2. Waar ben ik?

Met een zwaar hart en vermoeide ogen verliet ik de slaapkamer van mijn moeder en ging naar mijn eigen kamertje. De gedachten aan haar recente valpartijen bleven als een zware last op mijn schouders rusten. Het was moeilijk om de angst en zorgen los te laten, maar ik wist dat ik zelf ook wat rust nodig had.
In mijn slaapkamer liet ik me op mijn bed vallen, de zachte matras voelde als een welkome troost. Ik haalde de nieuwste CD van Tokio Hotel tevoorschijn, 2001, een schat die ik had weten te bemachtigen ondanks mijn financiële zorgen. De muziek van de band had me altijd kracht gegeven, en vanavond had ik het nodig.
Met de koptelefoon op mijn oren begon ik de eerste noten van "Durch den Monsun 2020" te horen, een nummer in een nieuw jasje dat me terugvoerde naar mijn tienerjaren, toen ik hun grootste fan was. Ik sloot mijn ogen en liet me onderdompelen in de melancholische klanken, terwijl mijn gedachten afdwaalden.
Terwijl de muziek door mijn oren stroomde, kon ik echter niet meteen de slaap vatten. Mijn gedachten dwaalden af naar dromen die ik ooit had gehad, maar die verder weg leken dan ooit. Wat had ik graag Bill Kaulitz ontmoet, de charismatische zanger van de band. Zijn stem had me altijd geraakt, en ik had me vaak voorgesteld hoe het zou zijn om hem in het echt te zien.
"Durch den Monsun" speelde door, en langzaam voelde ik de vermoeidheid toeslaan. Mijn zorgen en verlangens vervaagden terwijl de muziek me omhulde, als een troostend deken op een koude nacht. Uiteindelijk viel ik in een diepe slaap, mijn dromen gevuld met de betoverende klanken van Tokio Hotel, en heel even vergat ik de zorgen die mijn leven beheersten.

Langzaam opende ik mijn ogen. Voor een moment dacht ik dat ik eindelijk een goede nachtrust had gehad. Maar toen drong het tot me door dat er iets niet klopte. Dit was niet mijn vertrouwde kamer. Verward en met een bonzend hart ging ik rechtop zitten en nam de kamer in me op.
Het was een prachtige, chique kamer die ik niet herkende. De muren waren gedecoreerd met elegant behang, en er hing kunst aan de muur waarvan ik alleen maar kon dromen om in het echt te bezitten. Het bed waarop ik lag, was luxueus opgemaakt met zijdezachte lakens en een overvloed aan kussens. Alles straalde weelde uit, ver verwijderd van de eenvoud van mijn eigen leven. Dit kon niet anders dan een hotelkamer zijn.
Verward en verbaasd probeerde ik me te herinneren hoe ik hier terecht was gekomen. Had ik geslaapwandeld? Was dit een droom? Mijn gedachten raceten terwijl ik mijn omgeving onderzocht. Er was geen spoor van mijn vertrouwde slaapkamer of mijn oude leven.
Verward en overweldigd liet ik me weer op het bed zakken, mijn gedachten tollend. Wat was hier aan de hand? Waar was mijn vertrouwde omgeving en mijn moeder, voor wie ik dag in, dag uit zorgde? Het mysterie van mijn plotselinge verandering van locatie hing als een zware wolk boven me, en ik wist dat ik antwoorden nodig had.
De verbazing en verwarring over mijn plotselinge verandering van locatie bereikten een hoogtepunt toen ik naar mijn eigen handen keek en besefte dat het litteken dat ik een paar jaar geleden had opgelopen, verdwenen was. Het was alsof de gebeurtenissen uit mijn verleden werden uitgewist, en ik begon te begrijpen dat er iets heel vreemds aan de hand was.

Ik herinner me die dag als de dag waarop mijn wereld even leek stil te staan. Het was een zonnige middag, de keuken baadde in het warme licht, en ik stond daar, vastbesloten om iets lekkers te koken voor mijn moeder. Ze had een moeilijke week gehad, en ik wilde haar verrassen met haar favoriete maaltijd.
Ik had de ingrediënten verzameld en begon met het hakken van groenten. Terwijl ik met mijn gedachten afdwaalde, gleed het scherpe mes uit mijn hand en viel met een snelle beweging naar beneden. Een scherpe, brandende pijn sneed door mijn hand en het mes kletterde op de grond.
Mijn eerste reactie was een kreet van pijn, maar toen overviel me een gevoel van paniek. Bloed gutste uit de snee in mijn hand en spatte op de vloer. Ik rende naar de gootsteen en liet het bloed wegspoelen onder stromend water, mijn hand trilde van pijn en angst.
Het voelde alsof de tijd stilstond terwijl ik daar stond, mijn hand onder het water hield en naar het diepe snijwondje staarde. De pijn was intens, maar wat me nog meer raakte, was de gedachte aan mijn moeder in de woonkamer, zich van niets bewust.
Ik wikkelde snel mijn hand in een schone doek om het bloeden te stoppen en haastte me naar de woonkamer om mijn moeder te vertellen wat er was gebeurd. Haar bezorgde blik en haar zorgzame hand op mijn schouder troostten me op dat moment meer dan wat dan ook.

Het litteken op mijn hand herinnert me nu altijd aan die dag, aan de pijn en de zorg die we voor elkaar hebben. Het is een herinnering aan de liefde en toewijding die we delen, en ik zou het voor niets ter wereld willen ruilen, ondanks de pijnlijke herinneringen die het met zich meebrengt. En nu was mijn litteken er niet meer.
Een verlangen om te begrijpen wat er gaande was, overmande me. Ik wilde naar een spiegel rennen, mijn eigen reflectie zien en hopen dat het allemaal een bizarre droom was. Maar toen ik het laken van me wegduwde om uit bed te stappen, zag ik tot mijn schrik dat ik een sexy lingerie setje aanhad. Mijn hart begon wild te bonzen terwijl ik mijn eigen lichaam in ogenschouw nam, dat er nu een beetje anders uitzag dan ik gewend was.
Op dat moment hoorde ik voetstappen op de gang, dichterbij komen, en het geluid van iemand die aan de deur rommelde. Mijn adem stokte in mijn keel terwijl ik in paniek het laken weer over me trok. Mijn gedachten raasden terwijl ik me afvroeg wie er aan de deur stond en wat er in godsnaam aan de hand was.
De deur ging langzaam open, en ik hield mijn adem in terwijl ik me schuilhield onder het laken, in mijn vreemde en verontrustende nieuwe realiteit.