte niet, toch? Onze fans hapten niet echt toe, je CD-verkoop ging niet omhoog. Je werd niet echt populairder. En je kunt onmogelijk Bill dumpen, want dan zullen al onze fans boos op je zijn omdat je Bill zijn hart breekt, en dan kun je je carrière wel vergeten."
Ik kon mijn verbazing niet onderdrukken en riep uit: "Wat?!" Maar Gustav ging snel verder voordat ik meer vragen kon stellen.
"Maar eerlijk gezegd, de afgelopen week heb ik gezien hoe gelukkig je Bill maakt. De manier waarop hij naar je kijkt, Elise, is prachtig. En ik besef nu dat je wel goede bedoelingen hebt met Bill."
"Behalve met het voorval met Tom," ging Gustav veder. "Daar was ik wel van geschrokken. Maar ik moet zeggen, ik verschiet er ook van hoe vergevingsgezind Bill is. Hij lijkt echt heel erg om je te geven, Elise."
Ik luisterde naar Gustav en voelde een mix van emoties. Aan de ene kant was ik opgelucht dat hij begreep dat ik goede bedoelingen had met Bill, maar aan de andere kant voelde ik frustratie over de Elise van deze wereld.
Als het waar was wat Gustav zei, dat ze Bill alleen maar gebruikte voor roem en geld, dan vond ik haar echt een verschrikkelijke persoon. Bill verdiende zoveel beter dan dat, en het was zo frustrerend dat iedereen dacht dat ik achter haar daden zat. Ik glimlachte terug naar Gustav, maar wist niet goed wat ik hierop moest antwoorden. Uiteindelijk zei ik met oprechtheid: "Ik hou echt enorm van Bill, Gustav. Ik zou hem nooit opzettelijk pijn doe." En dit meende ik uit de grond van mijn hart.
Gustav knikte begrijpend en legde zijn hand op mijn schouder. "Ik geloof je, Elise. En ik ben blij dat ik je beter heb leren kennen."
Gustav glimlachte en zei, "Ik hoop ooit iemand te vinden die naar mij kijkt zoals jij naar Bill kijkt."
Ik reageerde iets te snel en dacht meteen aan zijn vrouw en zijn prachtige dochter in mijn wereld. Ondertussen voelde ik mijn wangen rood kleuren. "Dat zal vast wel gebeuren, Gustav. Je bent een geweldige persoon, en ik weet zeker dat er iemand speciaal voor jou is."

David's plotselinge verschijning onderbrak onze conversatie. Hij hield een kleine mobiele telefoon vast, en ik besefte dat dit nog de tijd was voordat smartphones zoals in 2023 gebruikelijk waren. Zijn gestreste uitdrukking viel meteen op. Zonder een goedemorgen te zeggen, vroeg hij: "Waar zit de rest?" Gustav haalde zijn schouders op en antwoordde, "Ik denk dat ze nog slapen." David begon te vloeken van frustratie en leek behoorlijk geïrriteerd. "Verdomme, we hebben een strak schema vandaag en ze liggen nog steeds te slapen? We hebben geen tijd voor dit gedoe." Hij pakte zijn telefoon en begon een aantal nummers te bellen.
Ik keek Gustav aan en zuchtte. Het leek erop dat onze rustige ochtend snel voorbij was. We wisten allebei dat de anderen zich in de hotelkamers bevonden en dat het niet makkelijk zou zijn om hen wakker te krijgen. En eerlijk gezegd had ik na de ruzie met Bill gisteravond niet echt zin om de dag te beginnen met nog meer spanning.
David hing de telefoon op en keek ons met een bezorgde blik aan. "Oké, jongens, dit is de deal. We hebben nog maar een paar uur voordat we naar de volgende locatie moeten vertrekken. Als we te laat komen, kunnen we in de problemen komen met de organisatoren en de pers." David knikte vastberaden en richtte zich tot Gustav. "Oké, laten we niet langer wachten. Ga jij alvast je spullen pakken en wacht in de tourbus. Ik zal de rest van de jongens wakker maken."
Gustav knikte en stond op van de tafel. Hij gaf me een knipoog voordat hij vertrok om zijn spullen te pakken.
Ik bleef rustig aan een tafeltje in de ontbijtruimte van het hotel, mijn gedachten afdwalend terwijl ik wachtte op instructies van David. Mijn plan was om met de tourbus mee te gaan, ondanks de verplichtingen die de jongens hadden. Het leek me een goede gelegenheid om meteen mijn ruzie met Bill te kunnen uitpraten.
Terwijl ik wachtte, keek ik naar de andere hotelgasten die rustig aan het ontbijten waren. Het was interessant om te bedenken hoe verschillend mijn leven de afgelopen week was geweest. Van een normale wereld met een gewone baan naar het reizen met een wereldberoemde band, het was een ware rollercoaster.
"Elise," begon hij uiteindelijk, "de jongens moeten zich klaarmaken voor een drukke dag met interviews en een meet and greet. Ze zullen snel moeten vertrekken om op tijd te zijn. Maar jij hoeft niet meteen mee te gaan. We moeten daar vroeger zijn omdat er een radio-interview gepland staat en er fans zijn die een meet and greet hebben gewonnen."
Ik knikte begrijpend. "Natuurlijk, David. Ik begrijp het helemaal. Maar ik zou toch graag met de tourbus meegaan en mijn eigen tijd doorbrengen in het gebouw waar we optreden." Ik wist dat het belangrijk was om de ruzie van gisteravond bij te leggen voordat de dag echt begon.

Ik stapte in de tourbus en nam plaats op een van de stoelen. Binnen de kortste keren kwamen Tom, Georg en Bill ook de bus binnen. Ze droegen alle drie zonnebrillen en zagen er bleek uit, alsof ze een ruige nacht achter de rug hadden. David volgde hen, en zijn gezichtsuitdrukking sprak boekdelen - hij was duidelijk woedend. Terwijl iemand van de crew het ontbijt voor de drie jongens op tafel zette, snelde Georg naar het toilet en het was duidelijk dat hij zich niet goed voelde.
David zuchtte diep en mompelde: "Te veel gedronken." Hij leek echt gefrustreerd te zijn over de situatie.
Ik keek bezorgd naar Bill, die met zijn hoofd omlaag zat en zijn zonnebril niet afzette. Ik wist dat ik met Bill moest praten, maar hoe?