25. City Trip

Bas en ik besloten om Madrid te verkennen, en we begonnen onze dag vol verwachtingen en nieuwsgierigheid. De stad stond bekend om zijn rijke geschiedenis, prachtige architectuur en levendige cultuur, en we waren vastbesloten om alles te ontdekken wat het te bieden had.
Onze eerste stop was het Koninklijk Paleis van Madrid, een adembenemend staaltje architectuur. Terwijl we door de weelderige tuinen wandelden, zei ik tegen Bas: "Dit paleis is werkelijk indrukwekkend, vind je niet? De details in de gevel zijn verbluffend."
Bas knikte instemmend. "Absoluut, Elise. Het is moeilijk te geloven dat zulke prachtige gebouwen echt bestaan."
Terwijl we naar binnen gingen, werden we getroffen door de pracht en praal van de koninklijke kamers. Bas wees naar een met goud versierd plafond en zei: "Kun je je voorstellen hoe het moet zijn geweest om hier te wonen?"
Ik glimlachte. "Het moet zeker een leven vol luxe zijn geweest."

Na het paleis bezochten we de Mercado de San Miguel, een bruisende markt vol met heerlijk eten en drinken. We proefden lokale lekkernijen, van tapas tot churros met chocolade, en genoten van de levendige sfeer van de markt.
"Wat is jouw favoriete gerecht tot nu toe?" vroeg Bas terwijl we aan een tafeltje zaten met ons eten.
"Dat is een moeilijke keuze," lachte ik. "Maar ik denk dat de churros met chocolade wel heel bijzonder zijn."
Bas knikte instemmend en nam nog een hap van zijn tapas. "Het eten hier is echt geweldig," zei hij.
"Elise, ik heb me altijd afgevraagd hoe het is om met de jongens van Tokio Hotel om te gaan," begon Bas daarna voorzichtig. "Ze lijken nogal... uniek, zeg maar."
Ik moest lachen bij die opmerking. "Ja, 'uniek' is een understatement," antwoordde ik grinnikend. "Maar eerlijk gezegd, ze zijn geweldige mensen. Heel creatief en gepassioneerd over hun muziek, en ze hebben een geweldig gevoel voor humor. Het is altijd een avontuur om met ze op tournee te zijn."
Bas knikte begrijpend. "En hoe is het om Bill's vriendin te zijn?" vroeg hij nieuwsgierig. Ik dacht even na over hoe ik die vraag het beste kon beantwoorden want ik was natuurlijk de vriendin niet van Bill.
Ik lachte zachtjes. "Het kan zeker intens zijn," gaf ik toe. "Maar Bill en ik hebben een sterke band. We steunen elkaar door dik en dun, en dat maakt het allemaal de moeite waard. Natuurlijk zijn er momenten van onzekerheid, maar we praten erover en proberen altijd eerlijk te zijn tegen elkaar."
Bas leek opgelucht door mijn openhartigheid. "Dat klinkt als een gezonde relatie," zei hij. "Ik vind het echt knap van jullie beiden."

Na de markt bezochten we het beroemde Prado Museum, waar we ons onderdompelden in de wereld van kunst en geschiedenis. We bewonderden meesterwerken van kunstenaars als Goya, Velázquez en El Greco, en discussieerden over de betekenis en de schoonheid van de schilderijen.
"Dit is echt een van de hoogtepunten van onze uitstap," merkte Bas op terwijl we voor een schilderij van Goya stonden. "De kunst hier is zo indrukwekkend."
Onze volgende halte was het Retiro Park, een oase van groen en rust in het hart van de stad. We wandelden langs de met bomen omzoomde lanen, bewonderden het kristalheldere water van het meer en ontspanden in de schaduw van een eeuwenoude boom.
"Dit is de perfecte plek om even tot rust te komen," zei ik terwijl we op een bankje zaten en naar de eenden in het meer keken.
Bas knikte en leunde achterover. "Het is heerlijk om even weg te zijn van de drukte van de tour."
Ik had mijn camera altijd bij de hand, klaar om elk detail vast te leggen. Of het nu ging om de kleurrijke gebouwen in de oude binnenstad, de levendige straatmuzikanten op het Plaza Mayor, of gewoon Bas die met zijn kenmerkende glimlach poseerde, ik wilde elk moment vastleggen.
Mijn camera klikte voortdurend, en ik raakte nooit uitgekeken op de schitterende architectuur, de sfeervolle pleinen en de bruisende straten van Madrid. Het was alsof ik de schoonheid van deze stad door de lens van mijn camera in mijn hart wilde opslaan.
Ik had Bas ook vaak voor de camera gehaald, en hij had er duidelijk plezier in. We maakten grappige selfies, poseerden voor standbeelden en fotografeerden elkaars lachende gezichten. Het was een dag vol gelukkige herinneringen, en mijn camera was mijn trouwe metgezel om ze allemaal vast te leggen.

