A normal day! No,they don't longer extist!

POV Eline.
2 dagen later.
Met Dylan ging alles al weer beter nou ja hij was stabiele.
Met mij ging het wat moeizamer, het vampier zijn drong nu pas echt door toch mijn hersens.
En daardoor was het moeilijker dan voorheen.
Ik had na mijn date niet meer mijn kleedkamer verlaten, of ik was bij Edward.
Hij had natuurlijk ook een kleedkamer want hij speelde in de zelfde film als mij.
Vandaag begonnen we met draaien, en Edward had meer zo’n flesje bloed voor mij mee.
Mijn vriendinnen hadden me nog wel een paar keer gebeld over Dylan, hoe mijn date was gegaan, over Taylor, over de film noem maar op. Ik had ze verteld dat ze niet langs konden komen.
En ik merkte ook dat mijn ogen van kleur waren veranderd.
Ze waren nu rood, maar niet fel rood. Ik had van Edward een ouderwetse ketting gekregen en door die ketting had ik weer een spiegelbeeld wel zo handig. Ook als ik die ketting om had kon ik zonder dat er wat gebeurde in de zon staan. Ook wel fijn, want ik hield heel erg van de zon.
Maar als ik de ketting af zou doen dan, kon ik daar weer niet tegen en ook geen spiegelbeeld meer.
De ketting was gemaakt van goud en had een medaillon er aan hangen.
Op de achterkant stond mijn naam gegradeerd.
Voor mijn ogen had Edward lenzen geregeld, het zag er uit al een zonnebloem wel heel mooi.
Maar ik wist niet zeker of mijn vriendinnen daar in zouden trappen, want ja wie heeft er nou zonnebloem ogen. Ik liep naar de set, waar Edward al op mij stond te wachten met een flesje.
Ik liep langs pakte het flesje en keek naar mijn vriendinnen die een paar meter verder op stonden, hij knikte en ik liep naar ze toe. Ik nam snel een slokje, en daarna stond ik bij ze.
Heej zei ik vrolijk, Heej zeiden ze en gaven me allemaal een knuffel.
Bernice gaf als laatste een knuffel en keer me een beetje boos aan.
O Eline zei ze opeens kan ik even jou telefoon lenen die van mij is leeg zei ze.
Oké, zei ik snel en vergat haar gedachte te lezen maar dat kwam omdat Vera nu heel dicht bij mij ging staan en ik nam snel nog een slokje. Renske pakte nu mijn flesje af en zei met een lief en onschuldig stemmetje: ik neem even een slokje, okay?
Vroeg deed ze dat altijd, maar nu werd dat een beetje moeilijk, met dat bloed er in!
Ik schrok en wist niet wat ik moest zeggen en keek snel naar Edward.