8. Tafelvoetbal

POV Tom

Terwijl Elise nog bezig was met haar soundcheck, besloten Georg, Gustav en ik een tafelvoetbalwedstrijd te spelen om de tijd te doden. Het was een traditie geworden om voor een optreden even te ontspannen en wat lol te hebben, en tafelvoetbal was altijd een favoriete keuze. De sfeer was ontspannen, maar ik kon het niet helpen me af te vragen waar Bill was. Normaal gesproken was hij altijd bij ons voor de optredens.
De tafel stond in de hoek van onze kleedkamer, en ik nam plaats aan een van de handvatten. Georg en Gustav waren mijn tegenstanders, en ze hadden me al vaak genoeg verslagen om te weten dat ik niet al te goed was in dit spel.
De wedstrijd begon, en al snel merkte ik dat Georg en Gustav geen genade met me hadden. Ze speelden met enthousiasme en finesse, en ik had moeite om hun aanvallen te pareren. Mijn reflexen waren niet zo scherp als die van hen, en ik verloor al snel de controle over de bal.
Georg en Gustav scoorden doelpunt na doelpunt, en ik kon niets anders doen dan toegeven aan hun superieure vaardigheden. Ze juichten bij elk punt dat ze scoorden en plaagden me lachend met mijn verlies.
Uiteindelijk eindigde de wedstrijd met een overduidelijke overwinning voor Georg en Gustav. Ik glimlachte en feliciteerde hen met hun prestatie, wetende dat ik altijd de zwakste schakel was in ons tafelvoetbalteam. Ik moest Bill vinden om Georg en Gustav een lesje te leren.


Ik liep richting het podium, en net op dat moment zag ik hoe Bill Elise in de lucht wierp, een zucht ontsnapte me. Ik had zo graag met Elise willen praten over wat er gisterenavond was gebeurd, maar het leek alsof Bill vandaag aan haar geplakt zat als een magneet. Ik had altijd al een hekel gehad aan Elise, ze kwam vaak intimiderend over en ik vroeg me constant af wat mijn broer toch in haar zag.
Maar gisterenavond, toen ik een drankje ging pakken in het hotel, stond ze daar ineens. Ze was prachtig gekleed, en damn, ze zag er sexy uit. Op een impulsieve beslissing gaf ik Elise een kans en vroeg ik haar om iets te drinken. We raakten in gesprek en voor ik het wist, waren we beiden behoorlijk aangeschoten en eindigden we in mijn hotelkamer. In het holst van de nacht was ze teruggegaan naar Bill, en ik wist dat ik met haar moest praten.
Nu, terwijl ik Bill en Elise zo liefdevol zag doen, voelde ik me misselijk. Had ze het al aan Bill verteld? Ik moest zorgen dat ik haar voor was, anders zou mijn broer me nooit vergeven.
Terwijl Bill en Elise nog steeds in hun eigen wereldje leken te verkeren, besloot ik me bij hen te voegen. Ik kon het niet laten om een plagerige opmerking te maken over hun innige samenzijn. "Hey tortelduifjes, huur anders een kamer he," grinnikte ik, hopend dat mijn humor de gespannen sfeer tussen mij en Elise zou doorbreken.
Bill zette Elise voorzichtig terug op de grond en kwam naar me toe. "Wat doe jij hier?" vroeg hij, zijn nieuwsgierigheid duidelijk gewekt.
"Ik kwam jou zoeken," klaagde ik met een knipoog, "normaal zit je altijd bij ons. Plus, ik ben aan het verliezen met tafelvoetbal tegen Georg en Gustav. Ik heb je nodig, Bill."
Ondertussen probeerde ik met een blik Elise duidelijk te maken dat ik met haar wilde praten. Maar op de een of andere manier leek ze dat niet door te hebben, of deed ze alsof ze het niet doorhad. Ik wist dat ik met haar moest spreken over wat er gisterenavond was gebeurd, maar nu was niet het juiste moment, met Bill in de buurt.

Terwijl we terugliepen, was Bill druk bezig met uitleg geven over iets waar ik eigenlijk niet eens de moeite voor deed om naar te luisteren. Mijn aandacht was volledig gericht op Elise. Ze zat duidelijk ook in haar eigen gedachten verzonken. Ik vroeg me af of mijn aanwezigheid gisterenavond onuitwisbaar in haar geheugen gegrift was en of ze nu aan het bedenken was om het uit te maken met Bill en deze nacht weer naar mij toe te komen. Een zelfingenomen glimlach speelde op mijn lippen.
Maar toen zag ik hoe Elise Bill's hand vastpakte, en ik voelde een scherpe steek van jaloezie door me heen gaan. Mijn glimlach verdween snel. Waarom in hemelsnaam was ik jaloers? Waarom kon ik me niet gewoon concentreren op mijn eigen zaken en laten gaan wat er was gebeurd?
Toen Elise onze kleedkamer mee binnen wilde gaan, begon ik te protesteren. Er was geen enkele manier dat ze naar binnen mocht. Ik realiseerde me dat mijn gevoelens voor Elise gecompliceerder waren dan ik had gedacht, en ik vroeg me af waarom ik me zo verward voelde in haar aanwezigheid.