5. Wie is Elise?

"Ooh ja, je raadt nooit met wie Tom gaat trouwen... Heidi Klum!" zei ik opgewonden, wetende dat dit nieuws voor Bill even verbazingwekkend moest zijn als de rest van mijn onthullingen.
"Wat? Nee, dat kan niet!" riep Bill uit, zijn ogen groot van verbazing.
Ik knikte enthousiast en vervolgde, "En ooh ja, je hebt een prachtig huis in Californië."
"Ga ik in LA wonen?" vroeg Bill verbaasd.
"Ja! Nou ja, ik denk tenminste dat het prachtig is als ik de boekjes mocht geloven," zei ik met een glimlach.
Maar al snel besefte ik dat het tijd was om de focus weg te halen van mijn eigen bizarre onthullingen. "Maar genoeg over jouw toekomst," zei ik. "Wie is de Elise die hier gisterenavond lag? Wat is er met haar gebeurd?"
Bill zuchtte even en begon te vertellen: "Elise is mijn vriendin, en ze is ook het voorprogramma van Tokio Hotel tijdens onze Zimmer Tour." Hij glimlachte terwijl hij aan haar dacht. "Ze is geweldig, serieus, en uiterst punctueel."
Ik luisterde aandachtig naar zijn woorden, een mix van opluchting en verwarring voelde ik. Het feit dat Elise zijn vriendin was, verklaarde waarom ze hier was, maar het riep ook meer vragen op over hoe dit alles was gebeurd.
"Wacht even," zei ik, "hoe kom ik dan hier terecht als zij het voorprogramma van jullie tour is? En waarom denk ik dat het 24 mei 2023 is?"
Bill fronste zijn wenkbrauwen en leek zelf ook even in gedachten verzonken. "Dat is een goede vraag," mompelde hij. "Misschien... misschien is er iets gebeurd met de tijdlijn. Ik bedoel, ik weet dat Elise van zotte shit houdt, maar dit is wel erg extreem."

Er werd op onze deur geklopt, en Tom's stem klonk van buiten. 'Hey Lovebirths, komen jullie nog? Wij vertrekken binnen een half uurtje naar de zaal,' riep hij.
Ik voelde de paniek opnieuw opkomen. "Geef ons nog 20 minuten, Tom, en we komen naar de lobby," riep Bill terug.
We keken naar de klok en beseften dat het ondertussen al half 1 was. Ik voelde de druk op me toenemen. "Wat moet ik doen, Bill?" vroeg ik in paniek.
Bill dacht even na en antwoordde: "Jij komt mee met ons."
Ik schudde mijn hoofd. "Ik wil niet dat iemand anders hier van weet. Weet je nog hoe jij gereageerd hebt?"
Bill knikte begrijpend. "Hmm, goed punt," gaf hij toe. "Gedraag je zo normaal mogelijk, en dan valt het heus niet op dat jij niet de echte Elise bent."
"Oke, dus we gaan naar de zaal, en wat dan?" vervolgde ik, nog steeds vol zorgen.
"We beginnen daar met onze soundcheck, en daarna doe jij de jouwe," legde Bill uit.
"Ik ken haar liedjes niet, Bill. Omg, wat moet ik doen?" panikeerde ik.
Bill pakte zijn laptop en zette een liedje van Elise op. "Oke, probeer eens mee te zingen," zei hij.
Het liedje begon, en tot mijn verbazing begon ik ineens mee te zingen. Ik greep naar mijn keel, verbaasd dat ik dit kon, laat staan dat ik de tekst kende.
"Perfect, Elise," zei Bill glimlachend. "Jij gaat dat goed doen."
De spanning bleef, maar ik voelde me op de een of andere manier gerustgesteld door Bills vertrouwen in mij. Samen zouden we proberen deze vreemde situatie te doorstaan en ervoor te zorgen dat niemand achter mijn geheim kwam.
Ik besefte plotseling dat ik nog steeds in mijn lingerie naast Bill in bed lag, en dat was niet bepaald de situatie waarin ik me comfortabel voelde. "Eeuh, Bill, zou je even niet willen kijken?" stamelde ik. "Ik zou me moeten omkleden voordat we naar beneden gaan."
Hij lachte zachtjes en leek mijn zenuwen te begrijpen. "Maar euh, ik ken jouw lichaam hoor," plaagde hij een beetje.
"Bill!" protesteerde ik, mijn wangen rood kleurend. "Ik ken jou hooguit nog maar 2 uurtjes, ja! Omdraaien!"
Gehoorzaam draaide Bill zich om, en ik haastte me naar de kleerkast om snel iets uit te kiezen. Terwijl ik me kleedde, dacht ik aan de absurditeit van deze dag en hoe mijn leven op zijn kop was gezet door deze vreemde gebeurtenissen. Maar ondanks alles kon ik het niet helpen om stiekem te glimlachen.

Binnen de 20 minuten waren we in de lobby, waar de rest van de band al stond te wachten, samen met een heleboel andere mensen die ik niet kende. Mijn enthousiasme was echter niet te onderdrukken. "Tom!!! Georg!!! Gustav!!!" riep ik opgewonden uit terwijl ik naar hen toe rende en hen omhelsde. De bandleden moesten lachen.
"Wauw, Elise, je hebt te lang met Bill alleen in zijn hotelkamer gezeten," grinnikte Georg.
Bill gaf een kuchje als teken dat ik me zo normaal mogelijk moest gedragen. Ik herpakte mezelf en zei: "Ooh sorry, jongens, ik ben gewoon zo blij om jullie terug te zien. Ik had namelijk een hele slechte droom."
Op dat moment werden we onderbroken door een man die zei dat het tijd was om naar buiten te gaan en in het busje te stappen. Bill fluisterde me toe dat dit hun manager was.
Ik volgde de rest van de band naar buiten, mijn hart bonzend van opwinding en nervositeit. Het was tijd om mijn rol als Elise, zij het tijdelijk, op me te nemen en te zien waar deze vreemde reis me naartoe zou leiden.
We stapten in het busje en ik probeerde zo rustig mogelijk te blijven terwijl we richting de concertzaal reden. Mijn gedachten draaiden overuren terwijl ik me afvroeg hoe ik deze hele situatie zou kunnen volhouden. Ik keek naar Bill, die naast me zat, en hij gaf me een geruststellende glimlach.
De band begon te praten over de setlist en de technische details van het concert, en ik probeerde zo goed mogelijk te luisteren en te begrijpen wat er van me werd verwacht. Het was duidelijk dat ze me als Elise beschouwden en dat ik nu deel uitmaakte van hun team.
Toen we bij de concertzaal aankwamen, barstte de drukte los. Fans stonden buiten te wachten en schreeuwden luidruchtig. Het was een overweldigende ervaring, en ik voelde een mix van opwinding en angst. Bill gaf me een bemoedigende schouderklop en zei: "Je kunt dit, Elise."
Ik knikte vastberaden en stapte uit het busje, klaar om mijn rol te vervullen en te doen alsof ik de echte Elise was. Wat er ook gaande was met de tijdlijn, ik was vastbesloten om deze kans te benutten en deze ongelooflijke ervaring te omarmen. Samen met Tokio Hotel zou ik het podium betreden en de wereld laten zien wat ik kon.