4. Wat is er toch aan de hand?

Terwijl ik me probeerde te ontspannen en te genieten van het ontbijt met Bill, viel me iets op dat me nog meer in verwarring bracht. Bill zag eruit alsof hij rechtstreeks uit 2007 was gestapt, met dezelfde iconische look die ik me zo goed herinnerde. Zijn haar lag nu wel plat, omdat het ochtend was, maar zijn hele uitstraling bracht me terug naar die tijd.
"Bill," begon ik voorzichtig, "welke dag zijn we vandaag?" Ik kon het bijna niet geloven dat ik deze vraag stelde.
Hij keek me aan en antwoordde zonder aarzelen, "donderdag 24 mei."
Mijn hart begon sneller te kloppen. "Van welk jaar?" fluisterde ik, alsof ik bang was voor het antwoord.
Hij keek me met een lichte glimlach aan. "Van 2007, natuurlijk," zei hij alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Bill pakte mijn polsen vast omdat hij de paniek in mijn ogen zag, en ik voelde zijn sterke handen me kalmeren. "Ga je me nu vertellen wat er aan de hand is, Elise?" vroeg hij bezorgd.
Ik aarzelde even, mijn gedachten in de war, maar besloot uiteindelijk de waarheid met hem te delen. "Beloof je dat je me niet gaat uitlachen?" fluisterde ik onzeker.
Bill knikte ernstig en zei, "Beloofd."
"Ik denk dat ik vanuit de toekomst kom," zei ik zachtjes.
Bill liet mijn polsen los en begon plotseling heel hard te lachen, zijn lach vulde de kamer. Ik keek hem met een verontwaardigde uitdrukking aan, en naarmate zijn lach aanhield, groeide mijn irritatie.
Na wat voelde als een eeuwigheid van zijn gelach, gaf ik hem uiteindelijk een hele harde por in zijn zij. "Nog eventjes," proestte hij uit.
"Oke, oke," zei hij eindelijk, en hij wreef in zijn ogen alsof hij de tranen van het lachen wilde wegvegen. "Waarom denk je dat?" vroeg hij, nu serieus.
Ik nam een diepe adem en begon Bill in detail te vertellen over mijn ongewone ontwaken in deze kamer. "Ik werd wakker in deze chique kamer," begon ik, "maar eigenlijk viel ik gisteravond in slaap in mijn eigen slaapkamer. Het was 24 mei 2023, en ik lag gewoon in mijn eigen bed in Berlijn."
Terwijl ik sprak, zag ik de verwarring in Bills ogen. "Maar hier," vervolgde ik, "is het 24 mei 2007, en je ziet eruit alsof je rechtstreeks uit die tijd bent gekomen. Alles is zo anders, en ik begrijp er helemaal niets van."
"'You're kidding right?'" vervolgde Bill, zijn verwarring en ongeloof nog steeds duidelijk zichtbaar. Maar toen dacht ik na, besefte dat ik mogelijk informatie had die niemand anders op dat moment kon hebben. "Oke, 2007, het jaar van jullie album 'Scream' dat net is uitgekomen," begon ik voorzichtig, "dan moeten jullie misschien al ideeën hebben voor jullie volgende album." Na een korte stilte zei ik zachtjes "Ik weet wat jullie volgende album gaat worden."
Bill trok zijn wenkbrauwen op en keek me skeptisch aan. "Nietes! Alleen Tom en ik hebben een idee voor ons volgende album. Dat kan jij onmogelijk weten."
"Humanoid," fluisterde ik zachtjes. De schok op Bills gezicht was onmiskenbaar. "Hoe weet jij dat?" vroeg hij, zijn stem bevend van verbazing.
Ik keek hem recht aan en zei vastberaden: "Ik weet ook dat het eerste nummer op die CD 'Noise' gaat zijn."
Bill werd lijkbleek en leek even sprakeloos. "Hoe weet je dit allemaal?" stamelde hij uiteindelijk.
Ik haalde diep adem en begon te vertellen over de dingen die ik wist, over de nummers, de teksten, en zelfs kleine details die ik me herinnerde van interviews en artikelen die ik in mijn tijd had gelezen. Bill luisterde aandachtig, zijn ogen wijd open van verbazing en ongeloof, terwijl we samen probeerden te begrijpen hoe dit mogelijk was en wat de betekenis ervan kon zijn.