24. Madrid

De volgende ochtend werden we ruw gewekt door het kloppen op de deur, dat afkomstig was van David. David was duidelijk in actie-modus. Bill moest snel opstaan omdat er interviews gepland stonden. We sprongen uit bed en haastten ons naar de gemeenschappelijke ruimte in de tourbus om samen met de rest van de band te ontbijten.
De geur van versgebakken broodjes en koffie vulde de kleine ruimte, en we namen allemaal plaats aan de tafel om de dag te beginnen. Ondanks het vroege uur was de sfeer al levendig, en terwijl we ons ontbijt aten, bespraken we de drukke dag die voor ons lag. Bill en de rest werd inderdaad verwacht voor interviews en promotieactiviteiten, en ze wisten allemaal dat het een vermoeiende dag zou worden. Ik keek naar Bill, die bezig was met zijn ontbijt, en besefte hoe hard hij werkte om zijn rol in de band te vervullen.
Het was duidelijk dat het leven als rockster niet alleen bestond uit optredens en muziek maken, maar ook uit lange dagen van promotie en media-aandacht. Ik had bewondering voor Bill en de andere bandleden, die met zoveel toewijding en passie hun werk deden.
Bill keek me aan en vroeg vriendelijk: "Wil je meegaan naar de interviews, Elise?"
Ik glimlachte naar hem, waarderend voor zijn uitnodiging, maar schudde toen mijn hoofd. "Bedankt, Bill, maar een hele dag wachten in een studio tot je klaar bent, lijkt me niet zo spannend. Ik ga liever terug naar het hotel, waar ik op mijn gemak mijn bagage kan uitpakken en wat opzoekwerk op mijn laptop kan doen."
Bill knikte begrijpend en gaf me een knuffel. "Dat is helemaal prima, Elise. Doe waar jij je het prettigst bij voelt. We zien elkaar vanavond weer."
Ik glimlachte en gaf hem een knuffel terug. "Veel succes met de interviews, Bill. Ik weet zeker dat je het geweldig zult doen."
Met die woorden namen we afscheid, hij was duidelijk gehaast, aangezien zijn styling en make-up veel tijd in beslag namen.

Terwijl de jongens uit de tourbus stapten en zich haastten voor hun interviews, reden ik en een paar andere crewleden verder naar het hotel. De rit was rustig, en ik kon het landschap bewonderen terwijl we dichter bij het hotel kwamen. Eenmaal aangekomen, voelde ik een vleugje opwinding omdat ik even wat tijd voor mezelf zou hebben.
De gevel van het hotel straalde een zekere grandeur uit, met glanzend gepoetst marmer en indrukwekkende glazen deuren die naar de lobby leidden.
Eenmaal binnen werd ik begroet door de elegante inrichting, met pluche stoelen en glimmende kroonluchters die een vleugje luxe toevoegden aan de ruimte. Het inchecken verliep vlot en al snel bevond ik me in de gangen van het hotel, op weg naar mijn toegewezen kamer.
Mijn kamer was ruim en comfortabel, met een groot, zacht bed dat eruitzag alsof het gemaakt was voor een koning. Ik opende mijn koffer en begon een selectie kledingstukken uit te pakken. Morgenavond zouden we alweer vertrekken, dus ik besloot niet te veel kleren uit te pakken, maar ik wilde toch wat netheid in de kamer creëren. Terwijl ik mijn kleren ophing in de kast, kon ik niet anders dan denken aan hoe surrealistisch mijn leven de laatste tijd was geworden.
Met mijn laptop onder mijn arm liep ik naar het bureau in de hoek van de kamer. Ik zette de computer aan en staarde naar het scherm, vastbesloten om meer te weten te komen over hoe ik terug kon keren naar mijn eigen wereld.

Terwijl ik gefocust was op mijn laptop en mijn zoektocht naar een weg terug naar mijn eigen wereld, viel mijn blik onvermijdelijk op het raam van mijn hotelkamer. Ik sloot mijn laptop langzaam en stond op van het bureau, mijn ogen nog steeds gericht op dat betoverende uitzicht dat zich voor mijn ogen ontvouwde. De zon straalde een warme gloed uit over de stad en liet alles baden in een gouden licht.
De verleiding was te groot om te weerstaan. Madrid, met zijn rijke geschiedenis, levendige cultuur en adembenemende architectuur, riep naar me. Mijn laptop liet ik voor wat het was en ik besloot dat het zonde zou zijn om deze kans te laten liggen en mijn tijd hier binnen door te brengen.
Ik trok een comfortabele outfit aan, perfect voor een dag vol verkenning. Mijn sneakers zaten strak aan mijn voeten terwijl ik me voorbereidde om de straten van Madrid te betreden. Mijn hart klopte sneller van opwinding, wetende dat ik de mogelijkheid had om deze prachtige stad te verkennen. Ik pakte nog een foto toestel dat ik vond in mijn koffer, want een smartphone had ik blijkbaar nog niet.
Met mijn sleutelkaart en enkele euro's op zak en het fototoestel, verliet ik mijn hotelkamer en stapte de gang op, op weg naar de lift. De gangen waren smetteloos en elegant ingericht, wat een gevoel van luxe toevoegde aan mijn verblijf. Terwijl ik naar de lobby liep, kon ik niet helpen maar onder de indruk zijn van de prachtige inrichting van het hotel. Terwijl de lift langzaam naar beneden zoefde, dacht ik aan de mogelijkheden die deze dag zou brengen.

Toen ik het hotel verliet en de frisse lucht opsnoof, zag ik Bas zitten aan de voorkant van het gebouw. Hij rookte een sigaret en leek een beetje in gedachten verzonken. Het beeld van hem daar alleen, te midden van een tour die voornamelijk bestond uit oudere crewleden, raakte me op de een of andere manier.
Ik dacht aan zijn leeftijd, slechts 20 jaar, en hoe hij misschien wel behoefte had aan wat gezelschap van iemand van zijn eigen generatie. Bas had vast eenzaamere momenten tijdens deze tour.
Dus, impulsief besloot ik naar hem toe te lopen en met een glimlach te vragen: "Hey Bas, heb je zin om Madrid te ontdekken? Het lijkt me zonde om deze prachtige stad in men eentje te verkennen, en ik kan wel wat gezelschap gebruiken."
Bas leek even te twijfelen bij mijn voorstel. Hij keek me recht in de ogen, en ik kon zien dat er nog wat afstand tussen ons was vanwege onze eerdere ontmoetingen. Met een lichte frons op zijn gezicht vroeg hij: "Ben je er zeker van dat je met mij op stap wilt? Je kent me niet echt goed, en laten we eerlijk zijn, we hebben niet altijd de beste band gehad."
Ik begreep zijn twijfel en knikte begripvol. "Ik snap je zorgen, Bas, maar ik denk dat dit een kans is voor ons om elkaar beter te leren kennen en misschien wat aan die band te werken," antwoordde ik oprecht. "Bovendien ben ik altijd wel in voor een nieuw avontuur. Dus, wat zeg je ervan? Madrid wacht op ons."
Bas leek mijn woorden te overwegen, en na een moment van stilte verscheen er een voorzichtige glimlach op zijn gezicht. "Oké, laten we Madrid verkennen," stemde hij uiteindelijk in.