20. Missie Elise

Ik plofte neer op het bed in mijn tourbuskamer en sloeg met mijn vuisten tegen de matras van frustratie. Ik was zo teleurgesteld in Elise's reactie, en ik had het gevoel dat ik iets moest doen om haar voor me te winnen. Maar wat?
Ik begon na te denken over wat Elise leuk vond. Meisjes hielden van romantiek, dat wist ik zeker. Misschien was dat wel de sleutel. Misschien moest ik mijn liefde voor haar in het openbaar verklaren, op een romantische manier. Maar hoe moest ik dat aanpakken?
Terwijl ik nadacht, begon ik verschillende ideeën te overwegen. Zou ik het tijdens ons optreden doen, voor een groot publiek? Of zou ik iets intiemers en persoonlijkers regelen? Ik wist dat ik voorzichtig moest zijn, want ik wilde Elise niet onder druk zetten of overweldigen. Een idee begon langzaam vorm te krijgen in mijn hoofd. Wat als ik mijn liefde voor haar toch in het openbaar zou verklaren, voor de ogen van duizenden fans tijdens ons optreden? Het leek een gewaagde zet, maar het voelde ook als de enige manier om mijn gevoelens voor haar op een speciale manier te uiten.
Ik wist dat ik het zorgvuldig moest plannen, zodat het moment perfect zou zijn. Misschien kon ik het tijdens een van onze meest emotionele nummers doen, of misschien zelfs een nieuw lied speciaal voor haar schrijven. Hoe dan ook, ik was vastberaden om alles te geven en te laten zien hoe diep mijn gevoelens voor Elise waren.
Het gelach en gebabbel van Elise, Georg en Gustav drong door tot in mijn kamer en haalde me uit mijn gedachten. Ik realiseerde me dat ik niet de enige was die vroeg wakker was en besloot om bij hen in de gemeenschappelijke ruimte te gaan zitten. Misschien kon wat afleiding me goed doen na de verwarrende gesprekken met Elise. Ik stond op en verliet mijn kamer om bij de anderen te gaan zitten.

"Daar is onze sleeping Beauty!" grapte Georg. Er klonk wat gelach, maar mijn gezicht bleef serieus.
Plotseling kon ik mijn gevoelens niet langer onderdrukken: "Waarom geef je ons geen kans, Elise? Ik ben echt verliefd op jou!" Mijn hart bonkte in mijn keel terwijl ik de woorden uitsprak. Zowel Georg als Gustav leken geschrokken door mijn bekentenis. Georg nam meteen actie en gaf me een stomp, duidelijk verrast door mijn onthulling.
"Tom, dit kun je niet menen!" riep hij uit. "Heb je al niet genoeg onrust veroorzaakt? Je hebt er verdomme al mee geslapen!"
Gustav probeerde de situatie te kalmeren: "Kunnen jullie wat stiller zijn? Straks hoort Bill alles."
Georg greep mijn arm en sleurde me mee naar voren in de bus, weg van Elise.

Georg vroeg onze chauffeur om de bus aan de kant te zetten en te stoppen. We stapten uit de tourbus en de frisse lucht vulde mijn longen. Georg bood me een sigaret aan, en ik nam die dankbaar aan. Het voelde alsof de nicotine mijn zenuwen enigszins kalmeerde. We leunden tegen de bus en staarden naar de weg voor ons terwijl we zwijgend rookten. De ochtendzon begon langzaam op te komen, en de wereld werd geleidelijk aan wakker om ons heen.
Ik inhaleerde diep, liet de rook langzaam uit mijn mond ontsnappen en probeerde mijn gedachten te ordenen.
Georg keek me bezorgd aan terwijl we bleven roken, alsof hij kon raden wat er allemaal door mijn hoofd ging.
Georg keek me ernstig aan en vroeg: "Tom, wat betekent dit allemaal? Waarom doe je dit? En waarom nu, midden in onze tour?"
Ik zuchtte diep en probeerde de juiste woorden te vinden. "Het spijt me, Georg. Ik weet het zelf niet helemaal. Het is gewoon... ingewikkeld. Ik heb gevoelens voor Elise, en het maakt me helemaal gek."
"ik weet dat dit helemaal fout is," gaf ik uiteindelijk toe. "Het spijt me echt, maar ik kan mijn gevoelens niet zomaar uitschakelen. En ja, ik weet dat we allemaal problemen hadden met Elise, maar dit is anders. Dit is... ingewikkeld."
Georg fronste zijn wenkbrauwen en keek me onderzoekend aan. "Ingewikkeld? Tom, Bill heeft het al moeilijk genoeg met wat er gebeurd is. Dit openbaar aan haar vertellen maakt het alleen maar erger."
Ik knikte instemmend, wetende dat Georg gelijk had. "Ik weet het, Georg, en het spijt me oprecht. Ik wilde dit niet laten gebeuren, maar ik kon mij ineens niet meer controleren. Ik moest het gewoon tegen haar zeggen."
Georg zuchtte ook en wreef over zijn gezicht." "Tom, dit moet stoppen. Je moet proberen over haar heen te komen en respect te hebben voor Bill's relatie. Hij verdient het om gelukkig te zijn. Zolang ik Bill al ken is hij op zoek naar de ware liefde. Pak hem dat nu niet af."
Ik knikte langzaam en liet de woorden van Georg tot me doordringen. Zijn woorden brachten me aan het twijfelen, en ik besefte dat Georg gelijk had. Wat was ik eigenlijk aan het doen? Wat had ik voor recht om de relatie van mijn tweelingbroer te verstoren? Ik staarde naar de grond, diep in gedachten verzonken, terwijl Georg en ik samen onze sigaretten oprookten. "Ik zal proberen, Georg," zei ik uiteindelijk, met een zucht van berusting.
Georg gaf me een bemoedigende klop op de schouder en glimlachte zwakjes. "Dat is het beste wat je kunt doen, maat."
De luidruchtige geluiden uit de tourbus bereikten ons en we hoorden Gustav duidelijk zeggen dat hij naar buiten zou komen om een sigaret te roken. Dat was duidelijk een signaal dat Bill hem zou volgen. Ik herpakte mezelf en keek toe hoe Gustav, mijn tweelingbroer Bill, en Elise naar buiten kwamen.
Het was moeilijk om mijn gevoelens op dat moment te begrijpen. Aan de ene kant wilde ik Bill gelukkig zien met Elise, maar aan de andere kant kon ik mijn eigen gevoelens niet ontkennen. Dit was een lastige situatie waarin ik mezelf had gebracht, en ik wist dat ik ermee moest omgaan, hoe dan ook.