Tegen de namiddag begonnen onze magen te knorren, en we besloten om een typisch Spaans restaurant te proberen. We bestelden paella, een traditioneel gerecht met rijst, zeevruchten en kruiden, en het smaakte verrukkelijk.
"De paella is hier echt geweldig," merkte Bas op terwijl we genoten van onze maaltijd.
"Ik ben het helemaal met je eens," zei ik. "Het is een van mijn favoriete Spaanse gerechten."
Terwijl we genoten van de heerlijke paella in het Spaanse restaurant, begon Bas het gesprek. "Weet je, Elise, ik moet eerlijk toegeven dat ik altijd dacht dat je een beetje een strenge bitch was."
Ik lachte terwijl ik een hap nam van de smaakvolle paella. "Dat hoor ik wel vaker," zei ik. "Maar ik ben blij dat je nu een andere kant van me ziet."
Bas knikte en nam een slokje van zijn wijn. "Het is best gezellig om samen met je op stap te zijn," gaf hij toe. "Ik had niet verwacht dat we het zo goed zouden kunnen vinden."
Na de maaltijd bezochten we de Puerta del Sol, het bruisende centrum van Madrid, waar we de beroemde Tio Pepe-reclame en de klok van het Casa de Correos zagen. We mengden ons tussen de menigte en genoten van de energie van de stad.
"Wat een levendige plek," zei Bas terwijl we naar de mensenmassa keken.
"Ik hou van de sfeer hier," antwoordde ik. "Het voelt alsof de stad nooit slaapt."
Terwijl ik met Bas door de straten van Madrid liep en genoot van zijn gezelschap, kon ik niet anders dan denken aan de Elise van deze wereld. Bas had me verteld dat hij dacht dat ik een strenge bitch was, en ik vroeg me af hoe Elise zich tegenover hem had gedragen. Had ze hem misschien genegeerd of afgesnauwd? Het leek erop dat Bas haar niet zo leuk vond, en ik kon begrijpen waarom. Bas was een geweldig persoon om mee om te gaan, en het leek erop dat hij genoot van onze tijd samen. Misschien was de andere Elise gewoon anders dan ik, bedacht ik me. Misschien was ze minder open of had ze andere prioriteiten. Hoe dan ook, ik voelde me gelukkig dat ik deze kans had om Bas beter te leren kennen en Madrid samen met hem te verkennen.
Na een dag vol avonturen in Madrid besloten Bas en ik terug te keren naar ons hotel. De zon begon langzaam onder te gaan, en de straten van de stad werden verlicht door de warme gloed van de straatlantaarns. Het was een betoverend gezicht, maar we waren allebei moe van het rondlopen en hadden behoefte aan wat rust.

Samen liepen we rustig terug naar het hotel, genietend van de sfeer van de stad. We praatten over de hoogtepunten van de dag, de grappige momenten en de heerlijke paella die we hadden gegeten. Bas merkte op hoezeer hij genoot van onze tijd samen en dat hij zijn mening over mij moest herzien. Hij had Elise altijd gezien als een strenge persoon, maar nu hij me beter had leren kennen, vond hij me eigenlijk best gezellig.
Ik glimlachte en bedankte hem voor zijn eerlijkheid. Ook ik had van onze dag genoten en vond Bas een geweldige metgezel om de stad mee te verkennen. Het was fijn om te weten dat we samen zoveel plezier konden hebben, zelfs als we elkaar in eerste instantie niet zo goed kenden.