31. Ruzie

POV Bill

Terwijl ik aan het eten was, keek ik naar Elise en vroeg ik nieuwsgierig naar haar dag. Ze begon me enthousiast te vertellen over de foto's die ze had genomen tijdens haar dag in Madrid. Haar ogen lichtten op terwijl ze sprak, en het was duidelijk dat ze een geweldige tijd had gehad.
Elise glimlachte breed en haalde trots haar fototoestel tevoorschijn. "Het was geweldig! Ik heb zoveel mooie foto's gemaakt. Kijk eens naar deze," zei ze terwijl ze me enkele van haar foto's liet zien.
In het begin was het leuk om haar enthousiasme te zien en de prachtige beelden te bewonderen die ze had vastgelegd. Maar na verloop van tijd begon ik me een beetje jaloers te voelen. Elise had de hele dag met Bas doorgebracht, en hoewel ik wist dat ze gewoon vrienden waren, kon ik niet voorkomen dat er een vlaag van jaloezie over me heen kwam. Ik kon er niets aan doen, maar ik wilde haar graag voor mezelf hebben.
"Dat ziet er inderdaad geweldig uit," antwoordde ik, mijn stem iets minder opgewekt dan ik had bedoeld.
Elise merkte meteen mijn veranderde stemming op en keek me bezorgd aan. "Is er iets mis, Bill?"
Ik zuchtte diep en besloot eerlijk te zijn, ook al wist ik dat het tot een confrontatie kon leiden. "Het is gewoon dat je de hele dag met Bas hebt doorgebracht," gaf ik toe.
Elise fronste haar wenkbrauwen en haar ogen schoten vuur. "Bill," begon ze op een vastberaden toon, "je moet begrijpen dat ik niet alles met jou hoef te delen of altijd bij jou hoef te zijn. We hebben allebei onze eigen levens en ruimte nodig."
Mijn eigen frustratie kwam tot uiting in mijn woorden terwijl ik boos tegen Elise zei: "En weet je wat, Elise? Ik was me vandaag rot geschrokken toen je spoorloos was verdwenen. Ik maakte me zorgen om je, en dan kom je hier binnenstormen en doe je alsof het allemaal niets is!"
Elise keek me met grote ogen aan, maar haar boosheid was niet verdwenen. "Dat betekent niet dat je me zomaar kunt claimen, Bill. We hebben onze eigen levens en vrienden."
Ik keek Elise verbaasd aan, de woorden die ze net had gesproken nog nagalmend in mijn hoofd. "En sinds wanneer ga je met Bas om? Je kunt hem niet uitstaan," vroeg ik, nog steeds een beetje geïrriteerd.
Elise zuchtte en rolde met haar ogen. "Jouw Elise kan hem niet uitstaan, Bill. Ik vind hem geweldig. Hij is aardig, grappig en we hebben gewoon een leuke tijd gehad vandaag."
Ik voelde mijn eigen frustratie toenemen en reageerde wat bitsiger dan ik had bedoeld. "Nou, als je liever met Bas bent, waarom ben je dan hier bij mij? Misschien moet je dan bij hem gaan slapen."
Elise's ogen schoten vuur, en ze stond op. "Prima, Bill. Misschien is dat inderdaad een goed idee."
Ze verliet de kamer en sloeg de deur achter zich dicht, waardoor ik alleen achterbleef, gefrustreerd over de ruzie die ik had veroorzaakt.

In mijn hotelkamer zat ik een tijdlang alleen en staarde naar de muren. De frustratie van eerder had plaatsgemaakt voor een gevoel van spijt en schuld. Ik wist dat ik te fel had gereageerd op Elise, en het knaagde aan me.
Terwijl ik op het bed zat, liet ik mijn gedachten afdwalen naar wat er was gebeurd. Ik had Elise laten merken dat ik jaloers was dat ze de hele dag met Bas had doorgebracht. Maar eigenlijk was ik gewoon gefrustreerd dat ik nooit zomaar met haar een stad kon verkennen, zoals zij dat wel kon. Mijn beroemdheid stond dat simpelweg niet toe. En dat besef maakte me nog gefrustreerder.
Ik besefte dat ik mijn excuses moest aanbieden aan Elise. Het was niet de manier waarop ik wilde dat onze vriendschap zich ontwikkelde. Maar voor nu kon ik niet in mijn eentje in deze hotelkamer blijven zitten. Ik moest iets doen, en daarom besloot ik naar Tom's kamer te gaan. Hij was altijd degene geweest die me begreep en me opbeurde als ik me slecht voelde.

Ik klopte op de deur van Tom's kamer en hij opende deze met een verbaasde blik. Georg zat aan de rand van het bed, en op het televisiescherm speelde een voetbalwedstrijd.
"Hey, Bill," begroette Tom me terwijl hij me binnenliet. "Kom erbij zitten. We kijken naar de voetbalwedstrijd."
Ik glimlachte en ging op een stoel zitten, terwijl Georg me meteen een biertje aanbood. Ik nam het dankbaar aan en nam een slok terwijl ik me voorbereidde om mijn verhaal te vertellen.
"Jongens," begon ik, "ik heb net ruzie gehad met Elise." Mijn broer en Georg keken me met oprechte bezorgdheid aan.
Georg reageerde als eerste. "Waarover ging het?" vroeg hij.
"Het begon allemaal zo leuk" begon ik, terwijl ik een slok van mijn biertje nam. "Ze had de hele dag met Bas doorgebracht en had allemaal geweldige foto's gemaakt. Ik was gewoon een beetje jaloers, denk ik."
Tom en Georg keken me aandachtig aan, hun blikken vol begrip.
"Maar toen begonnen we te ruziën," vervolgde ik. "Ze zei dat ze niet alles met mij wilde doen, en ik reageerde veel te fel. Ik besefte pas later dat ik eigenlijk gewoon gefrustreerd ben omdat ik nooit zomaar een stad kan verkennen met haar, zoals zij dat wel kan. Onze beroemdheid staat dat gewoon niet toe."
Georg, altijd recht voor zijn raap, reageerde meteen. "Maar jij mag wel jaloers zijn," zei hij resoluut. "Ze heeft je zelf bedrogen." En keek een beetje scheef naar Tom. Tom werd vuurrood, "Georg heeft gelijk," voegde hij eraan toe. "Ze is niet te vertrouwen." Ik zuchtte diep en nam nog een slok van mijn biertje, ik wist dat ze nog over de andere Elise bezig waren.
"Maar tegenwoordig is ze heel hard haar best aan het doen." merkte Georg op.
"Ik wil het goedmaken met Elise," zei ik uiteindelijk. "Maar ik weet niet hoe. Ik heb gewoon even behoefte aan wat advies of steun, denk ik."
Tom glimlachte en legde een arm om me heen. "Maak je geen zorgen, Bill. We begrijpen allemaal hoe moeilijk het soms kan zijn. Misschien moet je gewoon even met Elise praten en je excuses aanbieden. Ze zal het vast begrijpen."
Georg knikte instemmend. "En als je wilt, kunnen we je helpen om iets leuks te organiseren voor jullie beiden. Misschien een dagje samen eropuit tijdens een vrije dag in de tour."
Ik voelde me opgelucht door hun begrip en steun. "Dank je, jongens," zei ik glimlachend. "Jullie zijn echt de beste broeders die een kerel zich kan wensen."
We openden de blikken bier en gingen terug naar het kijken van de voetbalwedstrijd. Het voelde goed om even te ontspannen en te genieten van elkaars gezelschap. De mannenpraat, het gelach en het gejuich voor doelpunten vulden de kamer terwijl we ons verdiepten in de sport