Screaming Girls.

Ongeduldig schoof ik heen en weer over het plastic stoeltje waarop ik zat. Nog vijf minuten. Nog vijf minuten en dan zou Justin’s vliegtuig normaal gezien landen. Het was al bijna 3 weken geleden dat ik hem nog had gezien, veel te lang geleden dus ! Opeens begon ik te twijfelen, wat als hij een knap, Amerikaans meisje had ontmoet dat niet zo ver van hem woonde ? Nee, daar mocht ik van mezelf niet aan denken. Als hij iemand anders had, dan zou hij me toch niet meer elke dag gebeld hebben. Toch ?
Opeens zag ik een groep meisjes om iemand heencirkelen . Dat kon maar één ding betekenen : Justin was hier ! Snel stond ik op en liep naar de meisjes. Ik probeerde me tussen hen heen te wringen maar het lukte niet zo goed. Gelukkig zag Justin me.
‘Lena !’ riep hij en hij greep me bij mijn arm en trok me mee. Terwijl ik achter hem aan liep, hoorde ik van alle kanten opgewonden flitsen van fototoestellen. De paparazzi was er dus ook…
Toen we eindelijk buiten geraakt waren en in de taxi zaten nam Justin mijn hand weer en gaf me een kusje op mijn mond.
‘Ik heb je gemist.’ fluisterde hij. ‘Ik was zó blij toen ik hoorde dat de winnares van de wedstrijd in België woont ! Ik mocht wel nog niet weten wie de winnares eigenlijk was.. .’ ratelde hij zo snel dat ik in lachen uitbarste. Toen ik weer normaal kan ademen zei ik :
‘Ik heb je ook gemist !’ en ik gaf hem een kusje op zijn mond.

De taxi begon langzaam te vertragen en stopte uiteindelijk voor mijn huis. Hier was ik zenuwachtig voor, heel zenuwachtig. Mama ging Justin ontmoeten. Ik hoopte maar dat ze zich een beetje zou gedragen en geen belachelijke opmerkingen zou maken. Ik nam Justin’s hand en zei: “Kom, je gaat mijn moeder ontmoeten.”
Justin lachte eens naar me, stapte ook uit de auto en volgde me naar de voordeur…