29. Back <3

Het was een opluchting van jewelste toen Elise eindelijk om half tien 's avonds terugkeerde naar het hotel, vergezeld door Bas. Mijn hartslag versnelde toen ik haar door de lobby zag lopen, en ik kon mijn blijdschap nauwelijks bedwingen. Zodra ze de lobby binnenstapte, rende ik naar haar toe en omhelsde haar stevig. Ik kon niet anders dan haar in mijn armen sluiten.
Ik pakte Elise's gezicht zachtjes vast in mijn handen en keek haar diep in de ogen. Mijn stem trilde van emotie terwijl ik sprak. "Elise, je hebt geen idee hoe ongerust ik was. Ik was zo bang dat er iets met je was gebeurd." Mijn duimen streken zachtjes over haar wangen terwijl ik sprak. "Ik ben zo blij dat je terug bent, veilig en wel. Je betekent zoveel voor me."
Elise glimlachte en legde haar handen op de mijne. "Het spijt me dat ik jullie ongerust heb gemaakt, Bill. Ik had mijn telefoon in mijn hotelkamer laten liggen. Ik was even de stad aan het verkennen met Bas en de tijd is gewoon voorbijgevlogen."
Ik gaf haar een liefdevolle glimlach en drukte een zachte kus op haar voorhoofd. "Het belangrijkste is dat je hier nu bent, en dat we samen zijn. Ik zou niet weten wat ik zonder je zou moeten doen."
Elise keek me recht in de ogen en glimlachte voorzichtig. "Ik ben ook blij dat ik hier ben, Bill," zei ze zachtjes. "Maar ik wilde je nooit ongerust maken, en ik begrijp dat je bezorgd was."
Ik streek een plukje haar uit haar gezicht en keek haar diep aan. "Het is oké, Elise. Het belangrijkste is dat je veilig bent en dat we nu kunnen genieten van de tijd samen." Ik hield haar nog steeds stevig vast.
Elise had een geweldige dag in Madrid doorgebracht, genietend van de bezienswaardigheden, het eten en het gezelschap van Bas. Toen ze me dit vertelden, kon ik niet anders dan lachen en voelde ik me opgelucht dat er niets ernstigs was gebeurd.
"Je had ons echt bezorgd gemaakt," zei ik tegen Elise terwijl ik haar plaagde.
Ze glimlachte en sloeg speels op mijn arm. "Sorry, Bill, ik had niet verwacht dat jullie je zo druk zouden maken."
Bas voegde zich bij het gesprek en lachte. "Het spijt ons voor alle ongerustheid, jongens. We wilden gewoon een beetje van Madrid zien voordat we teruggaan op tournee."
Georg en Gustav lachten ook mee, terwijl ze toegaven dat ze zich meer zorgen hadden gemaakt dan nodig was. Tom, die naast me stond, gaf me een plagende stomp op de schouder.
"Nou, nu we weten dat ze veilig is, laten we dan maar genieten van de rest van de avond," zei hij met een knipoog.
David, met zijn gebruikelijke kalmte, richtte zich tot ons: "Ik begrijp dat jullie je zorgen maakten, en dat is begrijpelijk gezien de recente gebeurtenissen. Maar laten we dit als een leermoment beschouwen. Het is belangrijk dat we allemaal goed communiceren en elkaar op de hoogte houden om toekomstige incidenten te voorkomen."
Paul knikte instemmend en voegde toe: "Elise is hier om haar carrière op te bouwen en te groeien als artiest. Laten we ervoor zorgen dat ze zich ondersteund en veilig voelt, zowel binnen als buiten de tour."
We waardeerden hun wijze woorden en beloofden beter op elkaar te letten en elkaar op de hoogte te houden.
Na het hartelijke welkom en de geruststelling van Elise dat alles prima was verlopen, nam de spanning snel af. De vermoeidheid van een lange dag begon zich te manifesteren, maar het gesprek bleef levendig.
Bas deelde enthousiast enkele hoogtepunten van hun dag in Madrid. Hij beschreef de prachtige architectuur die ze hadden gezien, de smakelijke tapas die ze hadden geproefd en de sfeer in de straten van de stad. Het was duidelijk dat hij en Elise een geweldige tijd hadden gehad.
Elise voegde eraan toe: "Bas was een geweldige gids en gezelschap. Hij heeft me enkele interessante feitjes over de stad verteld. Ik wist niet dat Madrid zo mooi was."
Tom, die zich nog steeds wat bezorgd voelde over het voorval, vroeg voorzichtig: "Was het niet moeilijk om je weg te vinden, vooral met de taalbarrière?"
Elise lachte zachtjes. "Gelukkig sprak Bas een beetje Spaans en kon hij ons redden als we verdwaalden. Maar eerlijk gezegd, verdwalen in zo'n prachtige stad is niet eens zo erg."
Georg, die zich duidelijk opgelucht voelde nu Elise veilig was teruggekeerd, knipoogde naar Bas en zei: "Bas, je bent niet alleen een geweldige gitarist, maar ook een uitstekende gids. Misschien moet je overwegen om een carrièreswitch te maken."
Bas grinnikte en bedankte voor het compliment. Het ijs was nu echt gebroken.

Na het hele gedoe besloten we met z'n allen terug te keren naar onze kamers om tot rust te komen. Zowel fysiek als emotioneel had deze dag veel van ons gevergd. Toen ik mijn kamer binnenstapte, voelde ik me diep vermoeid, alsof alle energie uit me was gezogen.
Elise was nog bij me in de kamer en ik wilde graag wat tijd met haar doorbrengen. Terwijl ik me richting de badkamer begaf, draaide ik me naar haar om en glimlachte voorzichtig.
"Sorry, Elise," begon ik aarzelend, "ik moet me even opfrissen. Je kunt in de tussentijd wat tv kijken of gewoon ontspannen." Mijn hart bonkte in mijn keel terwijl ik die woorden uitsprak. Ik wilde niet dat ze dacht dat ik haar wilde ontlopen, maar ik voelde ook dat ik even tijd voor mezelf nodig had om mijn gedachten op een rijtje te zetten.
Ik stelde me voor hoe het zou zijn als Elise hier bij me in de badkamer was terwijl ik me aan het douchen was. Mijn gevoelens voor haar waren verwarrend en ik wist niet zeker hoe ik ermee moest omgaan.
Terwijl het warme water over mijn lichaam stroomde, probeerde ik mijn gedachten te ordenen. Elise was een intrigerende vrouw die ik nog maar kort kende, maar haar aanwezigheid had een diepe indruk op me gemaakt. Ik kon haar glimlach niet uit mijn hoofd krijgen en haar ogen hadden iets magisch.