Gale

"Hey." Begroet de andere jongen hem. Gale begroet hem met een knikje, zich niet echt een houding weten te geven.
Hij is er nooit goed in geweest zijn gevoelens te tonen aan anderen. Waardoor het er ineens uit kan komen en het vaak catastrofaal afloopt. Het is niet voor niets dat Gale jaren terug bijna zijn vader levend had verbrand uit woede, en hun ouderlijk huis in rook is opgegaan.
Daar gingen heel wat incidenten aan vooraf. Woede is nu eenmaal een grote vijand van Gale. Hij weet ook dondersgoed dat de bloedzuigers van het instituut dit en nog veel meer over zijn verleden kennen. Ze hadden hem nog eens extra gebroken, alsof Gale niet al genoeg messed up was.
En nu.. Willen ze zich op Liam gaan richten. Dat zint Gale niet. Hij reageert daar extreem op.. Omdat hij gevoelens heeft voor de jongen.
Maar als hij in Liam’s heldere ogen kijkt kalmeert hij terug iets.
‘Ik weet dat ik je niet kan zeggen wat je wel of niet moet doen,’ zucht Gale. ‘maar ik weet wel dat de mensen die je zogenaamd willen helpen niet het beste met je voor hebben’